حسینیه اعظم زنجان
احساس نکنیم که این محرم تکلیف از روی دوش‌مان برداشته شده!/ آن نعمتی که خدا روز قیامت حتماً از ما سؤال می‌کند، نعمت ولایت است / خدّام امام‌حسین(ع) دست‌بردار نیستند، اما شاید امسال مُدل کار خود را تغییر دهند
شناسنامه
- زمان: 99/05/18
- مکان: حسینیه اعظم زنجان
احساس بدهکاری و شرمندگی نسبت به مولا، قشنگ‌ترین احساس در میان هیئتی‌ها
بسیاری از اوقات، به رفتار کسانی که اهل‌بیتی هستند و در هیئت‌های مذهبی خدمت میکنند، گفته می‌شود که اینها رفتاری «عاشقانه» دارند و از سر عشق به اهل‌بیت(ع) خدمت میکنند. بله؛ عشق هست، اما این صرفاً یک کار عشقی نیست به این معنا که فقط برای لذت بردن، این کار را انجام بدهند! خادمین هیئت‌ها می‌گویند: «این وظیفۀ ماست! ما نمی‌توانیم پاسخ نعمت ولایت و محبّتی که خدا از اهل‌بیت(ع) به ما عنایت کرده است را بدهیم! اگر ما در این راه جان هم بدهیم نمی‌توانیم جواب لطف و محبت اهل‌بیت(ع) را بدهیم.» بنابراین عشق را با «وظیفه و ادای دِین» در هم آمیخته ببینید.
امام‌صادق(ع) دربارۀ آیۀ «لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعیمِ» (تکاثر/ 8) فرمود: این سؤالِ روز قیامت، از نعمت‌هایی مثل غذاها و برخی امکانات رفاهیِ دنیا نیست! روز قیامت از نعمت ولایت و محبت ما اهل‌بیت(ع) سؤال میکنند که با این نعمت چه‌کار کردید؟ (لا تُسأَلُ عَن طَعامٍ طَیِّبٍ ولا ثَوبٍ لَیِّنٍ ولا رائِحَةٍ طَیِّبَةٍ ... فَمَا النَّعیمُ؟ قالَ: حُبُّ عَلِیٍّ وعِترَتِهِ ؛ تفسیر فرات کوفی/ 606)
آن نعمتی که خدا روز قیامت حتماً از ما سؤال می‌کند، نعمت ولایت است
خدا روز قیامت حتماً دربارۀ این نعمت سؤال می‌کند: «من به شما نعمت ولایت دادم، من به شما نعمت محبت اهل‌بیت(ع) دادم، من به شما علی(ع) را دادم، حسن(ع) را دادم، حسین(ع) را دادم، شما با این نعمت چه‌کار کردید؟»
ما چقدر می‌توانیم به‌خاطر نعمت ولایت، تشکر کنیم؟ ما اگر در راه اهل‌بیت(ع) جان هم بدهیم آیا پاسخ این نعمت باعظمت را داده‌ایم؟ ما اگر در راه امیرالمؤمنین علی(ع) جان بدهیم، می‌توانیم پاسخ ولایت علی(ع) را بدهیم؟ ما حتی اگر در این راه، شهید هم بشویم، باز-با توجه به اشاراتی که در قرآن هست- نمی‌توانیم پاسخ این محبت خدا بدهیم، نمی‌توانیم پاسخ نعمت ولایت و نعمت علی بن ابی‌طالب(ع) را بدهیم.
کسی که خدمتی برای غدیر و محرم انجام می‌دهد، خودش را به‌خاطر نعمت ولایت، بدهکار خدا می‌دانند
شمایی که فرصت خدمت به هیئت اباعبدالله الحسین(ع) را پیدا کردید، و هر کسی که در خانۀ خودش یک روضۀ خانگی برقرار می‌کند و چهار تا همسایه را صدا می‌زند و آنهایی که در غدیر، اطعام میکنند و در محبت امیرالمؤمنین(ع) قدمی برمی‌دارند، اینها کارشان خیلی ارزشمند است. ولی من به اهل عالم می‌خواهم خبر بدهم: اینهایی که می‌بینید این کارها را انجام می‌دهند و در اثر نعمت ولایت و محبت اهل‌بیت(ع) این‌طوری فداکاری میکنند؛ اتفاقاً خودشان را به‌خاطر این نعمت، بدهکار به خدا می‌دانند؛ بدهکارتر از دیگرانی که ولایت‌مدار نیستند.
در دل آنها نسبت به اهل‌بیت(ع) احساس شرمندگی وجود دارد؛ هیچ‌کس نمی‌تواند سرش را بالا بگیرد و بگوید: «یا امیرالمؤمنین ما کارمان را انجام دادیم!» شهدایی که جان خودشان را تقدیم کردند، از همه به اهل‌بیت(ع) شرمنده‌تر هستند.
احساس نکنیم که این محرم تکلیف از روی دوش‌مان برداشته شده است
امسال محرم محدودیت‌هایی ایجاد شده است. خدّام اباعبدالله الحسین(ع) و خدّام هیئت‌ها که دست‌بردار نیستند، خودشان را بدهکار امام حسین(ع) می‌دانند. می‌گوید «اصلاً من نمی‌توانم برای امام‌حسین(ع) کار نکنم!» ممکن است مدل کار خودشان را تغییر بدهند، ولی دست بر نمی‌دارند. کدام خادم اباعبدالله الحسین(ع) که شب‌ها در هیئت‌ها خدمت می‌کرده، محرم می‌تواند در خانه بیکار بنشیند و به امورات شخصی خودش بپردازد؟ حتماً اقداماتی را انجام می‌دهد؛ از پارچۀ سیاهی زدن به درِ خانۀ خودش، از شلوغ کردن در خیابان‌ها با علائم و نمادهای حسینی و... حتماً یک اتفاق‌های دیگری رقم خواهد خورد، مثلاً اینکه اطعام برای نیازمندان و برای عموم مؤمنین، افزایش پیدا کند.
یک‌وقت کسی به سرش نزند که «خُب حالا دیگر تکلیف عزاداری از ما برداشته شده! چون اوضاع، کرونایی است پس بی‌خیال! برویم دنبال کارمان» پس آیه « لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعیم» (تکاثر/8)؛ را می‌خواهی چه‌کار کنی؟
شاید امسال خدا می‌خواهد با این اوضاع کرونایی، عزاداران امام حسین(ع) را امتحان کند که آیا در شرایط سخت هم پای کار هستند یا خیر؟ البته منظور ما این نیست که همان مجالس عادی خودمان را بدون ملاحظات بهداشتی برگزار کنیم که خدای نکرده موجب شیوع کرونا بشود، ولی کار دیگری جای آن انجام دهیم. احساس نکنیم که تکلیف از روی دوش‌مان برداشته شده است!
شوق و اشتیاق خادمین حسینی، عامل رونق و تاثیرگذاریِ مجالس عزاداری است
اباعبدالله الحسین(ع) می‌فرماید: کاری که شوقِ آن را نداری و حالش را نداری و بدون شتاب، آن را انجام می‌دهی، در زمرۀ کارهای خوبت حساب نکن. (یَا أَیُّهَا النَّاسُ نَافِسُوا فِی الْمَکَارِمِ وَ سَارِعُوا فِی الْمَغَانِمِ وَ لَا تَحْتَسِبُوا بِمَعْرُوفٍ لَمْ تَعْجَلُوا» (کشف‌الغمه/2/29)
یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر کسانی که در هیئت شرکت میکنند شوق و اشتیاق خادمین اباعبدالله‌الحسین(ع) است. در حماسۀ بزرگ اربعین، آنچه موجب شوق و احساس معنویت و محبت در میان مردم و زائرین می‌شود، همین برخورد مهربانانۀ از سرشوق آن موکب‌داران و عراقی‌های خونگرمی است که می‌آیند تمام هستی‌شان را لب جاده در مسیر پیاده‌روی به زائران اربعین تقدیم میکنند. وقتی کفش زائران را تمیز میکنند و پای آنها را ماساژ می‌دهند و خالصانه خدمت میکنند، اینها خیلی مؤثر است! اصلاً انگار مردم آمده‌اند تا رفتار موکب‌داران و خادمان هیئت‌ها را تماشا کنند.
چشم‌های مهربان خادم‌ها که به شرکت‌کنندگان در هیئت دوخته می‌شود، زبان مؤدبانه از جانب خادم‌ها و رفتار متواضعانه آنها، به شدت روی مردم تاثیر دارد! مردم احساس میکنند به حرم رفته‌اند و جمعی از ملائکه از آنها استقبال میکنند.
این اخلاق، آن نیّت ناب و پاک، آن طرز برخورد بسیار زیبا، متواضعانه، مهربانانه و بدهکارانه و اینکه شما خودتان را بدهکار اهل‌بیت(ع) می‌دانید، اینها واقعاً غوغا می‌کند! مردم احساس میکنند اینجا یک جای متفاوتی است! اینها انگار فرشتگانی هستند که دارند با آدم برخورد میکنند. انگار اینها مأموران الهی هستند. مردم این حسّ خوب را پیدا میکنند.
تواضع نسبت به مؤمنین، ویژگی مهم قوم مقدمه‌ساز ظهور است
خداوند می‌فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ...» (مائده/54) ای مؤمنین اگر شما پای دین خودتان نایستید، یک قوم دیگری را جای شما می‌آورم.... و رسول خدا(ص) در روایتی فرمود که این قوم، هم‌ولایتی‌ها و هم‌سرزمینی‌های سلمان فارسی‌اند. (رُوِىَ أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ سُئِلَ عَنْ هَذِهِ الایة، فَضَرَبَ رَسُولُ اللَّهِ یَدَهُ عَلَى مَتْنِ سَلْمَانَ وَ قَالَ هَذَا وَ ذَوُوهُ» (تفسیر نورالثقلین/ج1/ص641) و بعد فرمود: «اینها آخرالزمانی هستند.» ان‌شاءالله که ما در زمرۀ اینها باشیم.
حالا ویژگی‌های این قوم آخرالزمانی چیست؟ خداوند در آیۀ فوق می‌فرماید: «یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنین...» یعنی اینکه: 1. من عاشق اینها هستم 2. اینها عاشق من هستند. 3. اینها نسبت به مؤمنین به شدّت فروتن هستند.
امسال ممکن است نوع خدمات هیئت ها تغییر کند و فعالیت‌های هیئت‌ها در صفحات مجازی یک‌مقدار پررنگ‌تر بشود ولی خدمت تعطیل نخواهد شد؛ ما بدهکار اباعبدالله‌الحسین(ع) هستیم و نباید کم بگذاریم.
معرفی غدیر با قربانی دادن در روز غدیر، در قربنگاه دوم جهان اسلام
شما مردم زنجان و خادمان حسینیۀ اعظم، امسال-در این شرایط ناشی از کرونا- غوغا کردید و این حرکت هوشمندانه را شروع کردید؛ یعنی قربانی دادن به مناسبت غدیر و تقسیم گوشت قربانی بین مؤمنین به ویژه مستمندان؛ این حرکت خیلی معنا دارد.
ان‌شاءالله سال‌های بعد هم شاهد رونق بیشتر قربانی دادن در غدیر در حسینیۀ اعظم زنجان باشیم. این حسینیه که افتحار «بزرگ‌ترین قربانگاه برای اباعبدالله(ع)» را دارد، می‌تواند افتخار بزرگ‌ترین قربانگاه برای عید غدیر را داشته باشد. اگر چنین اتفاقی بیفتد مردم عالم حساس می‌شوند که مگر در غدیر چه خبر است؟
در روز تاسوعا خبرنگاران حتی از کشورهای خارجی، به زنجان می‌آیند تا ببینند اینجا چه خبر است؟ شما اباالفضل العباس را به آنها معرفی کردید. ان‌شاءالله از سال‌های آینده همین خبرنگارها بیایند و بگویند چه اتفاقی در روز غدیر در شهر زنجان رخ داده است که این همه قربانی میکنند؟
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید