اهمیت مهدویت، تحول خواهی و مواسات در محرم امسال:
کرونا می‌تواند هیئتی‌ها را از «لاک فردی» و «لاک جمعی» خارج کند / کرونا موجب شده «فاصلۀ اجتماعی» زیاد شود اما «ارتباط اجتماعی» تقویت شود/ محرم امسال در هیئت‌ها به این سه موضوع بپردازیم: تحولخواهی، مواسات، مهدویت
شناسنامه
- زمان: 99/05/17
- مکان: بنیاد خاتم الاوصیاء
- صوت: اینجا
کرونا موجب شده هیئتی‌ها از لاک فردی و جمعیِ خودشان خارج بشوند
خدمت همۀ دوستان هیئتی سلام عرض می‌کنم. امیدوارم این دوران کرونا را به سلامت پشت سر بگذارید و امیدوارم در این شرایط، فعالیت‌ها و زحمت‌های شما برای محرم، کمتر نشده باشد بلکه بیشتر هم شده باشد. ان‌‌شاءالله همۀ زحماتی که در راه امام‌حسین(ع) می‌کشید، در بارگاه حضرت، مقبول بیافتد.
دربارۀ این فضایی که کرونا برای ما هیئتی‌ها ایجاد کرده، چند نکته عرض کنم. نکتۀ اول این است که بنده از اصلِ پدید آمدن چنین فضایی نه‌تنها ناخرسند نیستم بلکه یک‌مقدار خوشحال هم هستم. کرونا چیز بدی است، ولی اینکه موجب شده هیئتی‌ها از لاک فردی و جمعیِ خودشان خارج بشوند، از الطاف خفیّۀ الهی است. ما خیلی از اوقات، می‌بینیم که هیئتی‌ها یا در لاک فردی خودشان فرو می‌روند، یا در لاک جمعی!
منظور از لاک فردی این است که زیاد اهل ارتباط گرفتن با دیگران نیستند؛ زیاد دنبال این نیستند که رفقای خودشان را بشناسند؛ زیاد دنبال این نیستند که با مردم غریبه ارتباط بگیرند. البته ارتباطات اجتماعی مؤمنین و هیئتی‌ها نوعاً بیشتر از غیر هیئتی‌هاست (این را آمارهایی که انجام گرفته هم نشان می‌دهد) ولی به نظر می‌رسد این مقدار ارتباطی که وجود دارد، خیلی اندک است و انگار خیلی از این ارتباط‌ها هم از سر تفنّن یا طرداً للباب پدید آمده است.
بیرون آمدن از لاک فردی، یعنی تقویت ارتباطات اجتماعی/ کرونا موجب شده «فاصلۀ اجتماعی» زیاد شود اما «ارتباط اجتماعی» تقویت شود
کرونا موجب شده که فاصلۀ اجتماعی زیاد بشود اما در عین حال، موجب شده که ارتباط اجتماعی تقویت بشود. تا حالا این‌گونه بود که وقتی یک کسی را در هیئت می‌دیدیم یا در کنارش سینه می‌زدیم، به‌سادگی از کنار هم رد می‌شدیم و شاید گاهی به همدیگر سلام می‌کردیم (مخصوصاً در هیئت‌های شلوغ‌تر که جلسات حالت «مراسم» به خودشان می‌گرفتند) امّا حالا که فضای عمومی هیئت‌ها تعطیل شده است، تک‌تک این افراد می‌توانند همدیگر را با اسم بشناسند و در فراغتی که دارند، خصوصی‌تر ارتباط برقرار کنند.
پس یکی از فرصت‌ها، همین بیرون آمدن از لاک فردی است، یعنی تقویت ارتباطات اجتماعی، بین مذهبی‌ها و هیئتی‌ها و بین مذهبی‌ها و غیر آنها. این یک امری است که فضای مجازی هم بسیار به آن کمک می‌کند و حتماً موجب نشر بیشتر معارف اسلامی خواهد شد.
هیئتی‌ها چگونه از لاک جمعی خودشان خارج شوند؟
نکتۀ بعدی، بیرون آمدن هیئتی‌ها از لاک جمعی خودشان است. ما سال‌ها گله‌مند بودیم که چرا هیئتی‌ها، برنامۀ هیئت‌های خودشان را در فضای بسته‌ای برگزار می‌کنند که خیلی‌ها نمی‌توانند ببینند، خیلی‌ها در جریان قرار نمی‌گیرند چه اتفاق عارفانه و عاشقانه و قشنگی دارد آنجا می‌افتد.
ولی الآن شرایطی پدید آمده که هیئتی‌ها مجبور می‌شوند از تکیه‌ها و محیط‌های سربستۀ خودشان بیرون بیایند و با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی، در محیط‌های باز، عزاداری کنند و اشک بریزند و دیگران هم این را مشاهده کنند و این یک اتفاق بسیار خوب است.
ممکن است تصور کنیم، با این شرایط جدیدی که پیش آمده، آن هیئتِ با حال، آن جمع پرشور، آن مجموعه‌ای که در کنار همدیگر سینه می‌زدیم و دَم می‌گرفتیم و آن اتفاقی که خودمان از آن لذت بیشتری می‌بردیم، رخ ندهد، ولی اتفاق دیگری رخ خواهد داد که دین، و مکتب امام‌حسین(ع) بیشتر از آن بهره خواهد برد و اینجاست که هیئتی‌ها از عشق خودشان می‌زنند ولی تکلیف بزرگ‌تری را انجام می‌دهند.
شهید بزرگوار، سردار سلیمانی – که این اولین ماه محرم بدون حضور اوست و حتماً باید محرم امسال از او در هر موقعیتی به نیکی یاد کنیم - می‌فرمودند: «میزان فرصتی که در تهدیدها و بحران‌ها برای ما پدید می‌آید، در خود فرصت‌ها پدید نمی‌آید». الان تهدید کرونا یک‌چنین موقعیتی را برای ما ایجاد کرده است، ایده‌های بسیار فراوان، خلّاقانه و زیبایی وجود دارد که حتماً آنها را در شهرهای مختلف-توسط شما هیئت‌ها- مشاهده خواهیم‌کرد.
الآن فضای مجازی فضای حقیقی شده و صحنۀ مبارزه و رقابت است
نکتۀ دیگری که باید در این ایام در نظر بگیریم، فضای مجازی است. فضای مجازی اقتضائات خاصّ خودش را دارد. اولاً خیلی از مؤمنین، اهل فضای مجازی نیستند و این خوب نیست. بنده برخی از جوان‌های مؤمن و حزب‌اللهی را دیده‌ام که علاقه‌مند و اهل پیگیری مباحث مطرح‌شده در منبرها هستند، اما انگار با فضای مجازی ارتباطی ندارند و از آن استفاده نمی‌کنند، یا بعضی از نرم‌افزارهای مربوط به شبکه‌های اجتماعی را اصلاً نصب نکرده‌اند، درحالی‌که جا دارد در آن نرم‌افزارها حضور پیدا کنند و مجاهدانه فعالیت کنند.
اینکه بچه هیئتی، از ارتباط گرفتن در فضای مجازی و از فعالیت کردن در فضای مجازی، احساس استغنا و بی‌نیازی بکند خیلی بد است.
بنده بعضی از ذاکران اهل‌بیت را می‌شناسم که خیلی خوب و عزیز دلِ هیئتی‌ها هستند و هیئت‌ها دوست دارند که این ذاکران را دعوت کنند و از آنها بهره ببرند، اما در فضای مجازی فقط به اندازۀ هیئت خودشان یا حداکثر دو تا هیئت دیگر فالووِر (دنبال‌کننده) دارند! بنده یقین دارم که خیلی از هیئتی‌ها که این ذاکر یا این عالم دینی را دوست دارند، از صفحۀ ایشان در فضای مجازی اصلاً خبر ندارند و الا آن را دنبال می‌کردند و استفاده می‌کردند.
الان فضای مجازی، دیگر فضای حقیقی شده و صحنۀ مبارزه و رقابت است. شما که نوحه‌های بسیاری از ذاکرین را در ماشین و موبایل خودتان گوش می‌کنید، چرا صفحۀ آنها را در فضای مجازی، دنبال نمی‌کنید و به تعداد فالووِرهای آنها اضافه نمی‌کنید؟ ما باید یک تعصّب دینی و یک تعصّب هیئتی داشته باشیم و در فضای مجازی حاضر بشویم. الآن ایام کرونا این شرایط را بیشتر برای ما پدید آورده است و ما ان‌‌شاءالله در این شرایط اقدامات خیلی بهتری خواهیم کرد.
محرم امسال، موضوع مهدویت را پررنگ‌تر از سال‌های قبل قرار بدهیم
نکتۀ دیگر دربارۀ محتواهایی است که در هیئت‌های ما منتقل می‌شود؛ از بنرها گرفته تا محتواهایی که در رسانه‌های مجازی ما هست، تا محتواهایی که در مداحی‌های ما هست، ما باید به این محتواها دقت کنیم و به خوبی استفاده کنیم.
یکی از موضوعاتی که از نظر محتوایی، خوب است دربارۀ آن کار کنیم، موضوع مهدویت است. یقیناً امسال باید مهدویت را پررنگ‌تر از سال‌های قبل قرار بدهیم. همیشه باید مهدویت را در محرم، از غربت بیرون می‌آوردیم. هر وقت این کار را نکردیم، اشتباه کردیم و ضرر کردیم. ما وقتی می‌بینیم که این بلای اجتماعی بزرگ جامعه را فراگرفته، بیشتر باید درِ خانۀ امام زمان (ع) برویم. مگر غیر این است که ما نتوانستیم با این بیماری برخورد خوبی داشته باشیم؟ مگر این بیماری، خیلی از جوامع بشری را فلج نکرده است؟ خُب امام زمان(ع) فقط عدالت که نمی‌آورند، علم هم می‌آورند. ما می‌دانیم که این مشکلات به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم در اثر جهالت بشر و ظلم فراگیری است که در جهان موجود است؛ پس برای حل مشکلات باید بگوییم آقایمان بیایند.
توجه به حضرت ولی عصر(ع) در چنین فضایی باید جدّی بشود. البته این توجّهات در دل هیئتی‌ها هست، ولی بر زبان جاری شدنِ آن و در اشعار و نوحه‌ها آمدنِ آن، باید رونق بیشتری پیدا کند.
همیشه این گِله هست که چرا ما در نوحه‌های محرم خودمان یاد حضرت ولی‌عصر(ع) را کم داریم درحالی‌که ما در ماه محرم، در واقع خدمت امام زمان(ع) می‌رویم که به ایشان تسلیت بگوییم.
ما باید به عنوان یک نیروی انقلابی، تحوّل‌خواه بشویم
موضوع دیگری که از نظر محتوایی خوب است روی آن کار کنیم موضوع «تحوّل» است. مقام معظم رهبری در سخنرانی 14خرداد امسال، به صورت مبسوط دربارۀ تحوّل صحبت فرمودند. تحوّل یعنی استمرار انقلاب و انقلابی‌بودن، تحوّل یعنی ما امیدواریم که وضع بهتر بشود و برای اینکه وضع بهتر بشود باید سراغ تحوّل رفت نه تغییر اندک. تحوّل همان چیزی است که دوست داریم در محرم در قلب خود ما رخ بدهد و امام حسین(ع) حالِ ما را عوض کند. لذا خیلی خوب است در این محرم، موضوع تحوّل را مطرح کنیم.
دشمنان تحوّل چه کسانی هستند؟ متحجّرین غربگرا. بعضی‌ها در مقابل انبیاء که قرار می‌گرفتند، با تحوّل مخالفت می‌کردند و می‌گفتند: «ای رسول خدا، ما بر دین آبا و اجدادی خودمان هستیم و نمی‌خواهیم مسیر تحوّلی شما را پیگیری کنیم.» تحوّل، دشمنانی دارد و امروزه غربزده‌ها دشمن تحول هستند، می‌خواهند همان اتفاقی که در خیلی از کشورهای دنیا افتاده و الان به بن‌بست رسیده‌اند، در اینجا هم اتفاق بیفتد! خُب اگر نتیجة خوبی داشت، ما می‌گفتیم یک کمی از دین‌مان کوتاه می‌آییم و غربگرا می‌شویم در عوض دنیای ما بهتر می‌شود! اما واقعیت مسئله این است که تا حالا از این کار، نتیجه نگرفته‌ایم.
یک نیروی انقلابی در واقع «تحوّل‌خواه» است اما بعضی‌ها به غلط، نیروهای انقلابی را «محافظه‌کار» نامیده‌اند! محافظه‌کار بودن یک برچسب نارواست که به نیروی انقلابی نسبت داده‌اند.
شاید تا آستانۀ ظهور، بحث «مواسات» خیلی شدیدتر از اینها بشود
تا اینجا دو مفهوم کلیدی (مهدویت و تحولخواهی) را بیان کردیم، مفهوم سوم که صرفاً یک مفهوم محتوایی نیست و باید در عمل به آن بپردازیم «مواسات» است.
ممکن است تا در آستانۀ ظهور قرار بگیریم بحث «مواسات» خیلی شدیدتر از این بشود و ما باید آمادگیِ آن را داشته باشیم. الآن شما صدقات مردم و کمک‌های خیریه را جمع می‌کنید و به دیگران می‌رسانید. اما ممکن است انسان‌های مؤمن در معرض امتحانات و ابتلائاتی قرار بگیرند که کارشان به مواسات نزدیک بشود. مواسات یعنی «من هرچه دارم با برادر مؤمن خودم، نصف کنم و با هم استفاده کنیم» و این از مقدّمات ظهور حضرت ولی‌عصر(عج) است. بنا بر آنچه امام باقر (ع) فرموده‌اند، حضرت ولی عصر(ع) یارانی دارند که با هم «ندار» هستند و بین‌شان مرز مالکیت نیست و ما می‌توانیم این را در هیئت‌ها تجربه کنیم. (إِذَا قَامَ الْقَائِمُ جَاءَتِ الْمُزَامَلَةُ وَ أَتَى الرَّجُلُ إِلَى کِیسِ أَخِیهِ فَیَأْخُذُ حَاجَتَهُ فَلَا یَمْنَعُهُ؛ اختصاص مفید/ص24)
بله؛ فعلاً نمی‌شود درِ خانۀ خودمان را باز بگذاریم تا هر کسی رد شد بیاید از اموال ما بردارد و استفاده کند؛ الان نه استعداد روحی‌ِ این کار را داریم، نه از نظر اجتماعی، آمادگی‌اش هست. ولی می‌توانیم یک جمع مؤمنانه در یک هیئت درست کنیم که این جمع، بین خودشان مواسات را برقرار کنند.
هیئت صرفاً مسئول برگزاری مراسم نیست؛ مسئول به نمایش گذاشتنِ یک مدینۀ فاضله است
بیایید هیئت را جدی بگیریم. هیئت صرفاً مسئول برگزاری مراسم نیست. هیئت، مسئول به نمایش گذاشتن یک مدینۀ فاضله است. داستان کرونا و گرفتاری‌هایی قبل از آن، موجب شد که بچه هیئتی‌ها تلاش کنند و اطعام کنند، پول و امکانات جمع کنند و به نیازمندان برسانند، اما این داستان به این سادگی تمام نخواهد شد. شاید ما در معرض ابتلائاتی قرار بگیریم که نیاز به مواسات بیشتری داشته باشیم. پس کمرهای همّت را ببندیم و آمادگی پیدا کنیم.
ان شاءالله همۀ شما، بتوانید مراسم برگزار کنید، ولی همان مقدار که در هیئت، غذا توزیع کردید، بلکه بیشتر از آن، غذا توزیع کنید بین افراد مستمند یا افراد نیازمندی که مثلاً در اثر از دست دادنِ شغل، دچار گرفتاری شده‌اند. اگر به آنها بگویید که این غذا از سفرۀ اباعبدالله‌الحسین(ع) است، آنها چقدر خوشحال می‌شوند! کسانی که قلب مؤمنین را این‌طور با اطعام به روضۀ امام‌حسین(ع) جلب می‌کنند، فقط خدا شاهد است که چقدر اجر می‌برند!
(الف2-ن2)
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید