ضرورت در نظر گرفتن تاثیر پنهان فیلم‌ها
شناسنامه
- تولید: بیان معنوی
- زمان: 04:11
- منبع: برنامه زنده تلویزیونی "هفت" سال 93 - رابطه دین و سینما
- دریافت با کیفیت (پایین(7مگابایت) | متوسط(12مگابایت) | بالا(26مگابایت) | صوت)
- آپارات | یوتیوب
متن:
بهترین فیلم‌ها را بیاورید مطرح بکنید می‌شود ازش ایرادهایی که گرفت که چرا در این فیلم دینی موفق مورد استقبال این همه فرصت‌های طلایی را از دست داده و بعضاً لطمه زده. چون شما یک معنای باعظمتی را تقلیل بدهی بهش لطمه زدی.
سریالی مثلاً توی تلویزیون نشان داده می‌شود که در آن سریال یک نفر مثلاً الیاس را با ابلیس اشتباه می‌گیرد. بعد ما خب این سریال مذهبی است، آثار خوبی هم دارد، ولی خب یک نکتۀ کلیدی را رعایت نکرده و آن هم اینکه مؤمن هیچ‌وقت به باطل یقین پیدا نمی‌کند. شخصیت اول این داستان به الیاس‌بودن آن ابلیس یقین پیدا کرده. خب این یک اشتباه اصولی است. مردم از شیطان نباید زیادی بترسند؛ «إِنَّ کَیدَ الشَّیطانِ کانَ ضَعیفًا»؛ می‌گویند این سریال روحانی هم داشته بالای سرش. خب من چه‌کار باید بکنم الآن؟ الآن بروم دین مردم را درست بکنم دینی که این سریال خراب کرده یا نه؟
خب کارگردان‌ها باید سرِ این‌جور اطلاعات با هم اتفاق داشته باشند دیگر، که من فیلمَم دارد چه اثری را روی مخاطب می‌گذارد؟ آیا آن چند تا کلمۀ آخری که شما یک دفعه‌ای همۀ خرابی‌های گذشته را درست می‌کنی یا توی سریال، این اثر واقعی فیلم است؟ که من فیلمَم دارد چه اثری را روی مخاطب می‌گذارد؟! و این جز با کمک علومی مثل روان‌شناسی و روان‌شناسی اجتماعی نمی‌شود. از سینما در آمد بیرون احساس خوشایندی داشت این دلیل نمی‌شود این فیلم خوب بوده. از سینما در آمد بیرون گفتش که من را از مرگ ترساند و من دیگر رفتار خودم را درست می‌کنم، این دلیل بر این نیستش که این فیلم فیلمِ خوبی است. یک فیلمی خیلی مردم را از مرگ ترساند و خیلی آثار داشت، حتی بچه‌رزمنده‌ها پایش گریه می‌کردند؛ و من همان زمان صحبت می‌کردم این غلط است! اسلام به ما نگفته شما از مرگ این‌جوری بترسید. وقتی از مرگ بترسی توی روان‌شناسی می‌گویند از یک چیزی بترسی سعی می‌کنی آن را فراموش کنی در درازمدت؛ در کوتاه‌مدت اثر داشت در درازمدت تو را جدا می‌کند از مرگ‌اندیش بودن، این چه فایده‌ای دارد؟ دیگر آنجایش را نمی‌بیند.
یا مثلاً یک فیلمی درست می‌کند تمام مخاطبان ساده‌دل و علاقه‌مند و صادق و صمیمی و خوب، می‌گویند آره آخر فیلم کار را درستش کرد، آفرین. بعد بهش می‌گویی که حالا بعد از ده سال، می‌گوییم کدام صحنۀ فیلم دقیقاً یادت است؟ آن صحنه بدۀ فیلم یادش است. توی روان‌شناسی وقتی که دقت می‌کنید می‌بینید آثار یک فیلم بعضاً متفاوت است با آن چیزی که بیننده خودش اعلام می‌کند! چرا بعضاً دیده می‌شود که سازمان سیا سرمایه‌گذاری می‌کند برای انقلاب‌هایی که علیه آمریکا صورت گرفته فیلم می‌سازد؟ و بعد شما می‌گویی، می‌بینی واقعاً یک قهرمان هم درست کرد. نمونه‌هایش را شما شاید توی ذهن خودتان داشته باشید. با یک نگاه روان‌شناسانۀ دقیق، چون من یک مختصری روان‌شناسی خواندم، حالا نمی‌خواهم پا توی کفش اساتید روان‌شناسی بکنم؛ با یک دقیق نگاه می‌کنی بله قهرمان‌سازی‌اش را کرد ولی همۀ بینندگان را مأیوس می‌کند از انقلاب‌کردن. آن لایه‌های پنهان فیلم را ما ببینیم!
یک فیلمی اگر می‌آید نظام حوزه را در دل مردم از بین می‌برد فقط یک طلبۀ خوبی را آن وسط جدا می‌کند و بعد هی به او می‌پردازد، ما بگوییم بَه‌بَه چقدر این طلبۀ قشنگی توی این فیلم در آورد. ولی در پسِ پردۀ اثری که در مخاطب گذاشته، نظام حوزه را چیز بدی تلقّی می‌کند مخاطب. در اثر کدام بخش‌ها؟ کدام نمادها؟ در اثر کدام مضامین فیلم این اتفاق افتاده؟ ما باید عمیق یک فیلم را نقد کنیم، چون فیلم عمیق تأثیر می‌گذارد!
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید