تجمع طلاب در حمایت از مردم فلسطین
چگونه می‌توانیم رگ حیات و عامل بقای قدرت پوشالی صهیونیزم را قطع کنیم؟/ رگ حیات صهیونیستها، سازشکارانی هستند که در منطقه پراکنده‌اند؛ حتی در کشور ما / هر روشنگری‌ای علیه سازشکاران در کشورهای اسلامی انجام شود، کمک مستقیم به مردم مظلوم فلسطین است
شناسنامه:
- زمان: 1400/02/27
- مکان: تجمع طلاب در حمایت از مردم فلسطین - مدرسه مروی
- موضوع: فلسطین
- صوت: اینجا
- فیلم:
ما برای دفاع از فلسطین مظلوم، چه‌کاری می‌توانیم انجام بدهیم؟ / چگونه می‌توانیم رگ حیات و عامل بقای قدرت پوشالی صهیونیزم را قطع کنیم؟
خیلی از اوقات سؤال می‌شود که ما از این فاصلۀ مکانی با فلسطین مظلوم، چه‌کار می‌توانیم انجام بدهیم، غیر از تظاهرات و چند تا شعار در طرفداری از مظلومین فلسطین و اینکه علیه سران صهیونیزم فریاد بزنیم، آیا کار دیگری هم می‌توانیم انجام بدهیم؟
الان که نمی‌شود نیرو و تجهیزات اعزام کرد؛ مثل آن چیزی که در دفاع مقدس اتفاق می‌افتاد و جوان‌ها خیلی پرشور در جبهه‌ها حاضر می‌شدند یا مثل اتفاقی که حتی در جریان دفاع از حریم اهل‌بیت(ع) در منطقه رخ داد. پس چه‌کار کنیم که بتوانیم به مردم فلسطین کمک کنیم؟
بنده در این مجلس شریف، می‌خواهم صریحاً عرض کنم که اتفاقاً ما یک کار بزرگی را می‌توانیم در کشور خودمان و در اقصی‌نقاط عالم انجام بدهیم که شاید حتی فلسطینی‌ها و مردم فلسطین و غزه، در خط مقدم هم نتوانند این کار بزرگ را انجام بدهند. و آن کار این است که رگ حیات و عامل بقای قدرت پوشالی جنایتکاران صهیونیزم را قطع کنیم.
رگ حیات صهیونیستها، سازشکارانی هستند که در منطقه پراکنده‌اند؛ حتی در کشور ما
رگ حیات صهیونیستها، اسلحۀ آنها نیست، رگ حیات آنها ثروت و امکانات بین‌المللی آنها نیست، رگ حیات آنها مکتب انحرافی و ضد انسانی آنها نیست، رگ حیات آنها حتی ابزار فرهنگی و رسانه‌ای مثل هالیوود و بسیاری از خبرگزاری‌های عالم که در اختیار دارند هم نیست.
رگ حیات صهیونیستها، سازشکارانی هستند که در منطقه پراکنده‌اند؛ حتی در کشور ما. یعنی همان جریان سازشکاری که به تعبیر قرآن کریم «مستضعفین جهنمی» هستند (یَقُولُ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُواْ لِلَّذِینَ اسْتَکْبرَُواْ لَوْ لَا أَنتُمْ لَکُنَّا مُؤْمِنِین؛ سبأ/31) چون ما مستضعفین بهشتی هم داریم که از اولیاء خدا هستند و اینها روزی حاکمان بر زمین خواهند شد، اما مستضعفین جهنمی کسانی هستند که وقتی در دوزخ قرار می‌گیرند، تقاضا می‌کنند و می‌گویند: خدایا لااقل این کسانی که ما را منحرف کردند، دوبرابر عذاب کن! اما خدا می‌فرماید: هر دو گروه را دوبرابر عذاب خواهم کرد. (رَبَّنا هؤُلاءِ أَضَلُّونا فَآتِهِمْ عَذاباً ضِعْفاً مِنَ النَّارِ قالَ لِکُلٍّ ضِعْفٌ؛ اعراف/38) کسانی که رگ حیات صهیونیستها هستند، در واقع همان مستضعفین دوزخ‌اند، نه مستضعفین بهشت.
هر روشنگری‌ای که علیه سازشکاران در کشورهای اسلامی انجام شود، کمک مستقیم به مردم مظلوم فلسطین است
اینها کسانی هستند که روحیۀ ظریفی مثل «عرفات» دارند و وقتی پای میز مذاکرۀ سازشکارانۀ جهان می‌روند و برایشان کف می‌زنند، هیجان‌زده می‌شوند که یک کار دیپلماسی بزرگ انجام داده‌اند و جهان را به صلح و سازش دعوت کرده‌اند! هرجای جهان علیه سازشکاران، افشاگری و روشنگری‌ای صورت بگیرد، و این سازشکاران، از عرصۀ قدرت در کشورهای اسلامی-در اثر رشد سیاسی مردم- به‌زیر کشیده شوند، کمک مستقیم به مردم مظلوم فلسطین است.
شما اگر الان در غزه بودید؛ دوست داشتید که مجروحین غزه را به بیمارستان برسانید و در بیمارستان به مداوای آنها کمک کنید، یا به نیروهای رزمندۀ غزه کمک برسانید که دشمن صهیونیستی را موشک‌باران کنند، یا هر کار دیگری که از دستتان بر می‌آید برای از بین‌بردن این دشمنان بشریت انجام بدهید. خُب همین الان قوی‌تر و مؤثرتر از همۀ این کارها را میتوانید انجام بدهید؛ و آن‌کار این است که با روشنگری و افزایش قدرت تحلیل مردم، ریشۀ سازشکاری را در منطقه بخشکانید.
شاید امروز «جهاد کبیر» برای ما این باشد که با جریان سازشکار مواجه بشویم
در نبرد 33روزه، این جریان سازشکار، عملاً رسوا شد، در نبرد 22 روزۀ غزه که صهیونیستها غزه را شدیداً بمباران کردند، غزه در آن مقاومت هم پیروز شد. البته همچنان در محاصره باقی ماند اما عزتمندانه توانست استقلال خودش را علی‌رغم همۀ شکنجه‌ها حفظ کند، اینها اقداماتی است که علیه خط سازش انجام گرفته است. اما وقتی در کشور انقلابی ما با این پیشرفتگی در معارف مقاومت، جریان سازش، تازه سر بر می‌آورد و قد علَم می‌کند و مردان میدان مقاومت را تحقیر و سرزنش می‌کند، شما از دیگر کشورهای اسلامی چه انتظاری دارید؟
ما فعالیت شبانه‌روزی باید داشته باشیم، شاید امروز «جهاد کبیر» برای ما همین باشد که با جریان سازشکاری مواجه بشویم. (فَلا تُطِعِ الْکافِرینَ وَ جاهِدْهُمْ بِهِ جِهاداً کَبیراً ؛ فرقان/52) یادتان هست که مقام معظم رهبری فرمودند «خرمشهرها در پیش داریم» خرمشهر مظهر چیست؟ مظهر حفظ استقلال است. خُب این خرمشهرهایی که در پیش داریم و باید آنها را باز پس بگیریم یعنی استقلال خودمان را تثبیت کنیم، باید از دست چه کسانی این خرمشهرها را پس بگیریم؟ بعثی‌ها که یورش نیاورده‌اند!
جریان سازش، جریان بسیار منحوسی است که جهان اسلام به آن مبتلاست، هر کسی بوی سازشکاری از او استشمام بشود، باید او را رسوا کرد.
چرا جریان سازش در اسلام، به جریان سامری تشبیه شده؟/ سامری حاصل رنج‌ها و پیروزی قوم موسی را از بین برد
ما در صدر اسلام، یک جریان سازش داریم که در برخی از روایات به‌عنوان «سامریِ این امت» معرفی شده است (أَمَا إِنَّ لِکُلِّ قَوْمٍ سَامِرِیٌّ وَ هَذَا سَامِرِیُّ هَذِهِ الْأُمَّةِ؛ احتجاج/1 /172) (وَ فِرْقَةٌ مُدَهْدَهَةٌ عَلَى مِلَّةِ السَّامِرِیِّ؛ امالی مفید/ص30) خیلی عجیب است! سامری در داستان حضرت موسی، نقش عجیبی دارد، ملتی که بزرگترین معجزه‌های تاریخ بشریت را دیده است؛ رود نیل برایشان شکافته شده، از آسمان برایشان غذا آمده، چشمه‌ها برای آنها گشوده شده است و خیلی معجزات عجیب دیگر. مثلاً اینکه خداوند دشمنان بنی‌اسرائیل را به یک‌باره و بدون نبرد، نابود کرد.
بعد از اینهمه معجزات و سختی‌هایی که بنی‌اسرائیل دیده بودند، یک‌دفعه‌ای سامری آمد و «آش را با جاش» برداشت و برد! ببینید چطور تمام زحمات حضرت موسی و قبل از ایشان، آن‌همه لطماتی که مردم بنی‌اسرائیل تحمل کرده بودند را می‌خواست ضایع و تباه کند. بنی‌اسرائیل چه زجری کشیدند! می‌فرماید «یُذَبِّحُونَ أَبْناءَکُمْ» (بقره/49) فرزندان اینها ذبح می‌شدند. اینهمه زجرها را برای آن پیروزی کشیدند، ولی آن پیروزی را یک جریانی به‌نام «سامری» از بین برد.
پیامبر(ص) فرمود: امت من هم سامری دارد، شعارشان «لا قتال» است
شاید این قصۀ مربوط به سامری، عجیب‌ترین قصۀ قرآن باشد. فرعون که طبیعی است در مقابل حضرت موسی بایستد و مقابله کند. نصرت الهی برای مردم بنی‌اسرائیل هم طبیعی است، ضجه‌ها و اضطرار بنی‌اسرائیل درِ خانۀ خدا هم طبیعی است، غیرطبیعی‌ترین قسمت داستان بنی‌اسرائیل، ماجرای سامری است. در روایت هست که پیامبر(ص) فرمود: امت من هم سامری دارند. شعار سامری در زمان حضرت موسی «لامساس» بود و شعار سامری در امت من «لا قتال» است.
اینکه سامری می‌گفت «کسی به من دست نزند یا نزدیک نشود» آیا بیماری پوستی داشته یا از سرِ زهد و صوفی‌گری این حرف را می‌زده؟ مهم این است که بالاخره شعار او «لا مساس» بود. شعار سامریِ امت پیامبر هم «لا قتال» است، در روایات هم مظهرش «ابوموسی اشعری» نامیده شده است. (لَا یَقُولُونَ لامِساسَ لَکِنَّهُمْ یَقُولُونَ لَا قِتَالَ إِمَامُهُمْ عَبْدُاللَّهِ بْنُ قَیْسٍ الْأَشْعَرِی؛ امالی مفید/ص30)
سازشکاران با شعار به‌ظاهر صلح‌طلبانه، جنایتکارانی مثل حجاج‌بن‌یوسف را بر ملت مسلمان، حاکم کردند
با این شعار «لا قتال» که به‌ظاهر هم شعار صلح‌طلبانه‌ای است، جنایتکارانی مثل حجاج‌بن‌یوسف ثقفی‌ها را بر ملت مسلمان حاکم کردند. چقدر سازشکاران، خبیث و جنایتکارند!
قبح سازشگری برای جامعۀ ما خوب، تبیین نشده است و این تقصیر ما طلبه‌هاست. ما باید به محضر پروردگار عالم، عذر تقصیر بیاوریم که نقاط حساس تاریخ را خوب برای مردم ذکر نکرده‌ایم؛ حتی بدون تحلیل و بدون تفسیر. مردم خودشان عاقلند و می‌فهمند چگونه از تاریخ، عبرت بگیرند.
جریان سازشکاری، از شخصیت‌هایی مثل اشعث شروع می‌شود، تا ابوموسی اشعری. جریان سازشکاری حتی به ابن‌ملجم هم سر می‌زند! این جریان که ظاهراً علیه درگیری و فتنه و دشواری‌های این‌چنین هست، خودش موجب بدترین بحران‌ها برای جامعه می‌شود.
«یاسر عرفات» که مظهر سازشکاری بود، به کجا رسید؟
بنده دارم دقیقاً علیه رگ حیات اسرائیل صحبت می‌کنم. دوستان تصور نکنند که بنده به بهانۀ اسرائیل، می‌خواهم به برخی مسائل سیاسی بپردازم که دامنگیر کشورهای اسلامی است و حتی در کشور ما هم رگه‌هایش هست. بقای اسرائیل و عوامل حدوث آن به چه چیزی وابسته است؟ کدام عامل مهمتر از روحیۀ سازشکاری است؟
ببینید «یاسر عرفات» به‌عنوان مظهر سازشکاری، به کجا رسید؟ مذاکره‌های بی‌نتیجه، مذاکره‌های سرشار از تحقیر و آخر هم مرگ توأم با تحقیر و توهین. مقام معظم رهبری می‌فرمودند که حتی صهیونیستها مراعات آبروی این سازشکار بزرگ را هم نکردند، خیلی با تحقیر برخورد کردند و او را کشتند. (کسى مثل یاسر عرفات را که اینهمه با صهیونیستها همراهى کرد، نتوانستند تحمل کنند، محاصره‌‌اش کردند، تحقیرش کردند، مسمومش کردند، نابودش کردند این‌‌جور نیست که اگر چنانچه دست قدرت در مقابل صهیونیستها نشان ندهیم، آنها به کسى رحم کنند، ملاحظۀ کسى را بکنند؛ ۱۳۹۳/۵/۱) (محاصرۀ یاسر عرفات در ساختمان مدیریتش در رام‌الله و انواع تحقیر و تذلیل او حادثه‌ای نیست که فراموش شود؛ 1387/12/14)
کسی در تاریخ، از سازشکاران به نیکی یاد نخواهد کرد
آنها رقیب ما که نیستند، دشمن ما هستند! باید متأسف بود، برای جامعه‌ای که دشمن را با رقیب اشتباه می‌گیرد. رقیب ممکن است یک جایی انصاف به‌خرج بدهد که تو هم انصاف به‌خرج بدهی. فرق است بین رقیب و دشمن.
سیاستمداران امروز جامعۀ ما، بعضاً آمریکا را از رقیب هم، حبیب‌تر می‌دانند. در سخنرانی‌شان به‌عنوان برادر و خواهری که با هم گفتگو نکردند و بین آنها سوءتفاهم شده، یاد می‌کنند! لااقل آمریکار را در حد همان رقیب بدانید!
یاسر عرفات، حقیرانه به مرگ کشیده شد. و کسی تا ابد تندیس او را نخواهد ساخت. کسی در تاریخ، از سازشکاران به نیکی یاد نخواهد کرد.
امام(ره) : اسرائیلی‌ها عرفات را ترویج می‌کنند! / مستکبران رسماً از سازشکاران در کشورها حمایت می‌کنند
نمی‌دانم شما جملات حضرت امام دربارۀ یاسر عرفات را شنیده‌اید که چقدر ایشان، سخت با این مرد برخورد می‌کند و چقدر از چنین افرادی ناراحت و غضبناک است. ایشان در آذرماه 1367 دربارۀ لزوم مقاومت در برابر صهیونیستها می‌فرماید: «ما در زمان شاه که تمام قوا، امریکا، شوروى و سایر غربیها، همه طرفدار او بودند، ملت ایستاد تا کار را تمام کرد. و همین‌طور اطلاعى که شما داشتید، در داخل خودتان اشخاصى، مثل اشخاصى که بدتر از آنها هستند مثل عرفات. ما هم از این اشخاص داشتیم، این عرفات الآن مىخواهد یهودیان را به آنجا مسلط کند... باید مردم دست به دست هم بدهند و عرفات را از جمع خودشان خارج کنند، تا خودشان بتوانند کارى را انجام بدهند و تا آن وقتى که یک نفر یهودى در آنجا هست باید بایستند و کار را تمام کنند همان طور که ما کردیم. و با ایستادگى کار تمام مىشود. بدانید این معنى را، الآن به دست و پا افتادهاند اسرائیلىها. الآن دارند عرفات را ترویج مىکنند» (صحیفۀ امام/ج21/ص192)
حضرت امام می‌فرمود خودِ اسرائیلی‌ها عرفات را ترویج می‌کنند. بله، خود استکبار، سازشکاران را ترویج می‌کند. رسماً اینها دفاع می‌کنند از سازشکاران در کشورها. ننگ است برای هر ملتی که سازشکاران مورد حمایت دشمنان ملت، بتوانند بر سرنوشت آن کشور مسلط بشوند.
در ماجرای برجام، آمریکا دولتمران ما را تحقیر کرد با اینکه اینها بیشترین چراغ سبز را به آنها نشان دادند
در همین ماجرای برجام، شما دیدید که دشمن وقیح ما آمریکا، احترام دولتمردان ما را هم رعایت نکرد و کمترین آبرو و حیثیت را برای آنها باقی نگذاشت؛ جلوی عقلای عالم. درحالی‌که اینها چقدر روی حرف‌های آمریکایی‌ها حساب کردند! آن احمق‌ها اگر یک‌ذره احترام برای وزیر امور خارجه و رئیس‌جمهور ما قائل بودند، لااقل الان اعتبار بیشتری در کشور ما داشتند. خباثت دشمن ما همین‌جا معلوم می‌شود، آمریکایی‌ها رئیس‌جمهور و وزیر امور خارجۀ ما را تحقیر کردند درحالی‌که اینها بیشترین چراغ سبز را به آنها نشان داده بودند.
این طبع مستکبران و صهیونیستها است؛ هر کسی مقتدرانه با آنها برخورد نکند، همین‌طور تحقیر خواهد شد. و این البته سنت الهی است. وقتی که می‌فرماید: «وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنینَ» (منافقون/8) عزت فقط برای گروه مؤمنینی است که پای رکاب رسول‌خدا عزتمندانه ایستاده‌اند. ان‌شاءالله که رگ حیات صهیونیستها قطع بشود. و رگ حیات صهیونیستها چیزی جز جریان سازش نیست.
حضرت آیت‌الله بهجت، در آغاز همان حملۀ ابتدایی چندین سال قبل صهیونیستها به غزه، روز اول درس‌شان عبارتی فرمودند: «هر کسی هر طوری می‌تواند به اینها کمک کند.» مگر از بین آن جمعی که دور ایشان نشسته بودند، چه کسی می‌توانست کمک ویژه‌ای انجام بدهد؟ هنوز پایان حملۀ صهیونیستها به غزه اعلام نشده بود، ایشان به تعبیری فرمودند که اسرائیل طوری زمین خورده است که دیگر بلند نخواهد شد. و سخن ایشان چقدر ناب بود، و اسرائیل دیگر بعد از آن، بلند نشد.
دیدید کوبیدن اسرائیل چقدر راحت بود! الان دیدید که در همین چند روز، این بچه‌های مقاومت فلسطین، چه بلایی سرِ اسرائیلی‌ها آوردند! آن‌هم بدون داشتن پادگان، و بدون مهمات فراوان، بدون زرّادخانه‌های اتمی، بدون ثروت و مکنت، بدون امنیت و راحت! ان‌شاءالله که جریان سازش در بلاد مسلمین، جریان رو به افولی باشد.
در تکبیر بعد از نماز به‌جای «مرگ بر منافقین و کفار» بگوییم «مرگ بر منافق و سازشکار»
این نکته را هم به دوستان خودم عرض کنم؛ در تکبیرهای بعد از نماز، بعضی‌ها بعد از مرگ بر آمریکا و انگلیس و اسرائیل «مرگ بر منافقین و کفار» می‌گویند اما پیشنهاد بنده این است:
اولاً ما که نباید علیۀ همۀ کافران شعار مرگ بدهیم. شاید یک کافر جاهلی باشد یا کافری باشد که اصلاً به او اتمام حجت نشده است، ما به اینها که مرگ نمی‌گوییم؛ درگیری‌های قرآن با «کافران معاند» است.
ثانیاً به کافران معاند هم که در رأسش آمریکا و انگلیس هست، نفرین کرده‌ایم و قبلش گفته‌ایم «مرگ بر آمریکا و انگلیس» لذا دیگر از گفتن کلمۀ «کفار» مستغنی هستیم. پس اینجا خوب است در کنار منافقین-که خداوند در قرآن هم مرگ بر آنها می‌گوید و می‌فرماید «قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَکُون» (منافقون/4)- از سازشکارها یاد کنیم و بگوییم «مرگ بر منافق و سازشکار» این عبارت خیلی بهتر از «مرگ بر منافقین و کفار» است؛ این را باید رواج داد.
دو شخصیت سازشکار که علی(ع) آنها را لعن کردند: ابوموسی اشعری و اشعث
از امیرالمؤمنین(ع) نقل شده است که در آن سال آخر، دو شخصیت سازشکار از دو مُدل مختلف را لعن می‌کردند: یکی از آنها شخصیت ساده‌لوح و احمق سازشکار یعنی «ابوموسی اشعری» بود که حضرت او را در قنوت نمازشان لعن می‌کردند (عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ مَعْقِلٍ، عَنْ عَلِیٍّ (ع): أَنَّهُ قَنَتَ فِی الصُّبْحِ فَلَعَنَ مُعَاوِیَةَ وَ عَمْرَو بْنَ الْعَاصِ وَ أَبَا مُوسَى؛ امالی طوسی، 725) و دیگری هم شخصیت نفوذی و سازشکار یعنی «اشعث» بود که حضرت در برخی موارد او را لعن کرده‌اند. (عَلَیْکَ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ لَعْنَةُ اللَّاعِنِینَ حَائِکُ ابْنُ حَائِکٍ مُنَافِقُ ابْنُ کَافِرٍ ؛ شرح نهج‌البلاغه ابن‌ابی‌الحدید/ ج1/ ص291)
ببینید امیرالمؤمنین علی(ع) چه دل خونی از اینها داشت! توجه بفرمایید؛ حضرت علی(ع) خوارج را قتل‌عام کردند، اما حاضر نشدند بفرمایند که اینها منافق هستند. حاضر نشدند بفرمایند که اینها طالب دنیا هستند، فرمودند اتفاقاً اینها زاهد هستند. حاضر نشدند بفرمایند اینها کافر یا مشرک هستند، بلکه فرمودند: آنها اشتباه کردند. (عَنْ جَعْفَرٍ ع عَنْ أَبِیهِ ع قَالَ: إِنَّ عَلِیّاً لَمْ یَکُنْ یَنْسُبُ أَحَداً مِنْ أَهْلِ حَرْبِهِ إِلَی الشِّرْکِ وَ لَا إِلَی النِّفَاقِ وَ لَکِنَّهُ کَانَ یَقُولُ هُمْ إِخْوَانُنَا بَغَوْا عَلَیْنَا؛ قرب الإسناد/ص94 ؛ وسائل الشیعه/ج15 /ص83) اما در قنوت نمازشان ابوموسی اشعری را لعن می‌کردند و اشعث را هم در مواردی لعن کردند. این مبارزۀ بی‌امان با جریان سازش را نشان می‌دهد که خدا می‌داند اینها در زیر پوست جامعۀ اسلامی چه می‌کنند!
(الف2/ن2)
ناب بود.