تاریخ بعثت و عصر ظهور - جلسه بیست و چهارم
راز موفقیت دولت کریمۀ امامزمان در «احساس مسئولیت عموم مؤمنین» است / جامعۀ درست، جامعه‌ای است که سر قوۀ قضائیه‌اش این‌همه شلوغ نباشد
شناسنامه:
- زمان: 1400/02/17
- مکان: برنامه وقت سحر شبکه افق
- موضوع: تاریخ بعثت و عضر ظهور
- صوت: اینجا
- فیلم:
دولت کریمه همان مدینۀ فاضله و مطلوب همۀ انسان‌هاست/باید این وضعیت مطلوب را برای جهانیان ترسیم کنیم
مجری: در جلسۀ گذشته دربارۀ دولت کریمه صحبت کردید و قرار شد که این سحرهایی که تا عید فطر داریم می‌رویم، در این‌باره بیشتر صحبت کنید و برای ما بگویید.
در گفتگوی جلسات قبل یک کمی دولت کریمه را ترسیم کردیم. اگر دولت کریمه برای مردم عالم ترسیم بشود، می‌فهمند که دولت کریمه واقعاً همان مدینۀ فاضله و همان وضعیت مطلوبی است که تمام ابناء بشر دنبالش هستند یعنی این‌طور نیست که فقط افراد دین‌دار و دارای اعتقادات دینی، دولت کریمه را قبول داشته باشند بلکه دولت کریمه مطلوب همۀ انسان‌هاست. متأسفانه ما در معرفی دولت کریمه به مردم جهان خیلی بد عمل کرده‌ایم.
وقتی شما می‌خواهید کسی را به اعتقادات خاصی معتقد کنید، طبیعتاً موضع می‌گیرند. الآن اگر به کسی که مسیحی است بگویی «بیا مسلمان بشو» انگار داری پیشنهاد تغییر جنسیت به او می‌دهی. همین‌طور وقتی که بخواهی مذاهب افراد را تغییر بدهی. انگار روز به روز هم این تغییر سخت‌تر و دشوارتر می‌شود. یا مثلاً اگر به دیگران بگویی دین من برتر از دین تو است، به آدم‌ها بر می‌خورد. ما باید آن فضای مطلوب را فراتر از اعتقادات و دین و مذهب به همۀ مردم جهان نشان بدهیم. اگر آن فضای مطلوب و آن مدینۀ فاضله را برای مردم جهان با جزئیات ترسیم کنیم مردم جهان درکش می‌کنند به آن علاقه‌مند می‌شوند، نه اینکه فقط بگوییم عدل هست و ظلم نیست.
این یک کلمه، کسی را جذب نمی‌کند، می‌گویند چه‌طوری؟ ما دموکراسی گذاشتیم برای اینکه عدل باشد و ظلم نباشد. ولی تو چه‌طوری می‌خواهی این کار را بکنی؟ یک زمانی مارکسیست‌ها می‌گفتند مالکیت فردی را از بین ببریم تا عدل باشد و ظلم نباشد. هر کدام به تعبیری دنبال عدالت می‌گشتند. مکاتب دیگری که در دنیا هستند، چه مکاتب فلسفی، چه ادیانی که از دیرباز-با هر نوع تحریفی- باقی مانده‌اند، اینها همه دنبال یک وضعیت مطلوب هستند. اگر ما هم یک شعار کلّی بدهیم و بگوییم که «ما هم می‌گوییم جهان پر از عدل و داد خواهد شد» خُب می‌گویند روش‌تان چیست؟ جزئیات آن وضعیت مطلوب‌تان را برای ما ترسیم کنید. این مطالبۀ مردم جهان است.
در صدر اسلام خیلی‌ها وقتی آثار عملی اسلام را در حیات دنیا می‌دیدند آن را می‌پذیرفتند
متأسفانه ما طلبه‌ها و حوزۀ علمیه این ضعف را داریم که دین‌مان را برای مردم جهان به زبان مردم جهان تبیین نکردیم. بعضی وقت‌ها دین را به زبان جوان‌های دانشگاهی خودمان هم تبیین نمی‌کنیم. حضرت امام(ره) در سال‌های آخر حیات شریف‌شان فرمودند: «فرهنگ دانشگاهها و مراکز غیرحوزه‌ای به صورتی است که با تجربه و لمس واقعیتها بیشتر عادت کرده است، تا فرهنگ نظری و فلسفی. باید با تلفیق این دو فرهنگ و کم کردن فاصله‌ها، حوزه و دانشگاه درهم ذوب شوند، تا میدان برای گسترش و بسط معارف اسلام وسیع‌تر گردد» (صحیفه امام/ج21/ ص 98)
بنا بر این حوزه باید ادبیات‌اش را به دانشگاه نزدیک کند و الّا اقبال جوان‌ها را از دست می‌دهیم. برجسته‌ترین کسی که در چهل سال اخیر این کار را کرده شهید صدر است. ایشان واقعاً یک‌تنه، عراق را از مارکسیسم نجات داد، عراقی که حکومتش به قول آنها شیوعی و مارکسیستی بود. ایدئولوژی حزب بعث، مارکسیسم بود. چه کسی در حوزۀ علمیۀ نجف اجازه نداد؟ شهید صدر. او صریحاً می‌گوید که ما باید دین را عملیاتی کنیم، کارکردهای اجتماعی دین را بگوییم، یعنی بگوییم که دین در همین دنیا مؤثر است. شهید صدر می‌فرمود پیامبر اکرم(ص) هم در صدر اسلام همین کار را کرد. خیلی از مردم به خاطر اعتقاد به خدا و معاد به پیامبر(ص) ایمان نیاوردند. خیلی‌ها به‌خاطر اینکه رسول خدا(ص) به‌طور ملموس می‌فرمود فائدۀ این دین برای شما این است و آنها کارکرد و آثار عملی اسلام را در حیات دنیا می‌دیدند و آن را می‌پذیرفتند. البته متأسفانه وقت نکردیم در این‌باره به تفصیل صحبت کنیم.
اگر جامعۀ موعود را برای گنهکاران ترسیم کنیم، به دین علاقه‌مند می‌شوند/ دین صرفاً یک مقولۀ اعتقادی یا اخلاقی نیست
اگر ما جامعۀ موعود خودمان را برای آدم‌های گنهکار ترسیم کنیم، به دین علاقه‌مند می‌شوند. ما در معرفی دین اشتباه می‌کنیم. ما اشتباه می‌کنیم که به مسائل اخلاقی، فردی، اعتقادی که خیلی از آنها جنبۀ شخصی دارد تأکید می‌کنیم. شما چه‌کار داری من چقدر به خدا ایمان دارم؟ امام صادق(ع) می‌فرماید: خداوند ایمان را هفت سهم قرار داد و آنها را بین مردم تقسیم کرد، به بعضی یک سهم داد و به بعضی دو سهم و ...به بعضی هم هفت سهم کامل داد؛ سپس فرمود به کسی که یک سهم از ایمان دارد دو سهم را تحمیل نکنید و به کسی که دو سهم دارد سه سهم را تحمیل نکنید چون با این کار، آنها را دچار مشقت و سختی می‌کنید. «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَضَعَ الْإِیمَانَ عَلَى سَبْعَةِ أَسْهُمٍ عَلَى الْبِرِّ وَ الصِّدْقِ وَ الْیَقِینِ وَ الرِّضَا وَ الْوَفَاءِ وَ الْعِلْمِ وَ الْحِلْمِ ثُمَّ قَسَمَ ذَلِکَ بَیْنَ النَّاسِ فَمَنْ جَعَلَ فِیهِ هَذِهِ السَّبْعَةَ الْأَسْهُمِ فَهُوَ کَامِلٌ مُحْتَمِلٌ وَ قَسَمَ لِبَعْضِ النَّاسِ السَّهْمَ وَ لِبَعْضٍ السَّهْمَیْنِ وَ لِبَعْضٍ الثَّلَاثَةَ حَتَّى انْتَهَوْا إِلَى السَّبْعَةِ ثُمَّ قَالَ لَا تَحْمِلُوا عَلَى صَاحِبِ السَّهْمِ سَهْمَیْنِ وَ لَا عَلَى صَاحِبِ السَّهْمَیْنِ ثَلَاثَةً فَتَبْهَضُوهُم» (کافی، کلینی/ج2/ص42)
ما نباید بحث دین را صرفاً اعتقادی کنیم. ممکن است بعضی از علاقه‌مندان به علم کلام، الآن ناراحت بشوند و بگویند «فلانی اعتقادات را کنار گذاشت!» نه؛ عرض بنده این است که دین صرفاً یک مقولۀ اعتقادی نیست. گاهی از اوقات نباید با اعتقادات شروع کرد! دین صرفاً مسائل اخلاقی و اخلاق فردی نیست. گاهی از اوقات نباید با اخلاق فردی شروع کرد! مثلاً فردی به صورت ژنتیک یک صفت بد اخلاقی دارد. شما به او می‌گویی «اصلاً تو آدم بدی هستی، تو دین نداری که این صفت را داری...» بعد او می‌خواهد خودش را اصلاح بکند اما نمیتواند، درحالی‌که رفقای مذهبی‌اش عین آب خوردن، این خوبی‌ها را دارند، آن وقت احساس حقارت می‌کند. بعد می‌گوید «اینها هم آدم‌های خوبی نیستند، در بزنگاه‌ها نامردی می‌کنند!» این چه‌طور دین‌داری‌ای است؟ یا مثلاً یک کسی که نمیتواند نماز بخواند -نمی‌خواهم با این حرف، بی‌نمازی را ترویج کنم، ولی این شخص یک مشکلاتی در خودش دارد که نمیتواند نماز بخواند- ما نمی‌توانیم به این سادگی او را دور بیندازیم. باید به مستضعفین اخلاقی و ایمانی جامعه، رحم کنیم.
ترسیم دولت کریمه، هم گنهکاران را اصلاح می‌کند، هم مذهبی‌های منحرف را
اگر ما دین را صرفاً مشتی اعتقادات، صرفاً مشتی اخلاقیات یا صرفاً مشتی عبادات جلوه بدهیم، خیلی‌ها از دین گریزان می‌شوند. بهتر است قسمت زیبای دین را که برای همۀ اهل عالم فراگیر است و منِ گنهکار هم می‌پسندم برای مردم بیان کنید، قسمت زیبای دین جامعۀ مهدوی است؛ مدینۀ فاضله است؛ دولت کریمه است. اگر اینها را برای مردم ترسیم کنیم، همه عاشق آن زیبایی می‌شوند. ترسیم دولت کریمه از افراد گنهکار و از صاحبان ادیان دیگر دل می‌بَرَد. ترسیم دولت کریمه ما مدعی‌های مذهبی را درست می‌کند، از غرور و عُجب جدای‌مان می‌کند، از انحراف جلوگیری می‌کند. بعضی از بی‌نمازها هم می‌گویند «بگذار آقا امامزمان بیاید من نمازخوان می‌شوم» و واقعاً هم بعضی از آنها نمازخوان می‌شوند. شاید این بنده خدا الآن بیشتر از این ظرفیت ندارد، اذیت‌اش نکن. آن چیزی که از اهل عالم دلبری می‌کند، دولت کریمه است و آنچه مذهبی‌هایی را که عُجب و غرور پیدا می‌کنند و منحرف می‌شوند آدم می‌کند دولت کریمه است. هر کسی یک گوشه‌ای از مذهب را برمی‌دارد و برای همۀ اهل عالم قیافه می‌گیرد. همین‌ها دین را خراب می‌کنند.
مفهوم ولایت اگر در جامعه اجرا بشود، جذاب‌ترین بخش دین خواهد بود
چرا ولایت این همه اهمیت دارد؟ اگر کسی ولایت نداشته باشد هیچ چیزی از او قبول نیست. (لَوْ أَنَّ رَجُلًا لَقِیَ اللَّهَ بِعَمَلِ سَبْعِینَ نَبِیّاً ثُمَّ لَمْ یَأْتِ بِوَلَایَةِ أُولِی الْأَمْرِ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ مَا قَبِلَ اللَّهُ مِنْهُ صَرْفاً وَ لَا عَدْلًا؛ امالی مفید/ ص115) جذاب‌ترین بخش دین همان مفهوم ولایت است منتها وقتی که ولایت در جامعه اجرا بشود، نه صرفاً به معنای یک مفهوم اعتقادی. اباعبدالله الحسین(ع) مثلاً در اربعین، ولایت را اجرا می‌کند و می‌گوید «این است آن کاری که من می‌کنم!» آن‌وقت همه عاشقش می‌شوند. پیروان دین‌های دیگر را هم جذب می‌کنند! می‌بینید کشیش مسیحی با لباس خودش می‌آید در حرم اباعبدالله الحسین(ع) سجده می‌کند و تحت تأثیر آن شهر زیبا قرار می‌گیرد.
من یک سال از این و آن پول گرفتم گفتم می‌خواهم برای اربعین از اروپا مهمان دعوت کنم بیایند. چند مستندساز را از جاهای مختلف دعوت کردم آمدند. با یک مستندساز برجستۀ جهانی صحبت می‌کردم، گفتم شما میتوانید این اربعین را در اروپا نشان بدهید؟ گفت اگر نشان بدهیم تمدن غرب فرو می‌ریزد. این جمله عین عبارت اوست.
مردم جهان با شعار آزادی و حقوق بشر به آستانۀ فهم دولت کریمه رسیده‌اند/ موارد قلّابی این شعارها را تجربه کردند و حالا دنبال اصلش می‌گردند
ترسیم دولت کریمه باید با جزئیات باشد، نه بیان کلیات، مثلاً این‌طور نباشد که بگوییم «کلاً اوضاع خوب می‌شود!» چطور اوضاع خوب می‌شود؟ مردم عقل و هوش دارند. من در جلسۀ قبل قصۀ اُذُن را گفتم، این را بگو. بگو ما یک پیغمبر(ص) داریم به او می‌گفتند اُذُن. هر جای دنیا این قصه را بگویی، طرف می‌گوید دمش گرم، این آقا چه ناز است! همین برخورد و رفتار می‌خواهد دولت بشود، ساختار بشود؛ به عبارتی در دولت کریمه کلّ جامعه می‌خواهد این‌طور بشود.
پس مقدمۀ کلام این شد که دولت کریمه باید به عنوان پیشانی دین، تبلیغ بشود؛ حتی نه شخص امامزمان(ع)، نه شخص امیرالمؤمنین(ع) و نه شخص پیغمبر اکرم(ص) فقط. هدف ما از معرفی این اشخاص بیان کارکردشان در ایجاد دولت کریمه است. اگر شما یک شخص را معرفی کنید، می‌گویند با یک گل که بهار نمی‌شود. شما آدم خوب دارید، ما هم یک آدم خوب داشتیم به نام حضرت مسیح(ع) که او را به دار کشیدند. هر مکتب و قومی یک آدم خوب دارد. سخن همین‌جا تمام می‌شود و تحرکی رخ نمی‌دهد.
ما می‌گوییم بحث از یک آدم خوب نیست؛ بحث از یک دولت خوب است. می‌گوید یعنی چه دولتی؟ الآن مردم جهان با شعارهای حقوق بشری و آزادی و...، به آستانۀ فهم دولت کریمه رسیده‌اند. درست است که این شعارها در غرب به صورت دروغین داده شد، ولی عطش مردم را برای تحقق این شعارها بالا برد. مردم موارد قلّابی این شعارها را تجربه کردند و می‌خواهند آنها را دور بیندازند حالا دنبال اصلش می‌گردند. شعارهای آزادی و حقوق بشر به نفع تعجیل فرج مولا و فهم و شعور جهانی شده است. چون آنها این شعارها را به دروغ گفتند، حالا ما باید با دولت کریمه تحقق واقعی این شعارها را نشان بدهیم.
جلوه‌ای از دولت کریمه: بگذارید مردم به هر کسی می‌خواهند رأی بدهند ولو به ضررشان باشد
یک جلوه از دولت کریمه را در جامعۀ خودمان بیان کنم. قام معظم رهبری در انتخابات، رأی خود را پنهان می‌کنند. این مسئله در کشور ما عادی است. اگر در خارج از کشور این مطلب را بیان کنید مردم شاخ درمی‌آورند. مردم جهان این مطلب را باور نمی‌کنند؛ من با مردم عادی، سیاستمدارها، روشنفکرها گفتگو کردم؛ باور نمی‌کنند؛ آیا کسی از قدرتش این‌طوری استفاده می‌کند؟ می‌گویم این کار رهبری برای این است که مردم نتیجۀ رأی خودشان را درک کنند، تجربه کنند، امتحان بشوند، جلو بروند و پیشرفت کنند؛ مثل معلمی که مشق دانش‌آموزش را نمی‌نویسد یا مثل پدر و مادر زرنگی که تکالیف بچه‌اش را انجام نمی‌دهد، می‌گوید بچه‌ام خودش باید رشد کند، حتی اگر اشتباه کند.
حضرت امام هم توصیه کردند بگذارید مردم به هر کسی می‌خواهند رأی بدهند ولو خطا کنند و به ضررشان باشد. اصلاً معنای ولایت همین است. ایشان خطاب به نمایندگان خبرگان قانون اساسی فرمود: «اکثریت هرچه گفتند آرای ایشان معتبر است و لو به خلاف و به ضرر خودشان باشد. شما ولیّ آنها نیستید که بگویید که این به ضرر شماست ما نمی‌خواهیم بکنیم. شما وکیل آنها هستید؛ ولیّ آنها نیستید... آن مسیری که ملت ما دارد، روی آن مسیر راه را بروید، و لو عقیده‌تان این است که این مسیری که ملت رفته خلاف صلاحش است. خُب باشد. ملت می‌خواهد این‌طور بکند، به ما و شما چه کار دارد؟ خلاف صلاحش را می‌خواهد. ملت رأی داده؛ رأیی که داده متَّبع است.» (صحیفۀ امام/ج9/ص304)
دو گناهی که خدا در قرآن، سخت‌تر از بقیۀ گناه‌ها با آنها برخورد کرده:
لازم بود در ضرورت تبلیغ دولت کریمه و آثار آن برای مردم جهان، برای خودِ ما، برای اینهایی که در جامعۀ ما دچار سوءتفاهم هستند کمی گفتگو کنیم. امروز می‌خواستم بگویم با توجه به مشکلاتی که در جلسات قبل گفتم، راز موفقیت دولت کریمه در چیست؟ قبل از اینکه بگویم راز موفقیت‌اش در چیست، یک جمله از المیزان را برایتان بخوانم.
دو تا گناه هست که خداوند متعال خیلی سخت‌تر از بقیۀ گناه‌ها با آنها برخورد کرده است. یکی از آنها «ربا» است. علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: «خداى سبحان در این آیات در امر رباخوارى شدتى به‌کار برده که درباره هیچ یک از فروع دین این شدت را به کار نبرده است مگر یک مورد که سختگیرى در آن نظیر سختگیرى در امر ربا است، و آن این است که «مسلمانان، دشمنان دین را بر خود حاکم سازند» و اما بقیه گناهان کبیره هر چند قرآن کریم مخالفت خود را با آنها اعلام نموده و در امر آنها سختگیرى هم کرده، و لیکن لحن کلام خدا ملایمتر از مساله ربا و حکومت دادن دشمنان خدا بر جامعه اسلامى است و حتى لحن قرآن در مورد زنا و شرب خمر و قمار و ظلم و گناهانى بزرگتر از این، چون کشتن افراد بىگناه، ملایمتر از این دو گناه است.» (ترجمۀ تفسیر المیزان/ج2/ص628)
آیا مردم ما این برداشت را از دین دارند؟ وقتی یک آخوند می‌بینند، فکر می‌کنند این آخوند می‌خواهد چه بگوید؟ چه تذکری به ما بدهد؟ در چه زمینه‌ای؟ این آخوند چه چیزی را گناه می‌داند؟ این یعنی ما آخوندها دین را درست معرفی نکرده‌ایم. باید این‌طور باشد که وقتی کسی یک آخوند دید بگوید «در نظر این آخوند، اوّلین مشکل در عالم، حاکمیت دشمنان خدا بر مسلمین است» چون ما باید طبق قرآن عمل کنیم. وقتی علامۀ طباطبایی این جمع‌بندی را از قرآن به ما ارائه می‌دهد، یعنی مهم‌ترین مسئلۀ قرآن، نظام سیاسی است و عملکرد نظام سیاسی در عرصۀ اقتصادی. گناه بزرگ چیست؟ شما حق ندارید اسرائیلی‌ها را تحمل بکنید. گناه بزرگ این است که ما کفار را بر مسلمانان مسلط کنیم. این از گناه‌های دیگر در قرآن سنگین‌تر است. آن‌وقت اگر من یک‌طور دیگر دین را معرفی کنم خیلی بد می‌شود.
راز موفقیت دولت کریمۀ امامزمان این است که با «احساس مسئولیت عموم مؤمنین» کارها را پیش می‌برد
از دولت کریمه سوءاستفاده می‌شود. دیدیم که یکی از منافقین می‌گفت این پیامبر ساده است، می‌روم پیش او و قسم می‌خورم او هم باور می‌کند. در اطراف پیامبر(ص) در موقعیت‌های مختلف منافقین با هم قرار می‌گذاشتند فلان کار را بکنیم. می‌گفتند اگر پیغمبر فهمید چه؟ قسم می‌خوریم که ما این کار را نکردیم، او قبول می‌کند. پس اولاً منافقین به دولت کریمه ضربه می‌زنند. و ثانیاً بی‌تفاوت‌ها به دولت کریمه ضربه می‌زنند. پس دولت کریمه چه‌طوری می‌خواهد کار خودش را راه بیندازد؟
راز موفقیت دولت کریمۀ امامزمان(ع) این است که با «احساس مسئولیت عموم مؤمنین» کارها را پیش می‌برد؛ احساس مسئولیت فردی، احساس مسئولیت خانوادگی، احساس مسئولیت اجتماعی و احساس مسئولیت سیاسی. این روند تربیت یک انسان درست است. اگر یک مدرسه‌ای اعتقادات به بچه‌های شما یاد داد ولی احساس مسئولیت یاد نداد، دین تحریف‌شده به بچه‌های شما یاد داده است. اگر احساس مسئولیت باشد، آن‌وقت حکومت امامزمان ارواحناله‌الفدا می‌شود حکومت جمعی. همۀ ما احساس مسئولیت می‌کنیم.
یک روایت دربارۀ احساس مسئولیت بخوانم. از پیامبر اکرم(ص) نقل است که می‌فرماید: «کُلُّکُمْ رَاعٍ وَ کُلُّکُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِیَّتِهِ»(ارشاد القلوب، دیلمی/ج1/ص184)؛ همۀ شما راعی هستید. به چه کسی راعی می‌گویند؟ به کسی که فرمانده است، به کسی که چوپان است، به کسی که دیگران را مراعات می‌کند. به چه کسی رعیّت می‌گویند؟ به کسی که رعایت می‌شود. چه کسی راعی است؟ همه؛ همه رئیس هستند. آقا وقتی همه را رئیس می‌کنی، طبیعتاً یک عده‌ای شلوغ می‌کنند! بله؛ مثلاً خوارج این کار را کردند. وقتی همه را رئیس می‌کنی، یک عده شاخ درمی‌آورند؛ از این‌طرف خوارج، از آن‌طرف طلحه و زبیر... بله؛ ریسکش را می‌پذیریم.
دولت کریمه با قانون و نظارت و تنبیه محقق نمی‌شود، همه باید احساس مسئولیت کنند
اگر همه راعی شدند و این دو شرط را پیاده کردند؛ یعنی با هم هماهنگ شدند و رهبریِ هماهنگ‌کننده (ولایت) را پذیرفتند، مدینۀ فاضله تحقق می‌یابد. دولت کریمه این‌طوری درست می‌شود و الّا با قانون، با نظارت، با هر تنبیهی درست‌شدنی نیست. ما الان از قوۀ قضائیه تقاضا می‌کنیم جلوی رانت‌ها و فسادها را بگیرد، ولی جامعۀ درست آن است که سر قوۀ قضائیه‌اش این‌همه شلوغ نباشد. وقتی قوۀ قضائیه سرش شلوغ شد، آن وقت اگر کسی بخواهد فساد کند می‌رود آنجا را خراب می‌کند. آنجا هم دیگر سالم نمی‌ماند، رویش فشار می‌آید. فرشته که نیستند از آسمان آمده باشند، آنها هم بالاخره آدم هستند.
نیروهای امنیتی اطلاعاتی هیچ‌وقت نمی‌توانند به‌طور کامل جلوی فساد را بگیرند. این راهش نیست. نه اینکه الآن این کار را تعطیل کنند؛ باید کار کنند، به خاطر زحمتی که می‌کشند دست‌شان را می‌بوسیم. ولی تا کِی؟ ما باید چه‌کار کنیم؟ همه باید مسئول باشند و احساس مسئولیت کنند. اما بعضی‌ها احساس مسئولیت فردی هم ندارند! یعنی خودش را مسئول زندگی‌اش نمی‌داند. اصلاً برای زحمت‌کشیدن و پول‌درآوردن احساس مسئولیت ندارد، می‌خواهد برود خودش را یک جایی آویزان کند یک پول مفتی به دستش بیاید. رسول خدا اگر یک جوانی را می‌دیدند که مؤمن است و اخلاقش خوب است، به او می‌فرمودند شغلت چیست؟ چه‌طور پول در می‌آوری؟ اگر می‌گفت من کاری بلد نیستم، حضرت می‌فرمود «از چشمم افتاد» وقتی علتش را از رسول خدا(ص) سوال می‌کردند، می‌فرمودند مؤمنی که شغل ندارد و کاری بلد نیست از ایمانش ارتزاق می‌کند. «کَانَ رَسُولُ اللَّهِ إِذَا نَظَرَ الرَّجُلَ فَأَعْجَبَهُ قَالَ هَلْ لَهُ حِرْفَةٌ فَإِنْ قَالُوا لَا قَالَ سَقَطَ مِنْ عَیْنِی قِیلَ وَ کَیْفَ ذَاکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا لَمْ یَکُنْ لَهُ حِرْفَةٌ یَعِیشُ بِدِینِه»(جامع الاخبار، شعیری/ص139) باید هنر داشته باشی پول دربیاوری.
الآن غرب رسیده به «عدم احساس مسئولیت خانوادگی» به‌حدی که مردم با سگ و گربه زندگی می‌کنند. متأسفانه احساس مسئولیت خانوادگی در جامعۀ ما هم دارد کاهش پیدا می‌کند. آمار طلاق افزایش یافته و آمار ازدواج کاهش یافته است. احساس مسئولیت فردی، احساس مسئولیت خانوادگی، احساس مسئولیت اجتماعی، احساس مسئولیت سیاسی، و احساس مسئولیت امّت اسلامی و احساس مسئولیت جهانی، همه باید در ما باشد.
«احساس مسئولیت جهانی» روز قدس را درست می‌کند
احساس مسئولیت امّت اسلامی و احساس مسئولیت جهانی روز قدس را درست می‌کند. کلمات حضرت امام را در مورد روز قدس برای شما بخوانم. به خاطر اینکه به احساس مسئولیت سیاسی توجه کنیم. امام خمینی می‌فرماید: «مسئولان ما باید بدانند که انقلاب ما محدود به ایران نیست. انقلاب مردم ایران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمداری حضرت حجت- ارواحنا فداه- است که خداوند بر همه مسلمانان و جهانیان منت نهد و ظهور و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد. مسائل اقتصادی و مادی اگر لحظه‌ای مسئولین را از وظیفه‌ای که بر عهده دارند منصرف کند، خطری بزرگ و خیانتی سهمگین را به دنبال دارد. باید دولت جمهوری اسلامی تمامی سعی و توان خود را در اداره هرچه بهتر مردم بنماید، ولی این بدان معنا نیست که آنها را از اهداف عظیم انقلاب که ایجاد حکومت جهانی اسلام است منصرف کند.» (صحیفه امام/ج21/ص 327) احساس مسئولیت جهانی امام را ببین. این یک مسئله.
کسانی که می‌گویند ما می‌خواهیم به کشور خودمان برسیم توجه کنند امام در 27 مرداد 59 چه می‌فرمایند: «مسلمین باید هوشیار باشند که امروز مثل دیروز نیست. این عصر ما مثل عصرهاى سابق نیست که هر طایفه اى در محل خودشان منافع خودشان را به دست بیاورند...امروز منافع همه کشورهاى اسلامى به‌هم پیوند خورده است. منافع کشور اسلامى ایران با منافع سایر کشورها، اینها با هم پیوند دارند.» (صحیفه امام/ج13/صص132-134) در جای دیگری از همین سخنرانی می‌فرمایند: «امروز هر مسئلهاى در یک گوشه دنیا واقع بشود، مسئله دنیاست، نه مسئله همانجا» امام از سال‌ها قبل مفهوم دهکدۀ جهانی را بیان فرموده بودند و فرمودند ما نسبت به جهان مسئولیت داریم.
امام(ره): باید مستضعفین مجهز بشوند و و دماغ مستکبرین را به‌خاک بمالند
حضرت امام دربارۀ روز قدس تعابیر بلندی دارند و می‌فرماید این روز، روز رسول‌الله الأعظم(ص) البته با این عبارت: «من روز قدس را روز اسلام و روز رسول اکرم(ص) می‌‌‌‌دانم.» و بعد می‌فرماید که «روز قدس روزی است که باید به همۀ ابرقدرتها هشدار بدهیم که اسلام دیگر تحت سیطرۀ شما به واسطۀ عمّال خبیث شما واقع نخواهد شد. روز قدس روز حیات اسلام است.» (صحیفۀ امام/ج9/ص277)
ببینید امام چه نگاهی داشتند! در جای دیگری می‌فرماید: «روز قدس، جهانی است، و روزی نیست که فقط اختصاص به قدس داشته باشد. روز مقابله مستضعفین با مستکبرین است، روز مقابله ملتهایی است که در زیر فشار ظلم آمریکا و غیرآمریکا بودند، روزی است که باید مستضعفین مجهز بشوند، در مقابل مستکبرین، و دماغ مستکبرین را به‌خاک بمالند» (صحیفه امام/ج9/ص277) تلویزیون در روز قدس فقط فیلم‌های مربوط به روز قدس را می‌گذارند، بنا بر این فرمایش امام باید فیلم بمباران یمن و گرسنه‌های آفریقا را هم در این روز بگذارند. وقتی امام می‌فرماید «همه‌جا» یعنی حتی جنایت‌های آمریکا در ویتنام و آمریکای لاتین و ... هم باید نشان داده شود. روز قدس فقط مال نقطۀ قدس نیست، البته آن نقطۀ محوری است.
امام در ادامه می‌فرماید: «روزی است که بین منافقین و متعهدین امتیاز خواهد شد. متعهدین این روز را روز قدس می‌دانند، و عمل می‌کنند به آنچه باید بکنند. و منافقین-آنهایی که با ابرقدرتها در زیر پرده آشنایی دارند و با اسرائیل دوستی- در این روز بی‌تفاوت هستند، یا ملتها را نمی‌گذارند که تظاهر کنند. روز قدس روزی است که باید سرنوشت ملتهای مستضعف معلوم شود، باید ملتهای مستضعف اعلام وجود بکنند در مقابل مستکبرین.» (صحیفه امام/ج9/ص276) و در جای دیگری می‌فرماید: «روز قدس یک روز اسلامی است، و یک بسیج عمومی اسلامی بود. و من امیدوارم که این امر مقدمه باشد از برای یک حزب مستضعفین در تمام دنیا.» (صحیفه امام/ج9/ص250)
(الف3/ن2)
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید