۰۰/۰۲/۳۰

کلیپ صوتی | دین اومده حالت رو خوب کنه!

 فلسفه همه بایدها و نبایدهای دین همینه!

شناسنامه:

• تولید: بیان معنوی
• زمان: 05:02
• منبع: حالِ خوب - جلسه هشتم

متن:

 اولین کاری که دین انجام می‌دهد چیست؟ حال آدم را خوب می‌کند. تمام احکام دینی، مهم‌ترین اثر فوری‌ای که دارند این است که حال آدم را خوب می‌کنند. هر چی توصیه در دین وجود دارد اینها اوّلین اثرش و اثر فوری‌اش این است که حال آدم را خوب می‌کند و مراقبت می‌کند انسان حالش بد نشود. نگاه حرام نکن حالت بد می‌شود، غیبت نکن، خب حالت بد می‌شود، دروغ نگو حالت بد می‌شود، صدقه بده حالت خوب می‌شود، کار کن پول دربیاور حالت خوب می‌شود، اسراف نکن حالت خوب می‌شود. ما دین را باید واقعاً کارکرد اوّلیه‌اش را این بدانیم که حال آدم را خوب می‌کند.

 آن‌وقت دشمنی داریم به نام ابلیس که او مهم‌ترین کارش این است که حال آدم را بد می‌کند. مدام آدم را وادار می‌کند به صحنه‌هایی نگاه بکند آدم که حالش بد می‌شود. به اینکه کی بیشتر از آدم دارد، به اینکه آدم چی ندارد، به اینکه آدم چی را نمی‌تواند به‌دست بیاورد، به اینکه چی را از دست داده! مدام ابلیس کارش این است و کار دیگر هم اصلاً نمی‌تواند انجام بدهد آخر بیشتر از این. وسوسه، تلنگر، تذکرهای خیلی خبیثانه که آدم را یاد خرابی‌ها بیندازد.

 پس ما به صورت مدام باید مراقبت از حال خودمان بکنیم و هم مراقبت از دین، یعنی تقوا. در واقع شما تقوا را بخواهید عملیاتی‌اش بکنید، اولین جایی که این مراقبت‌ها را باید بیشتر اعمال بکنید این است که حالتان خوب است یا نه. این مراقبت‌کردن از حال خوب است در واقع. اگر کسی حالش خوب نباشد بهش دستور بدهند نماز بخوان، بدش می‌آید. بدش می‌آید. می‌گوید چرا کار سخت بهم می‌گویی؟ حالش خوب نیست این‌جوری اتفاق می‌افتد برایش؛ حالش خوب باشد می‌گوید وای چه خدایا عاشقی دارم! حالش خوب نیست برداشت غلط می‌کند.

 اگر کسی حالش خوب نباشد بهش بگویند روزه بگیر بدش می‌آید، احساس تنگی و فشار و تکلیف و اینها می‌کند. کسی حالش خوب باشد، می‌گوید وای خدایا تو چقدر مامانی آخه! کُشتی من را با محبت خودت. کسی حالش خوب باشد نگاهش به دین نگاه درستی خواهد بود. کسی حالش خوب باشد بهش توصیه کنند حجاب، محبت خدا را تویش می‌بیند. خدا! تو چقدر من را دوست داری؟! کُشتی من را!

 اینکه امیرالمؤمنین علی(ع) به جوان‌شان می‌فرماید اگر صفا یافته قلبَت حرف‌های من را گوش بده. خب شما بروید نامۀ سی و یکم نهج‌البلاغه را بخوانید. خب من قلبم صفا نیافته. خب هر چی اینجا می‌خوانم حرف‌های منطقی است یا امیرالمؤمنین. حالم هم خوب نیست، حالم هم خراب است، قلبم هم پر از قساوت است، می‌خواهم نامۀ شما را بخوانم؛ نمی‌فهمم؟ می‌فرماید می‌فهمی، ولی برداشتی که ازش می‌کنی چیست؟ چه خدای سختگیر منطقی‌ای داریم! لامصّب این دین را نمی‌شود علیه‌اش قیام کرد از بس محکم و درست حرف می‌زند، ولی دارم خفه می‌شوم. این برداشت را می‌کنی.

 حالت خوب نباشد نمی‌گویی دین غلط است. ولی دین زمخت پیشَت جلوه می‌کند. حالت خوب نباشد نمی‌توانی بگویی دین غلط است، چون دین همۀ حرف‌هایش منطقی است، حالت هم بد باشد بیا من منطقش را حالیت کنم. به حالت ربطی ندارد. خب پس چرا شما می‌گویی من حالم خوب باشد دین را بخوانم؟ برای اینکه حالت خوب باشد فقط نمی‌بینی دین منطقی است؛ بیشتر این را می‌بینی چقدر دین عاشقانه است! چقدر لطف خدا تویش است، چقدر صفا دارد خدا.

اولین کاری که دین انجام می‌دهد چیست؟ غیبت نکن، حالت بد می‌شود، دروغ نگو حالت بد می‌شود، صدقه بده حالت خوب می‌شود، کار کن پول دربیاور حالت خوب می‌شود، اسراف نکن حالت خوب می‌شود. ما دین را باید واقعاً کارکرد اوّلیه‌اش را این بدانیم که حال آدم را خوب می‌کند.