حسین(ع) را به‌عنوان شخصیتی فرادینی به مردم جهان معرفی کنید که می‌تواند عشق آنها را تأمین کند/ امروز مردم جهان تشنۀ محبتِ بدون چشم‌داشت هستند که این محبت در اربعین هست/ مردم جهان را به مشاهدۀ زیبایی‌های اربعین دعوت کنیم
شناسنامه:
زمان: 1400/07/07
مکان: سالن کنفرانس حرم مطهر امام‌حسین(ع)
موضوع: هشتمین همایش بین‌المللی امام‌حسین(ع)
فیلم: اینجا
امروز اهمیت مسئولیت ما در معرفی مکتب امام‌حسین(ع) دوصد چندان شده است
خوشحالم شما را که سفیران أباعبدالله‌الحسین(ع) در جهان غرب هستید و مسئولیت بسیار بزرگی از این جهت به دوش دارید در حساس‌ترین لحظه‌های تاریخ یعنی در لحظه‌های اربعین ملاقات می‌کنم و با شما سخن می‌گویم.
ما مسئولیت بسیار بزرگی داریم و امروز اهمیت مسئولیت ما به چند دلیل دوصد چندان شده است. یکی از آن دلایل این است که امروز جهان دچار خلأ تئوریک شده است، یعنی الان در جهان صاحب ادعایی نیست که راهی برای نجات بشریت از مشکلات به انسان‌ها معرفی کند و تا به‌حال هر راهی که معرفی کرده‌اند شکست خورده است. البته امروز مردم سخت‌تر به نظریاتی که می‌شنوند اعتماد می‌کنند و این یک‌مقدار کار ما را سخت می‌کند. بازار دیدگاه‌های مختلف و حرف‌های پراکنده بسیار پررونق است، یعنی هر حرف خوبی بزنید مردم کم و بیش، شبیه آن را جاهای دیگر هم شنیده‌اند.
وجوه امتیاز مکتب امام‌حسین(ع) و اربعین را به جهانیان معرفی کنیم/ جهان را به مشاهدۀ زیبایی‌های اربعین دعوت کنیم
شما در معرفی أباعبدالله‌الحسین(ع) باید وجوه امتیاز مکتب أباعبدالله‌الحسین(ع) و اربعین را به جهانیان معرفی کنید. نباید هدف شما از معرفی راه و مکتب أباعبدالله‌الحسین(ع) این باشد که حتماً مردم، مسلمان یا شیعه بشوند، همین‌قدر که مردم با این مکتب آشنا بشوند و آن را تحسین کنند و به آن علاقه پیدا کنند کافی است.
یهودیان کسی را به یهودی شدن دعوت نمی‌کند حتی چه بسا مانع هم بشوند، اما طوری خودشان را خوب جلوه می‌دهند که همۀ مسیحی‌ها آنها را به عنوان یک دین برتر، قابل احترام و گرامی بدارند. ما البته مانع مسلمان یا شیعه شدن کسی نمی‌شویم، ولی نباید مسلمان و شیعه شدن دیگران، مانع کار اصلی ما بشود؛ کار اصلی ما فعلاً در مرحلۀ اول، معرفی ویژگی‌های برتر مکتب امام حسین(ع) و دلبری کردن از اهل عالم نسبت به أباعبدالله‌الحسین(ع) است. اربعین بهترین موقعیت برای معرفی راه أباعبدالله‌الحسین(ع) است؛ ما باید همۀ مردم جهان را دعوت کنیم که در این نمایشگاه به صورت حضوری یا مجازی حضور پیدا کنند و از نزدیک زیبایی‌های اربعین را مشاهده کنند.
امام‌حسین(ع) را فرادینی و فرامذهبی معرفی کنید/ نباید امام‌حسین(ع) را در داخل مذهب خودمان محدود کنیم
شما امام حسین(ع) و اربعین را چطور به مردم جهان معرفی می‌کنید؟ مثلاً یک روش این است که بگویید: «او امام سوم ما شیعیان است و ما معتقد هستیم که او مظلوم بود و ما باید به زیارت او برویم، چون ثواب دارد.» این سه جمله‌ای که من به عنوان نمونه گفتم امام حسین(ع) را در داخل مذهب خودمان محدود می‌کند و باعث می‌شود دیگران به او نزدیک نشوند. درحالی‌که میتوانید به جای این سه عبارت، از کلمات دیگری استفاده کنید تا امام حسین(ع) را فرادینی، فراشیعی و فرامذهبی معرفی کنید؛ به این صورت که او محبوب‌ترین شخصیت جهان است که بیشترین اشک در محبت او جاری شده و بیشترین شعر در عشق به او سروده شده و هرکسی به او نزدیک بشود هیجان عاشقی، او را در بر می‌گیرد.
خداوند متعال در قرآن، تحدی کردند، یعنی فرمودند «هرکسی می‌تواند کلامی به زیبایی آیات قرآن بیاورد.» (فَلْیَأْتُوا بِحَدِیثٍ مِثْلِهِ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ؛ طه/34) در آن زمان شعر، فصاحت و بلاغت مسئلۀ اول زبان عربی بود. لذا خداوند متعال فرمود معجزۀ من قرآن است و اگر شما میتوانید مثل قرآن بیاورید. وقتی نمی‌توانید این کار را کنید بدانید که این قرآن حق و کلام خدا است. امروز هم قرآن معجزه است ولی ارتباط برقرار کردن با قرآن خیلی سخت است. ما امروز باید معجزۀ دیگری را به مردم جهان معرفی کنیم که فرزند قرآن است، امروز معجزۀ مکتب پیامبر(ص) معشوق و محبوبی است به نام أباعبدالله‌الحسین(ع). آن‌وقت بگوییم: آیا شما میتوانید کسی را معرفی کنید که بشود به اندازۀ حسین(ع) او را دوست داشت؟! حتی از آنها دعوت کنیمکه شما هم میتوانید حسین(ع) را دوست داشته باشید و ببینید او با دل شما چه می‌کند؟ برای ارتباط داشتن با حسین(ع) نیاز نیست مذهب و مکتب خود را عوض کنید. امام حسین(ع) می‌تواند این‌قدر بر دل‌ها تأثیر بگذارد.
حسین(ع) را به‌عنوان شخصیتی فرادینی به مردم جهان معرفی کنید که می‌تواند عشق آنها را تأمین کند
بعد از معرفی حسین(ع) بگویید: مردمانی که حسین(ع) را دوست دارند می‌توانند تمام عمر در محبت او اشک بریزند بدون اینکه خسته بشوند و غم دوری از حسین(ع) برای آنها سرد و ساده بشود. شما أباعبدالله‌الحسین(ع) را به عنوان یک شخصیت مستقل از دین به مردم جهان معرفی کنید که می‌تواند دل مردم را ببرد و عشق آنها را تأمین کند. بعد کم‌کم امام حسین(ع) آنها را به سوی دین خواهد کشاند. اما اگر از ابتدا دین را مطرح بکنیم و بعد امام حسین(ع) را داخل این دین معرفی بکنیم ممکن است تغییر دین برای عده‌ای کار دشواری باشد، چون تغییر دین کار ساده‌ای نیست، خیلی‌ها برای تغییر دین، آمادگی ندارند. خیلی از کسانی که اهل دین دیگری هستند حاضر نیستند با دین شما همراهی بکنند.
اربعین را به‌عنوان جایی برای عشق‌بازی با حسین(ع) و ابراز این محبت معرفی کنید
شما اربعین را به عنوان مکانی برای عشق‌بازی با أباعبدالله‌الحسین(ع) و نشان دادن این محبت معرفی کنید. بنده در گفتگو با جمعی از اندیشمندان فرانسوی گفتم: اربعین مثل نماز یا حج، جزء مناسک واجب دینی ما نیست، که اگر کسی نرفت، دچار عقوبت بشود. اگر مردم به اربعین نیایند و اگر مردم برای اربعین خرج ندهند هرگز عذاب نخواهند شد. آنها از اینکه ما اربعین را فرادینی و فراتر از عبادت معرفی کردم، خیلی تعجب می‌کردند و انگیزه پیدا می‌کردند بیایند و آن را تجربه کنند، حتی انگیزه پیدا می‌کردند اگر توانستند عاشق امام حسین(ع) بشوند، حتی اگر توانستند برای امام حسین(ع) خرج کنند. ما باید این‌طوری امام حسین(ع) را جهانی بکنیم.
اربعین از این جهت یک مناسبت بسیار فوق‌العاده است و شما باید مستند‌هایی از اربعین تهیه کنید یا افرادی را بیاورید و به ایشان نشان بدهید «چون تو زائر حسین(ع) هستی، با بقیه فرقی نداری و مهم نیست چه دین و مذهبی داشته باشی...» ما کاری نداریم که خداوند متعال در روز قیامت افراد را چگونه محاسبه می‌کند. ما فقط می‌دانیم او زائر حسین(ع) است و کاری نداریم به اینکه آیا او بیشتر پذیرفته خواهد شد یا دیگران؛ با اینکه او مسیحی است یا هیچ دینی ندارد. مردم باید احساس کنند هرکسی با حسین(ع) ارتباط برقرار کند، نسبتش با بقیه مساوی است. کما اینکه در کربلا فرقی بین وهبِ نصرانی و زُهیر و حُرّ و حبیب‌بن‌مظاهر و مسلم‌بن‌عوسجه نبود، از این جهت که امام حسین(ع) با همه رفتار یکسان داشت و همه را می‌پذیرفت. ما باید حساسیت‌های روحی و فرهنگی جوامع مختلف را رعایت بکنیم، ما باید حساسیت‌های دینی و مذهبی مردم جهان را رعایت بکنیم و فقط کاری بکنیم که اینها با خود امام حسین(ع) ارتباط برقرار کنند.
به عنوان پیروان امام‌حسین(ع) خود را برتر از دیگران نبینیم
ما باید در معرفی أباعبدالله‌الحسین(ع) یک نکتۀ روانشناسانۀ دقیق را رعایت بکنیم و آن این است که ما دوستان و پیروان أباعبدالله‌الحسین(ع) هستیم، وقتی می‌خواهیم امام حسین(ع) را به عنوان یک شخصیت برتر به جهانیان و صاحبان ادیان دیگر معرفی بکنیم مواظب باشیم این برتری را به خودمان نگیریم؛ به این عنوان که «او امام ما است و ما پیرو او هستیم» به طوری که این فرد می‌بیند اگر بخواهد به امام حسین(ع) تواضع بکند، لازم است به ما هم تواضع بکند چون تصور می‌کند «اگر امام حسین(ع) بر او برتری دارد، یعنی من هم که سینه‌زن و پیروِ حسین(ع) هستم بر او برتری دارم.» باید به شدت این موضوع را مراقبت بکنیم، چون مردم غرور دارند، مردم برای خودشان شخصیت دارند و اگرچه حاضر هستند زیر بار حقیقت بروند، ولی حاضر نیستند زیر بارِ پذیرش برتریِ ما نسبت به خودشان بروند.
خواستند اسلام را با داعش به جهان معرفی کنند؛ باید اسلام را با حسینِ سرجدا به عالم معرفی کنیم
یک نکتۀ بسیار مهم دیگر این است که آیا کسی که مسلمان نباشد و «اَشهد ان لاإله‌إلّا‌الله و اشهد اَنَّ محمّداً رسول الله(ص)» نگفته باشد، می‌تواند با امام حسین(ع) ارتباط برقرار کند؟ بله؛ می‌تواند، اگر قصۀ زندگی امام حسین(ع) را برای او بگویید، روی او اثر خواهد گذاشت، ما این را امتحان کرده‌ایم. داستان کربلا را خیلی ساده، طوری که او درک بکند برایش توضیح بدهید، او تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
بنده یک زمانی به جمعی از هنرمندان گفتم که مجسمه‌ای از امام حسین(ع) برای اروپا بسازید. درست است که مجسمه‌سازی در اسلام احکامی دارد و فتاوا در این زمینه مختلف است، ولی می‌خواهیم با مردم اروپا و آمریکا به زبان خودشان صحبت کنیم. به آنها گفتم: یک مردی را نشان بدهید که حالت بسیار استوار و بسیار باشکوهی دارد درحالی‌که یک کودک شش‌ماهه در بغلش هست و دستش را در مقابل کودک قرار داده و تیری به دست حضرت خورده یا از دست حضرت عبور کرده است و می‌گوید: «No War» (جنگ نکنید). این صحنه را تجسم بکنید. لااقل همین یک لحظه از حسین(ع) باید در عالم معرفی بشود.
سعی کرده‌اند اسلام را با داعشی‌ها، طوری معرفی کنند که مثلاً اینها «الله اکبر» می‌گفتند و سر می‌بریدند. در همان زمان که آنها خواستند نشان بدهند «الله‌اکبر» با تروریسم و سر بریدن، یکی است، خدا به ما کمک کرد و اربعین شلوغ شد. حالا مردم جهان می‌پرسند «این کدام اسلام است؟ آیا همان اسلامی که می‌گویند «الله‌اکبر» و سرمی‌بُرند؟» نه، این اسلامِ حسین(ع) سرجدا است.
مخالفان اسلام ناب را دور بزنید؛ سراغ مسیحیان و انسان‌های آزادۀ جهان بروید و آنها را عاشق حسین(ع) کنید
الان بهترین فرصت است برای اینکه أباعبدالله‌الحسین(ع) را به مردم جهان معرفی کنیم. من معتقد هستم امروز متقاعد کردن کسی که مذهب دیگری دارد یا متقاعد کردن یک وهابی اولویت اول ما نیست. مخالفان اسلام ناب را دور بزنید و به مسیحیان و انسان‌های آزادۀ جهان دسترسی پیدا کنید و آنها را عاشق حسین(ع) کنید، آنها را بیاورید و بر جمعیت حسینی(ع) اضافه کنید. این وسط بسیاری از کسانی که با اسلام ناب مخالفت می‌کنند، مسائل‌شان حل خواهد شد.
خودتان را به عنوان کسانی که فراتر از مذاهب، ملت‌ها و فراتر از همۀ فرهنگ‌ها هستند نشان بدهید. این مقدمه‌سازی برای ظهورِ آن آقایی است که می‌خواهد همۀ جهان را بگیرد. الان این فرصت برای شما هست، چون شما با مردم آمریکا و اروپا در تماس هستید. بروید به زبانی که آنها می‌فهمند و می‌پذیرند شخصیت محبوب و شخصیت دوست‌داشتنی امام حسین(ع) را معرفی کنید. بعد بگویید او به قدری روی دوستان خودش تأثیر گذاشته است که حاضر هستند همۀ هستی‌شان را کنار جاده بیاورند و به زائرین تقدیم کنند. این محبت برای آنها اصلاً باورکردنی نیست.
امروز مردم جهان تشنۀ محبتِ بدون چشم‌داشت به‌همدیگر هستند که این محبت در اربعین هست
اینجا در اربعین، دوتا محبت هست؛ یکی محبت ما به أباعبدالله‌الحسین(ع) که همه می‌توانند عاشق او بشوند. دومین محبت که باید معرفی بکنید این است که پیروان امام‌حسین(ع) شدیداً به همدیگر علاقه پیدا می‌کنند. بعضی از اینها، خودشان فقیر هستند اما پول‌شان را جمع می‌کنند و با آن، از زائر امام‌حسین(ع) پذیرایی می‌کنند. فیلم و مستند بسازید و نشان بدهید، یک مسیحی، یک نفر از انگلستان یا آمریکا آمده و وقتی پایش خسته می‌شود، موکب‌داران پای او را هم ماساژ می‌دهند و به او هم احترام می‌گذارند.
امروز مردم جهان تشنۀ دو چیز هستند: یکی؛ محبت کردن به یکدیگر بدون چشم‌داشت، که این در اربعین هست ولی در شهرها و در محیط‌های دیگرِ ما هم، مثل اربعین نیست. دیگری؛ عشق‌ورزیدن به محبوبی که بشود او را خیلی زیاد دوست داشت. این دو چیز در اربعین و أباعبدالله‌الحسین(ع) تجلی پیدا می‌کند.
لذتی که ما از گریه بر حسین(ع) می‌بریم از هیچ‌یک از تفریح‌های دیگرمان نمی‌بریم
إن‌شاءالله سفیران محبت أباعبدالله‌الحسین(ع) باشید. به زبان خود مردم اروپا و آمریکا به آنها بگویید: ظاهرِ ماجرا این است که ما سیاه می‌پوشیم، عزاداری می‌کنیم و سینه می‌زنیم، اما لذتی که ما از این گریه می‌بریم از هیچ‌یک از تفریح‌های دیگرمان نمی‌بریم و حتی از آنها دعوت کنید آنها هم این لذت را ببرند. بگویید اشک ریختن برای أباعبدالله‌الحسین(ع) لذت دارد، تا آنها که از دور نگاه می‌کنند یک‌وقت فکر نکنند این عزاداری مسئله‌ای است که انسان را افسرده می‌کند و برای‌شان سوال شود که چرا شما دوست دارید خودتان را افسرده کنید؟
کلام آخر؛ یا أباعبدالله(ع)! از تو ممنون هستیم که تفریح و خوش‌گذرانی ما را هم تأمین کردی، هرچند شرمنده هستیم که تو هزینۀ بسیار بالایی پرداخت کردی تا این‌طور از ما دلبری بکنی و مایۀ لذت روحی ما بشوی...
(الف3/ن2)
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید