کلیپ تصویری | بیایید قدر امام حسین(ع) را بدانیم!
شناسنامه
- تولید: بیان معنوی
- زمان: 05:24
- منبع: حرم امامزاده جعفربن موسی کاظم(ع) - شهرستان پیشوا
- دریافت با کیفیت (پایین(10مگابایت) | متوسط(25مگابایت) | بالا(50مگابایت) | صوت)
- آپارات | یوتیوب
متن:
دو ماه محرم و صفر را پشت‌سر گذاشتیم. واقعاً هر چه داریم از عزای اباعبدالله الحسین، از محبت امام حسین است. ما با این نعمت چه می‌کنیم؟ بنده تصور می‌کنم ما داریم کمترین هزینه را، کمترین قدردانی را، کمترین تلاش را، کمترین زحمت را برای قدردانی این نعمت متحمّل می‌شویم.
این‌جوری نیست که اگر یک نعمتی به ما دادند بعدش بدون زحمت بتوانیم ما طی طریق بکنیم. هم اگر وعدۀ نعمت به ما دادند بعدش باید زحمت بیفتیم، هم اگر نعمتی نقد به ما دادند بعدش باید زحمت بیفتیم. بزرگ‌ترین نعمتی که خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید «ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ». امام رضا(ع) می‌فرماید اینکه خداوند متعال روز قیامت از نعمت سؤال می‌کند این کدام نعمت است؟ نعمت محبت و ولایت اهل‌بیت عصمت و طهارت. واقعاً هر چه داریم از عزای اباعبدالله الحسین، از محبت امام حسین است، که اهل‌بیت چقدر فدایی دادند و فداکاری کردند و فدا شدند به‌خاطر اینکه این نعمت به‌دست ما برسد. ما با این نعمت چه می‌کنیم؟
بنده تصور می‌کنم ما داریم کمترین هزینه را، کمترین قدردانی را، کمترین تلاش را، کمترین زحمت را برای قدردانی این نعمت متحمّل می‌شویم. اصلاً به ما بگویند آقا شما عاشق حسین(ع)، شفیع شما اباعبدالله الحسین(ع) و خیالت راحت. این را به ما وعده بدهند. خب بعدش باید چه‌کار کنیم؟ خیالمان راحت؟ بعد باید خودمان را بکُشیم برای امام حسین!
بنده تصور می‌کنم در حرکت‌های فرهنگی، آنهایی که هیئت‌داری می‌کنند، آنهایی که زحمت می‌افتند برای هیئت‌داری، آنهایی که اقامۀ عزا می‌کنند، آفرین بارک‌الله. اما آنهایی که هیچ کاری نمی‌کنند، فوقش مثلاً یک لطف کنند یک سری به مجلس عزا بزنند و برگردند. اینها قدردانی از نعمت نمی‌کنند. و این غالب است در جامعۀ ما. حالت فرهنگ غالب دارد. مثلاً چه‌کار کنیم ما؟ یک روضۀ هفتگی بگیرید. یک روضۀ خانگی بگیرید، یک روضۀ محلی داشته باشید. یک زحمتی ببین! بالاخره می‌دانی؟ باید یک کاری، یک حرکتی کرد. اینها برکت دارد. یک نذری، یک نیّتی. بگویید یا اباعبدالله می‌خواهم برایت زحمت بیفتم! ببین زندگی‌ات چقدر متحول می‌شود؟
باید برای حسین زحمت کشید. «خیلی حسین زحمت ما را کشیده است!» رها نکنیم. چرا فرمودند اگر کسی دارد سالی دوبار باید کربلا برود، اگر کسی ندارد سالی یکبار را حتماً باید برود. آقا خب ندارد چه‌جوری برود؟! خب لابد باید قرض کند دیگر. لابد باید از غذایش بزند دیگر. لابد باید از نیازهای ضروری‌اش بزند. فرمود فقرا لااقل سالی یکبار بروند. مردم ایران و عراق این نعمت اربعین را ارزان گیر نیاوردند که ارزان از دست بدهند! باور کنید صدها هزار نفر ما و مردم عراق کشته دادیم و شهید دادیم در راه آزادی کربلا. صدها حضرت آیت‌الله فقط در عراق اعدام شدند برای آزادی کربلا! باید زحمت بیفتیم تا مردم عالم نجات پیدا کنند. تا نعمت گرفتی و بنشینی لَم بدهی و بگویی نه دیگر دورۀ آسایش ماست!
حضرت زهرا(س) به مردم مدینه‌ای که قیام نمی‌کردند برای حقّ او، فرمود چی شد؟ به آسایش رسیدید با دین پیغمبر پدر من؟! بعد دیگر خوشی الآن زده زیر دلتان بلند نمی‌شوید حرکت کنید؟! شما از این وضعیت خون جگر خواهید خورد. شما سود نخواهید کرد، در آرامش نخواهید بود. یک روزی رسید در واقعۀ حرّه در این مدینه سرها بریده شد! هفتصد نفر از صحابه و تابعین سرشان بریده شد افتادند توی کوچه‌ها و زن‌هایشان تجاوز، بچه‌هایشان، یک وضعی یزید برای مردم مدینه درست کرد!
باید برای حسین زحمت کشید. «خیلی حسین زحمت ما را کشیده است!» رها نکنیم!
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید