کلیپ تصویری | مسئولیت‌پذیری قبل از ولایت‌پذیری!
شناسنامه
تولید: بیان معنوی
زمان: 05:34
دریافت با کیفیت (پایین(15مگابایت) | متوسط(21مگابایت) | بالا(46مگابایت) | صوت)
- آپارات | یوتیوب
متن:
بعضی‌ها اشتباه برداشت می‌کنند از موضوع امامت، یا یک جامعۀ ولایی، یا ولایتمداری؛ فکر می‌کنند همۀ مسئولیت‌ها به عهدۀ امام است و ایشان فرمان می‌دهد دیگران اطاعت می‌کنند. درست است، مسئولیت امام مشخص است، فرمان هم می‌دهد، اطاعت هم لازم است؛ ولی هیچ‌وقت جامعۀ ولایی با یک رکن کارش پیش نمی‌رود. یک رکن‌اش امام است و مسئولیتی که او دارد، رکن دیگرش مردم هستند و مسئولیتی که مردم دارند. ما خوب است قبل از کلمۀ اطاعت بگوییم مسئولیت، بگوییم مسئولیت‌پذیری.
آقا به کی‌ها دستور می‌دهند؟ به آدم‌هایی که مسئولیت‌پذیر باشند. آقا مهم‌ترین دستورشان چیست؟ مسئولیت‌پذیری است. من اگر مسئولیت‌پذیر نباشم، امام بیاید تنها می‌ماند. امام نمی‌آید جای مسئولیت من کاری را انجام بدهد. شبیه اینکه پدر و مادر بچه را می‌دهند مدرسه، مسئولیت درس‌خواندن بچه را می‌اندازند به عهدۀ معلم. ما از شما می‌خواهیم این بچه درس بخواند. آقا چرا از ما می‌خواهی؟ این خودش یک آدم است ماشاءالله برای خودش!
مدرسه‌ای که حسّ مسئولیت‌پذیری را در دانش‌آموز رشد ندهد و مسئولیت درس‌خواندن را به عهدۀ خود دانش‌آموز نگذارد و پدر و مادری که مسئولیت درس‌خواندن را به عهدۀ خود دانش‌آموز نگذارند، دانش‌آموز یا درس‌خوان نمی‌شود یا اگر درس‌خوان بشود هم به درد زندگی و جامعه نخواهد خورد.
آقا به کی‌ها دستور می‌دهند؟ به آدم‌هایی که مسئولیت‌پذیر باشند. آقا مهم‌ترین دستورشان چیست؟ مسئولیت‌پذیری است. خیلی فرق هست که ما منتظر ظهور هستیم همۀ مسئولیت‌ها را می‌خواهیم بیندازیم گردن آقا یا ما می‌خواهیم مسئولیت‌پذیر باشیم در حکومت حضرت؟ خب اگر می‌خواهیم مسئولیت‌پذیر باشیم در حکومت حضرت، خیلی از مسئولیت‌هایمان همین الآن روشن است، خب بپذیریم ببینم. درست شد؟ این می‌شود عصر ظهور. عصر ظهور می‌شود عصر مسئولیت‌پذیری.
یک‌جورهایی باید این مفهوم مسئولیت‌پذیری را برجسته‌تر کرد از مفهوم اطاعت. آن روضه‌هایی که ما از فاطمیه برایش گریه می‌کنیم تا زمان امام حسین(ع)، ناشی از یک ضعف عمده است. ناشی از منافقان و دشمنان و قاتلان و اینها نیست. آنها وظیفۀ خودشان را انجام می‌دهند. مثلاً شمر چی دارد جز همین جنایت‌ها؟ یزید مثلاً چی ازش انتظار داری؟ از قنفذ چی انتظار داری جز این؟ اینها همان هستند دیگر. در هر جامعه‌ای هم هستند. در جامعۀ امام‌زمان ارواحناله‌الفداه هم این تیپ آدم‌ها هستند. این‌جور نیست که نباشند. این‌جور نیست که حق منتظر باشد اول همۀ ظالم‌ها بمیرند بعد من بیایم. نه اصلاً این‌جوری نیست. آن چیزی که موجب این‌همه مصیبت شد، مسئولیت‌‌ناپذیری سیاسی مردم بود.
حضرت زهرای اطهر با آن فرد که فدک‌اش را گرفته بود صحبت کرد به نتیجه نرسید. صدا زد انصار شما. آن آقایی که فدک را گرفته بود گفت من تسلیم شما. اگر این مردم بگویند فدک را می‌دهم. حضرت زهرا فرمود مردم! آنها سرشان را انداختند پایین. گریه می‌کردند، دوست داشتند حضرت زهرا. آن چیزی که موجب این‌همه مصیبت شد، مسئولیت‌‌ناپذیری سیاسی مردم بود.
در فرهنگ ما مسئولیت‌پذیری به شدت ضعیف است. چون مهم‌ترین توصیۀ دینی که در این برنامه‌های تلویزیونی نوعاً ما طلبه‌ها می‌آییم می‌گوییم، احساس مسئولیت سیاسی نیست. مسئولیت‌پذیری سیاسی یعنی چی؟ دیگر قدرت دست کی می‌افتد؟ من که مستقیم درگیر نیستم حالا فعلاً نشستم. سری که درد نمی‌کند چرا دستمال ببندم؟ مردم از گناه چی برداشت می‌کنند؟
مجری: همین موهایم را بکنم تو.
آره مثلاً همین مو و نمی‌دانم همین چیزها. در زمان امیرالمؤمنین چی‌ها برجسته بود؟ آمدند مسجد دیدند مردم نماز را غلط می‌خوانند. فرمودند مردم این نماز غلط است، زمان پیغمبر این الآن درست نیست طبق احکام شرعی. مردم اعتراض کردند. گفت حالا بخوانید من الآن کارهای مهم‌تر دارم. رفت معاویه را، فرمود که من یک روز نمی‌گذارم معاویه باشد. حالا شما نماز غلط را فعلاً بخوانید من معاویه را ول نمی‌کنم. درست است؟ آن مهم است.
من اگر مسئولیت‌پذیر نباشم، امام بیاید تنها می‌ماند. امام نمی‌آید جای مسئولیت من کاری را انجام بدهد. ما خوب است قبل از کلمۀ اطاعت بگوییم مسئولیت‌پذیری. عصر ظهور می‌شود عصر مسئولیت‌پذیری.
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید