کلیپ تصویری | احساس در آغوش خدا بودن چگونه است؟
شناسنامه:
- تولید: بیان معنوی
- زمان: 06:02
- منبع: چگونه به خدا و امام زمان(عج) مقرّب شویم؟-ج10
- دریافت با کیفیت (پایین(10مگابایت) | (متوسط(25مگابایت) | بالا(119مگابایت) | صوت)
- آپارات | یوتیوب
متن:
«أَفَأَمِنوا مَکرَ اللَّهِ ا یَأمَنُ مَکرَ اللَّهِ إِلَّا القَومُ الخاسِرونَ» (اعراف99)؛ می‌فرماید هیچ‌کس احساس امنیت از مکر خدا ندارد مگر آدم‌هایی که ضرر می‌کنند. یعنی، یعنی من یک‌جوری دنیا را طراحی کردم احساس امنیت بکنی ضرر کردی! احساس امنیت نکن. خب چیکار کنم؟ بیا پیش خودم. این روش تقرب است، ببین! روش مقرب شدن به خداوند متعال.
می‌فرماید «أَفَأَمِنوا مَکرَ اللَّهِ»؛ اینها احساس امنیت می‌کنند از مکر من؟ مکر دیگر چیست خدایا؟ شما مکر هم مگر می‌زنید؟ مکر یعنی ناغافل انسان را بلایی، اتفاقی بگیرد علی‌رغم همۀ پیش‌بینی‌ها و پیش‌گیری‌ها، از یک جای دیگر آدم بخورد.
گفتند یا علی‌بن‌ابیطالب شما چه‌جوری شد این‌قدر معرفت‌تان به خدا زیاد شد؟ حضرت فرمود «عَرَفتُ الله بفَسخِ العَزائِم»؛ من خدا را شناختم به از بین بردن عزم‌ها. ما عزم می‌کنیم همه چیز را مرتب می‌کنیم می‌آید بهم می‌زند. ما عزم کردیم مقدمات فراهم کردیم بهم خورد، نتیجه نرسیدیم. می‌فرماید اینجاها خدا قدرتش را به من نشان داد و من دیدم خدا را بیشتر شناختم. چقدر جالب! یعنی همین عامل ناامنی‌ای که هرچی تو عزم بکنی فکر نکن تحقق پیدا می‌کند، همین عامل معرفت است. بله خب ببین خدا را دیگر برنامه‌ها را بهم می‌زند، به همین دلیل فردا کجا می‌خواهی بروی؟ بگو إن‌شاءالله! خدا به پیامبرش فرمود امنیت نیست، می‌خواهی فردا یک کاری بکنی بگو إن‌شاءالله، امنیت نیست، من باید اجازه بدهم!
خب چرا خدایا می‌گویی مکر؟ من والّا احساس ناامنی می‌کنم. مثل آن معلم بود داشت می‌زد دانش‌آموز را، گفت آقا درد می‌گیرد آقا درد می‌گیرد! گفت خب من می‌خواهم بزنم درد بگیرد دیگر، ناز که نمی‌کنم! خب خدا می‌خواهد این احساس امنیت بیخود را ما پیدا نکنیم. بله امنیت در آغوش خدا، آفرین، آن عالی‌ترین امنیت «لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ» (یونس 62). یعنی ها! یعنی کودک، در کنار پدر و مادر چه‌جوری احساس ناامنی از دیگران می‌کنند خودشان را در آغوش خدا قرار می‌دهند، اگر کسی تربیت قرآنی پیدا کند از آن کودک بیشتر احساس ناامنی خواهد کرد و به خدا پناه خواهد برد.
آقا تو چرا اصرار داری ما را کوچولو بکنی درِ خانۀ خدا؟ این چقدر سؤال خوبی است؟ اعتراضی هم باشد خوب است. برای اینکه مثل خدا می‌شوی، مثل خدا می‌شوی، ربّ می‌شوی! ابرقدرت می‌شوی، کن‌فیکون می‌کنی! کائنات را جابجا می‌توانی بکنی، شقّ القمر، ردّ الشمس! برای چی تو کوچولوی خدا بشوی؟ کوچولوی خدا بشوی می‌روی توی بغل خدا، کوچولوی خدا بشوی از خدا قدرت می‌گیری! این، این آن حقیقت عالم است. «العُبودِیَّةُ جَوهَرَةٌ کُنهُها الرُّبوبیَّةُ». برای چی تو کوچولو بشوی بروی بچسپی هی به خدا؟ این ضعف تو است؟ این تو را به اوج قدرت می‌رساند، به اوج لذت می‌رساند، به عشق می‌رساند، به محبت می‌رساند، آخر چرا می‌خواهی بدون اینها زندگی کنی؟! راهش این است، راه دیگر ندارد!
آقا تو هی می‌خواهی ما را خوار و خفیف‌مان بکنی و بترسانی از خدا، بترسانی از عوامل دیگری بچسبیم به خدا. بگذار روی پای خودمان بایستیم. حالا روی پای خودت... موجود دو پا! مثلاً این پای تو مثلاً به کجای عالم می‌رسد؟ خب برو توی بغل خدا طی‌الأرض بکنی. «روی پای خودم بایستم!» برو روی پای خودت وایستا، به کجا می‌رسی؟ کرۀ ماه می‌توانی بروی روی پای خودت؟ کائنات را می‌توانی بگردی وقتی که توی بغل خدا باشی. یک بچه‌ای را بابای قد بلندش بغل می‌کند یک‌دفعه‌ای سه متر می‌رود بالا. آنجاها را چه‌جوری نگاه می‌کند. شما یادتان می‌آید بغل‌تان می‌کردند؟ یک‌دفعه‌ای مثل آدم‌های قدبلند همه را از بالا نگاه می‌کردیم. آخ! مُردیم آنجا از بس پایین این‌جوری نگاه کردیم! می‌آوردت از توی جمعیت بالا بغلت می‌کند، می‌روی از بالا نگاه می‌کنی کلّ عالم هستی را. راهش این است؛ که ما قدرتمند شدن‌مان، بلندنظر شدن‌مان جز با اتصال به پروردگار عالم امکان ندارد. نه خدایا یک چیزی به من بده بروم. بروم نداریم! تو همین الان هم نمی‌توانی بروی. نافت را قطع کنند از قدرت عنایت الهی، عنایت و قدرت الهی که نفست بند می‌آید. همه وصل هستیم و مورد عنایت پروردگار عالم.
خدایا من احساس امنیت نمی‌کنم، این عالم همه‌اش دست تو است، اسباب و علل هیچ‌کدام تضمین‌کنندۀ منافع من نیستند. روش مقرب شدن به خداوند متعال.
بی نهایت زیبا❤