۰۲/۰۲/۳۰

کلیپ تصویری | قاعدۀ لطف

شناسنامه

• تولید: بیان معنوی
• زمان: 05:09
• منبع: اصلاح برداشت‌های ناروا از دین در رسالت و کلمات امیرالمؤمنین/ جلسه هجدهم

• دریافت با کیفیت (پایین(15مگابایت)  | متوسط(25مگابایت) | بالا(57مگابایت) | صوت)
• آپارات

متن:

 در کلام ما، در مباحث اعتقادی، شاید دوتا از برجسته‌ترین نکاتی که بر اساس عقلانیت این دو مطلب بقیۀ علم کلام شکل می‌گیرد، بعد از حسن و قبح عقلی می‌رسیم به چی؟ به قاعدۀ لطف. ما اول این را ثابت می‌کنیم که خدا به ما لطف دارد، بعد همه‌چی را بر این اساس ثابت می‌کنیم. چون به ما لطف دارد پیغمبر می‌فرستد. چون به ما لطف دارد پیامبر اعزام کرده. نمی‌دانم چه هنرمندی باید باشد اینها را ببرد توی روضه، چون به ما لطف دارد اباعبدالله الحسین را اجازۀ فدا شدن و قربانی شدن داد که ما را هدایت بکند. همه‌اش از سر ما است، همه‌اش از سر محبتی است که خدا به ما دارد. دعوا سر دوست‌داشتن ما است.

«قاعدۀ لطف»

 اگر فضای معشوق بودن بود، مجالس دعا و مناجات ما شاید هزاران برابر بود. بعد شما اگر بدانید معشوق باشید می‌دانید چه اعتمادبه‌نفسی به قول امروزی‌ها پیدا می‌کنید؟ صبرتان. علامۀ طباطبایی می‌فرماید با این روش‌های رایج اخلاقی که مثلاً از یونان رسیده یا بعضی از نمونه‌ها را ذکر می‌کنند کسی درست نمی‌شود. اسلام یک روش جدید دارد. اسلام روش‌اش این است یک آگاهی بهت می‌دهد، اصلاً رذائل رفع می‌شوند، پیش نمی‌آیند که تو بخواهی از بین‌شان ببری. آن روش چه‌جوری است؟ این است که شما می‌دانی دوستت دارند. این‌قدر آرام می‌شوی! حالا خیلی‌ها دوستت نداشته باشند، بی‌خیال.

مجری: «قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ».

 احسنت. این آقایی که اصلاً یا خانمی که برایش مهم نیست دیگران تمسخرش بکنند یا توهین کنند دشمنان راهش، دشمنان حق. مغرور هم نمی‌شود. خدایا ببین من! اصلاً مغرور نخواهد شد. شب می‌نشیند دوباره بدهی‌های خودش را می‌شمارد. چرا زینب از پا نمی‌افتد؟ چون از عشق خدا به خودش خبر دارد، و غرق شکر است و استغفار. در روایت فرمود: من از بندگانم دوتا چیز بیشتر انتظار ندارم؛ خداوند متعال می‌فرماید. یکی شکر کنند یکی استغفار.

 مجری: می‌دانید ذهنم کجا رفت؟ یک بغضی آمد وجودم را گرفت، آنجا که سیدالشهدا علی اصغر را دستش می‌گیرد، رو می‌کند به آسمان می‌گوید خدایا می‌دانم که داری می‌بینی. یعنی اگر کسی معشوق باشد می‌داند که عاشق حواس‌اش هست.

 حواس‌اش هست. این تفسیری که شما الآن فرمودید از این روضۀ بسیار پرحکمت در آیات قرآن هست. خداوند متعال به پیغمبر می‌فرماید ناراحت نشو، من دارم می‌بینم. در آیات قرآن هست. خدا می‌داند آنها دارند تو را اذیتَت می‌کنند. یعنی بس، تمام. حضرت زهرای اطهر از مسجد آمد، صدا زد یا علی چه نشسته‌ای من را در مسجد خوارم کردند. فرمود که «یا فاطمه فقُل حَسبیَ الله»؛ بگو خدا برای من بس است. این آیۀ قرآن است.

مجری: این نگاه و این مهر و عشق جای همۀ نداشته‌ها، جای همۀ جاهای خالی، جای همۀ خلأها.

 یک کسی مثلاً رزمنده باشد در معرض شهادت، در معرض اسارت و شکنجه‌ها و اینها. خواب دیده باشد امام حسین(ع) بهش بفرماید مثلاً ها! که ببین من تو را دوست دارم ها! این چه قدرتی پیدا می‌کند؟ یک شبه راه صدساله می‌رود. باور کنید این بچه‌ها بعضی‌هایشان این اتفاق‌ها یا شهودی یا در رؤیای صادق یک‌جوری برایشان می‌افتاد. یا معرفتی و عقلانی. حالا همه نباید خواب ببینند. اتفاقاً کسی خواب نبیند با عقلش دریافت کند بهتر است.

 چون به ما لطف دارد پیغمبر می‌فرستد. چون به ما لطف دارد اباعبدالله الحسین را اجازۀ فدا شدن و قربانی شدن داد که ما را هدایت بکند. همه‌اش از سر ما است، همه‌اش از سر محبتی است که خدا به ما دارد. بعد شما اگر بدانید معشوق باشید می‌دانید چه اعتمادبه‌نفسی به قول امروزی‌ها پیدا می‌کنید؟ این‌قدر آرام می‌شوی! حالا خیلی‌ها دوستت نداشته باشند، بی‌خیال