وقتی جهانت بزرگ شد، گناه برایت مهم می‌شود؛ چون گناه، علامت حقارت است

یکی از ویژگی‌هایی که پایه‌های تکوین شخصیت یک دین‌دار را شکل می‌دهد و انسان را آمادۀ پذیرش دین می‌کند، باور معاد و آخرت است؛ این ویژگی باید در باور و توجهِ انسان و حتی در شخصیت او حلول پیدا کند. باور معاد و آخرت، یک مقولۀ صرفاً شناختی نیست بلکه یک مقولۀ شخصیتی است. کسی که معاد را باور کند، جهانش بزرگ‌تر خواهد شد

|| ۹۸/۰۳/۱۲

گناه چیست؟ توبه چگونه است؟ –جلسه چهاردهم

قدم چهارم برای متقاعدشدن به ترک گناه، پذیرش نظم حاکم بر جهان است / انسان اگر خودش را تحت سلطۀ نظم عالم نبیند، طغیان می‌کند!/ توجه به «زمان» یک عنصر کلیدی در تربیت نسل جوان محسوب می‌شود

ما در مسیر تربیتی‌مان برای بچه‌ها باید به آنها بگوییم که این جهان، جهان عمل و عکس‌العمل است و نتیجۀ بی‌نظمیِ ما در این جهان، به خودِ ما برمی‌گردد. نظم حاکم بر عالم، واقعاً وحشتناک است و به طبعِ ما انسان‌ها نمی‌خورد لذا خیلی‌ها سعی می‌کنند آن را فراموش کنند تا راحت باشند؛ چون انسان دوست دارد هرکاری دلش می‌خواهد انجام بدهد و هیچ نظمی بر او حاکم نباشد!

|| ۹۸/۰۳/۱۱

گناه چیست؟ توبه چگونه است؟ –جلسه سیزدهم

قبل از دین‌داری، باید بدانیم که در یک «جهان حساب‌شده» زندگی می‌کنیم / خارج از دین هم می‌توان برخی از آثار و نتایج گناهان را فهمید / اولین پیشنهاد دین برای مواجهه با این جهانِ منظم، «عادت‌کردن به مراقبت» است

جهان ما جهانی است که باید مطابق با ضابطه‌های آن زندگی کرد؛ نمی‌شود خلافش زندگی کرد. بعضی‌ها می‌خواهند این ضابطه‌ها را فراموش کنند تا راحت‌تر زندگی کنند! این روش درستی نیست و خیلی به انسان ضربه می‌زند. اما روش پیشنهادیِ دین، این است که راحتی را در عادت‌کردن به مراقبت و رعایت‌کردن‌ِ قوانین و ضوابط عالم، پیدا کنیم.

|| ۹۸/۰۳/۰۵

گناه چیست؟ توبه چگونه است؟ –جلسه دوازدهم

قدم سوم برای داشتن شخصیتِ دین‌دار، این است که «اهل مسابقه باشی»/ تا وقتی وارد مسابقه نشوی خداییِ خدا را درک نمی‌کنی! / حسّ خوب مسابقه را در بچه‌ها سرکوب نکنید!

کسی که برای نجات از بدبختی دارد می‌دود، با آن کسی که برای برنده‌شدن در یک مسابقه دارد می‌دود، حال کدامشان بهتر است؟ خُب، کسی که برای مسابقه می‌دود حالش بهتر است. اما متأسفانه مادرها، بعضی وقت‌ها بچه‌ها را بیچاره می‌کنند و از حس مسابقه در می‌آورند و می‌گویند: «اگر درس نخوانی، بدبخت می‌شوی!»

|| ۹۸/۰۳/۰۴

گناه چیست؟ توبه چگونه است؟ –جلسه یازدهم

آیا دین‌داریِ منفعت‌طلبانه می‌تواند عاشقانه هم باشد؟/ انسان، عاشق کسی می‌شود که به او زیاد منفعت برساند / چهار شرط عمده برای عاشق خدا شدن

انسان موجود منفعت‌طلبی است که در اثر منفعت، محبت پیدا می‌کند، لذا هرکسی که به او احسان و خوبی کند، دوستش می‌دارد. پس راه عاشق‌شدن به خدا این است که ببینیم خدا چقدر منافع ما را تأمین می‌کند؟ اگر با چشم باز و دقیق، نعمت‌های خدا را نگاه کنیم، کم‌کم عاشق خدا می‌شویم.

|| ۹۸/۰۳/۰۴

گناه چیست؟ توبه چگونه است؟ –جلسه دهم

چرا دین غریب است؟ چون ما نمی‌فهمیم که دین به نفع‌مان است / سودجویانه سراغ دین بروید! / معنای عشق این نیست که «از همۀ منافع خودت بگذری!» / اولیاء خدا از نفعِ کمتر گذشتند برای نفع بیشتر!

خودخواهیِ انسان هیچ‌وقت از بین نمی‌رود؛ لذا خودخواهانه به سمت خدا بروید. خدا هم می‌خواهد به نفع ما عمل کند، اصلاً خدا ما را خلق کرده برای اینکه ما نفع ببریم نه اینکه او از ما نفع ببرد! این وسط ما بنا است سود ببریم، پس سودجویانه سراغ دین بروید!

|| ۹۸/۰۳/۰۴

گناه چیست؟ توبه چگونه است؟ –جلسه نهم

نیاز داریم به اینکه یک «نهضت رفع سوءتفاهم» راه بیندازیم! / ادبیات دینی رایج ما برای معرفی دین، ادبیات گویایی نیست / اگر منفعت‌طلبانه دین‌داری کنیم، پس عشق چه می‌شود؟! / انسان، از سرِ منفعت‌طلبی، عاشق خدا می‌شود

کسانی که از دین فرار می‌کنند، دین‌گریزی دارند یا حتی دین‌ستیزی دارند، خیلی از اینها آدم‌های بدی نیستند و نمی‌شود گفت که بیماردل هستند، بلکه دچار سوءتفاهم شده‌اند. اگر این سوءتفاهم برطرف بشود، دین را می‌فهمند و می‌پذیرند. لذا نیاز داریم به اینکه یک «نهضت رفع سوءتفاهم!» راه بیندازیم

|| ۹۸/۰۳/۰۱

گناه چیست؟ توبه چگونه است؟ –جلسه هشتم

قدم دوم برای متقاعدشدن به دین‌داری این است که «منفعت‌طلب و خودخواه» باشیم!/ دین‌داری یعنی منفعت‌طلبی!/ کسی که دنبال منافع خودش نیست، نمی‌شود از دین برایش صحبت کرد / دین برنامۀ تأمین منافع است؛ هم برای شخص و هم برای ملت

خدا ما را منفعت‌طلب آفریده است و دین‌داری یعنی منفعت‌طلبی؛ منتها کدام منفعت؟ منفعتِ کم یا منفعت زیاد؟ اگر بخواهیم روی خودخواهی و منفعت‌طلبی یک قید بگذاریم، می‌گوییم: «همۀ منافع‌تان را بخواهید، بیشترین منفعت‌طلبی را داشته باشید، از یک‌ذره منفعت خودتان هم چشم‌پوشی نکنید!»

|| ۹۸/۰۲/۳۰

گناه چیست؟ توبه چگونه است؟ –جلسه هفتم

چرا آدمِ اهل برنامه، از «گناه» متأثر می‌شود؟/ گناه یعنی خطایی که در اجرای برنامه رخ می‌دهد / کسی که اهل برنامه نیست، روحش آمادگی دین‌داری ندارد / برنامه‌پذیری و برنامه‌ریزی، لازمۀ تربیت و خودسازی است

اگر در یک مدرسه‌ای بچه‌ها را «اهل برنامه» بار نمی‌آورند و تحمل بچه‌ها برای برنامه‌داشتن، کم است و حتی دیپلم گرفته‌اند اما برنامه‌ریز نشده‌اند، دیگر در این مدرسه هرچه قرآن و روایت و دعا هم یاد بدهند، این مدرسه اسلامی نیست، خیال‌تان راحت!

|| ۹۸/۰۲/۲۸

گناه چیست؟ توبه چگونه است؟ –جلسه ششم

قدم اول برای متقاعدشدن به ترک گناه چیست؟/ اول باید بپذیری «با برنامه زندگی کنی» / ادب و رعایت آداب، جلوۀ برنامه‌داشتن در رفتار است / دبستان، محل مؤدب‌شدن است

قدم اول برای متقاعد‌کردن انسان‌ها به دین‌داری و ترک گناه، این است که افراد را اهل برنامه‌ریزی، تدبیر، دقت در رفتار و منظم بار بیاورید. تا وقتی این برای کسی جا نیفتاده باشد که «بدون برنامه و تدبیر، نمی‌شود زندگی کرد» شما اگر خدا را هم برایش جابیندازید، اثری ندارد؛ او نمی‌تواند این خدا را اطاعت کند؛ چون برایش زور دارد که به او دستور بدهند.