۰۱/۰۷/۲۷

ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج۱۰(پایان)

چگونه لذت اربعین را به مسجدها ببریم؟/ در مسجد هم اگر مردم از هستی‌شان برای هم مایه بگذارند عبادتشان مثل اربعین زیبا می‌شود

شناسنامه:

• زمان: ۱۴۰۱/۰۶/۲۳
• مکان: مسیر نجف به کربلا - موکب امام رضا(ع)
• مناسبت: اربعین

علیرضا پناهیان، موکب امام رضا(ع) در جمع زائران اربعین:

• زیارت اربعین یک عبادت بسیار باشکوه، پرثواب و لذت‌بخش است، حسی که آدم باید در این راه بگیرد حسّ عبادت است. شناختی که هرکدام از ما از عبادت داریم اینجا به‌کار می‌آید. زیارت اربعین سخت‌تر از همۀ عبادت‌هاست ولی ببینید چقدر شیرین است. اینجا امام‌حسین(ع) به‌جای ما سیر و سلوک انجام داده و از ما دستگیری کرده که بتوانیم راحت این لذت را ببریم.

• برای اینکه لذت بقیۀ عبادت‌ها را مثل اربعین بچشیم، باید زحمت بکشیم؛ از این عبادت درس و الهام بگیریم و در عبادت‌های دیگرمان اجرا کنیم. این شیرینی حقیقت همۀ عبادت‌هاست.

• چرا عبادت‌های دیگرمان این‌قدر زیبا و باشکوه نیست؟ شاید یک‌مقدار امام‌حسینِ‌ عبادت‌های دیگرمان کم است! شاید در عبادت‌های دیگر، حقیقت عبادت‌مان خودش را نشان نمی‌دهد. اینجا در اربعین، حقیقت عبادت دارد خودش را نشان می‌دهد. موکب‌دار با خلوص و با عشق، هستی‌اش را لب جاده می‌آورد به شما هدیه می‌دهد.

• اگر در مسجد هم مردم، برای همدیگر از هستی‌شان مایه بگذارند می‌توانیم لذت اربعین را به مسجد ببریم. در مسجد هم موکب بزنیم، روضۀ امام‌حسین(ع) بخوانیم و خالصانه به‌هم کمک کنیم. مسجد مثل اتوبوس شرکت واحد نیست که در کنار همدیگر بنشینید و هیچ اتفاقی بین‌تان نیفتد. این فضای اربعین را به هیئت‌های‌تان ببرید. هیئت‌ها را به برگزاری مراسم تبدیل نکنیم، لااقل در مسجد و هیئت مثل اربعین باشیم.

• گفته‌اند «خوشا آنان که دائم در نمازند» ما می‌گوییم: خوشا آنان که دائم در مسیر اربعین هستند. بعد از ظهور، همۀ زندگی مثل این پیاده‌روی می‌شود. هرکسی یک‌بار اربعین آمده است، توجیه می‌شود که بعد از ظهور باید چطور زندگی کنیم. امام‌حسین(ع) الآن دارد شما را برای مهدی(ع) خودش آماده می‌کند. انگار تمام کار و زحمت دین را امام‌حسین(ع) به عهده گرفت.

• فرق عبادت اربعین با عبادت‌های دیگر چیست؟ هر عبادتی دوتا آفت سنگین دارد: ریا و عُجب؛ اما اربعین یک عبادت خالص، بی‌ریا و بدون عُجب است.

• وظیفۀ ما این است که اربعین را به همۀ عالم نشان بدهیم و معرفی کنیم. ما هنوز اولِ راه هستیم، فعلاً خودمان دور هم جمع شدیم و برای اعلام جهانی هنوز کاری نکرده‌ایم. خبر اربعین را در دنیا محصور می‌کنند، ان‌شاءالله فیلم‌سازهایی پیدا کنیم که بتوانند اربعین باشکوه را برای مردم جهان به تصویر بکشند.

• تو با چه چیزی می‌خواهی دچار غرور و عجب بشوی؟ همه‌تان وقتی برگردید سرافکنده هستید، در این راه یک نفر به ما توهین نکرد، کسانی که با بچه‌های کوچک‌شان آمدند خرابه‌نشین نشدند، کسی تشنه و گرسنه نماند.

• یکی از علامت‌های عجب در این عبادت این است که بگویید: سال بعد نمی‌آیم، مخصوصاً وقتی که دارید اذیت می‌شوید. آیا بدهی‌ات را با امام‌حسین(ع) صاف کردی؟ وقتی بگویی «اصلاً نمی‌توانم نیایم» یعنی اسیر شده‌ای، زینب(س) را اسیر کردند، الان کار ایشان این است که شما را اسیرِ حسین(ع) می‌کند.

• وقتی پیاده‌روی را شروع می‌کنید، دائماً فاطمۀ زهراء(س) شما را دعا می‌کند. حضرت زهراء(س) دوستان حسینش را دوست دارد. اگر سال بعد نخواهی بیایی، صدا می‌زند «عباسم! آن جوان کجاست؟» هوایی‌ات می‌کند. این مال تو نیست. به فرمایش امیرالمؤمنین(ع) «الذِّکْرُ... أَوَّلٌ مِنَ الْمَذْکُورِ وَ ثَانٍ مِنَ الذَّاکِر» (غررالحکم/2091) ذکر اول از مذکور شروع می‌شود. در کربلا مؤدبانه بگو «یا اباعبدالله، چه شد مرا خبر کردی بیایم؟ با من چه‌کار داری؟»

• بعضی‌ها می‌گویند چه‌کار کنیم باآبرو به حرم برویم؟ می‌گویم هیچ کاری نکن، هر کاری بکنی خراب می‌کنی. بگو یا امام‌حسین(ع)، با دست خالی آمدم. بلد نیستم بهره‌برداری کنم. ماندم اصلاً تو چرا من را صدا زدی؟ فقط یک تقاضا داشته باش، بگو: یا امام‌حسین(ع)، به جان مادرت فاطمه(س) دیگر رهایم نکن.

• هر موقع دیدی عجب یا ریا سراغت آمد به روضۀ امام‌حسین(ع) پناه ببر. هیچ‌کسی مقابل امام‌حسین(ع) حرفی برای زدن ندارد؛ همه شرمندۀ امام‌حسین(ع) هستند. اربعین عبادت باعظمتی است که هیچ‌کس را غرور نمی‌گیرد. فرق این عبادت با عبادت‌های دیگر این است که سلامتش در خودش تعبیه شده است.