۰۲/۰۱/۱۷

کلیپ تصویری | دینِ آسمانی یا زمینی؟!

شناسنامه

• تولید: بیان معنوی
• زمان: 06:10
• منبع:  اصلاح برداشت‌های ناروا از دین، در رسالت و کلمات امیرالمؤمنین(ع)/ ج۱۳

• دریافت با کیفیت (پایین(14مگابایت) | متوسط(20مگابایت) | بالا(42مگابایت) | صوت)
• آپارات

متن:

 حتماً در ادبیات تعلیم و تربیت دینی ما و تبلیغات دینی ما طلبه‌ها اشکالی هست که مردم اکثراً این‌جوری تلقّی می‌کنند. تلقّی‌ای که در ذهن‌ها ایجاد شده این‌گونه است که دین یک امر آسمانی است، خدا فرموده، برایش عقاب و ثواب قرار داده، و تو اگر اعتقاد داری باید این رفتارها را انجام بدهی و تمام. نیامدیم دین را زمینی بکنیم.

دین زمینی است یا آسمانی؟

 ما یک اشکالی دارد حرف زدن‌مان از دین که برداشت مردم این‌جوری است. یک اشکالی هست که این اشکال را باید برطرف کنیم. آقای بهجت می‌فرماید، می‌فرماید که: «بنابراین برای تسهیل طاعت و اجتناب از معصیت راهی جز این نداریم که متوجه شویم و یقین کنیم که طاعت نزدیکی به تمام نعمت‌ها و خوشی‌ها و دارائی‌ها و عزت‌هاست و معصیت عبارت است از محرومیت و ناخوشی و نداری و ذلّت.» درست است؟ بعد این‌جوری می‌فرمایند، می‌فرمایند که: «آیا لذّت شب‌نشینی‌ها و اختلاط زنان و مردان و تناول مشروبات و عیش‌های نامشروع با لذّت انس با خدا و مناجات با او برابر است؟» این عبارت آخر را ببینید. «این لذت، یعنی لذت انس با خدا، همۀ آن لذت‌ها و تمام کمالات آن عیش را دارد و اصلاً نقص‌های آن را ندارد.»

مجری: این همان واقعی بودن است که باید با تمام وجود حس‌اش کنیم.

 یعنی تو الآن عبادت نمی‌کنی از لذتی خودت را محروم کردی و این اختلاط زن و مرد کم کردن لذت انسان در زندگی است. یا مثلاً می‌فرماید که: «تمام لذت‌ها روحی است و آنچه از لذت‌ها در عطر یا مثلاً در رابطۀ زن و مرد به صورت حلال تکویناً مطلوب هست بیش از آن و به مراتب بالاتر در نماز است.» این یعنی آثار واقعی دنیایی دارد. ایشان نماز شب بلند می‌شدند بارها شنیده شده بوده شعر می‌خواندند «اگر لذت ترک لذت بدانی دگر لذت نفس لذت ندانی.» این زمزمه‌شان بوده. یا مثلاً در یک عبارت دیگری ایشان می‌فرماید که: «شما این دستورات خدا برای راحتی ما، برای لذت بردن ما، برای آسایش ما در این دنیا است نه بهشت! در این دنیا.» وقتی که این تصور نیست ما بد دین را تعلیم دادیم، ما بد دین را تبلیغ کردیم. این یک نوع تحریف است.

مجری: یعنی وقتی از عبادت لذت نمی‌بری، از طاعت لذت نمی‌بری؟

وقتی که دستورات و احکام الهی را عامل لذت بردن بیشتر از زندگی نمی‌دانیم.

مجری: تکلیف را سختی می‌دانیم.

درست است؟ سختی و فاصله گرفتن از عیش و لذت.

 یک نفر از آقای بهجت سؤال می‌کند که آیا لذت حلال که موافق طبع و میل انسان است می‌شود خدایی باشد؟ لذت حلال مثلاً نشستی پای سفرۀ غذا یک غذای خوشمزه خوردی؛ این می‌تواند خدایی باشد، این که مطابق نفس ما است. شما مگر نمی‌گویی مثلاً ما خلاف نفس عمل بکنیم و اینها. ایشان می‌فرماید که: «لذت حلال که باعث ترک حرام و لذت آن می‌شود خدایی است و هر چه حرام لذتش بیشتر ترک آن خدایی‌تر.» این حرفها در جامعه پخش بشود موجب تعجب مردم نمی‌شود؟

مجری: چرا.

آقای پناهیان: خب پس ما دین را تحریف کردیم. یک نوع تحریف است دیگر این. دوازده سال اسم کتاب‌های دینی ما چیست؟ هدیه‌های آسمانی. هدیه یعنی چه؟ یک امر غیرضروری، حالا بدون هدیه هم آدم می‌تواند زندگی کند. آسمانی یعنی چه؟ یعنی زمینی نیست.

مجری: یک چیز عرشی.

 اصلاً خود نام این کتاب القاء می‌کند ما داریم در مورد امور غیر واقعی و خیلی غیر درگیر. توی کتابها مضامینی از این دست آمده، من خبر دارم، مطالعه کردم؛ ولی برآیند کلّی آموزش دین در آموزش و پرورش ما این تلقّی‌ای است که مردم از دین دارند که سر موضوع حجاب خودش را نشان داده و سر خیلی از موضوعات دیگر دارد خودش را نشان می‌دهد. ما توضیح ندادیم که حجاب چه‌جوری لذت زندگی را افزایش می‌دهد. هنوز می‌گوییم اینها ارزش‌های دینی ما است. اینها ارزش‌های واقعی حیات حداقلی ما است!

 تلقی‌ای که در ذهن‌ها ایجاد شده این‌گونه است که دین یک امر آسمانی است، خدا فرموده، برایش عقاب و ثواب قرار داده، و تو اگر اعتقاد داری باید آن رفتارها را انجام بدهی و تمام. نیامدیم دین را زمینی بکنیم. دستورات خدا برای راحتی ما، برای لذّت بردن ما، برای آسایش ما در این دنیا است؛ نه بهشت! در این دنیا.