خلاصۀ ۳ صفحهای مبحث «مؤثرترین مفهوم در حیات بشر»(با فشردگی ۲ درصد)
شناسنامه:
- زمان: محرم ۱۳۹۶
- مکان: دانشگاه امام صادق(ع)
- موضوع: مؤثرترین مفهوم در حیات بشر
- متن جلسات: اینجا
- صوت جلسات: اینجا
زمان تقریبی مطالعه ۳ دقیقه
ما دنبال مؤثرترین مفهوم در حیات بشر هستیم؛ چون براساس فطرتمان دنبال بهرۀ حداکثری از حیات هستیم.
در حیات طیبهای که قرآن مژده میدهد (نحل،97) انسان از محدودیتهای طبیعت خارج میشود، آنوقت واقعاً میتواند «ببیند» و «بشنود» و «رشد کند».
زشتترین کارِ تفکر، فرهنگ و تمدن پوسیدۀ غرب این است که انسانها را به حداقل حیات قانع میکند. بیدینی از همینجا آغاز میشود.
زندگیِ معمولی در واقع «مُردگی» است، باید نیاز به «حیات برتر» را در خودمان بیدار کنیم.
دینداران عاشق عالیترین نوع حیات هستند و از حیات پست که شبیه ممات است متنفرند. اگر کسی بخواهد آنها را - با فریب یا اجبار- در حیات حداقلی نگه دارد با او میجنگند. این مبنای دین و انقلابیگری است.
اگرچه لازم است از لذتهای مادی سیراب شویم، امّا باید از آنها عبور کنیم تا به لذات بیشتر و عمیقتر برسیم. محرومیت از مادیات، انسان را حریصِ گناه و آلودگی به حیات حداقلی میکند.
ما زندگیمان را با حیات حیوانی شروع میکنیم اما کنجکاوی و تفکر دربارۀ پشت پردۀ حیات و هوسِ رسیدن به حیات برتر، میتواند یک حسِ خوب را در انسان بیدار کند. بنابراین سبکهای زندگی که -با قمار، شراب، موسیقی، هرزگی و بازی- قدرت تفکر انسان را میسوزاند، مانع رسیدن انسان به حیات برتر میشوند.
یک حادثه، آگاهی، تذکر یا تلنگر میتواند این حس خوب را در انسان بیدار میکند.
این حس خوب، تنها چیزی است که ما را به اوج حیات برتر میرساند. این حس خوب «ایمان» است.
وقتی به این حس خوب برسیم، یعنی عمیقاً باور کردهایم که در پشت پردۀ غیب، خبری هست.
اگر صفای باطن پیدا کنیم، با یک آیه، نشانه یا تلنگر، ایمان وارد قلب انسان میشود.
یکی از راههای باصفا شدن دل، این است که نیازهای خودمان را فهرست کنیم و به همۀ آنها توجه کنیم، نه اینکه فقط به یک نیاز بپردازیم. ایمان، به همۀ خواستههای انسان پاسخ میدهد.
چون مردم، ایمان را بالاترین عشق، لذت و هیجان تلقی نمیکنند، دچار دینگریزی میشوند و سراغ لذتهای پَست میروند.
فقط ایمان انسان را به لذت، مستی و هیجان واقعی میرساند. ایمان اصلاً رقیب ندارد، چون خدا لذتبخشتر از تمام مخلوقاتش است.
ایمان بزرگترین اتفاق زندگی انسان است که او را به قلۀ کمال میرساند و از این قله او را به سوی بهشت حرکت میدهد. بنابراین ایمان مؤثرترین و ارزشمندترین مفهوم حیات بشر -فردی و اجتماعی- است.
قدم اول برای رسیدن به مراتب عالی ایمان «خواستن» است.
برای اینکه «خواستن» را تقویت کنیم، باید به شیرینیِ خواستن، یکمقدار غم اضافه کنیم؛ این غم که چرا لذتِ لازم را نمیچشم؟
قدم دوم «عمل و مجاهدت» است؛ عملی که یکمقدار سخت و خصوصاً مخالف دوستداشتنیهای ما باشد.
هرکس ایمان بیاورد خدا او را امتحان میکند؛ به دو علت:
1. مشخصشدن مدعیهای دروغگو که فقط تظاهر به ایمان میکنند
2. عمیقتر شدنِ تمنای مؤمنان
بزرگترین امتحان ایمان «ولایت» است؛ ایمان به ولیّخدا، به خوبیهایش، به برتری و فرمانروا بودنش بر دیگران. بزرگترین قسم قرآن آنجاست که خدا به خودش سوگند خورده است که کسانی که پذیرش فرمان پیامبر یکذره در دلشان سخت باشد ایمان ندارند (نساء،65).
خداوند ایمان را برای ما محبوب و کفر را منفور قرار داده است. (حجرات،7)
یکی از موانع تلقی «عشق» از ایمان، این است که کسی حاضر نیست بگوید «کفر نفرتانگیز است».
درک قباحت کفر برای بسیاری از مؤمنان سخت است، تنها مؤمنانی که به وسیلۀ ایمان رشد کردهاند، عمیقاً متوجه بدی کفر میشوند.
همانطور که کسی بدون ایمان به اوج لذت نمیرسد، جامعه هم بدون ایمان به اوج منفعت نمیرسد.
اگر ایمان در جامعه محترم شود، بعضیها تظاهر به ایمان میکنند، یعنی منافق تولید میشود.
با رعایت آداب ایمان در جامعه، نهتنها منافق درست نمیشود، بلکه بهترین جامعه شکل میگیرد؛ چون کسی که مؤمن نیست یا ایمانش ضعیف است نمیتواند آداب ایمان را بهدرستی انجام دهد.
دو مورد برجسته از آداب ایمان که کسی نمیتواند بهسادگی آنها را اجرا کند عبارتاند از: ولایتمداری (که قبلاً بیان شد بزرگترین امتحان ایمان است) و کار جمعی و تشکیلاتی. اینجاست که مدعیان ایمان، لو میروند چون مدام میخواهند از این دو مورد فرار کنند.
مؤمن حقیقی در کار جمعی و تشکیلاتی، استعدادهای خودش را به مشارکت میگذارد و اجازه میدهد دیگران از استعدادهای او بهره ببرند؛ امّا مدعیان ایمان نمیتوانند این کار را کنند.
مشکلاتی که آمریکا و دیگر دشمنانمان برای ما ایجاد میکنند بهخاطر ضعف ایمان ماست. خدا میخواهد با این امتحانها ضعفهایمان را شناسایی و رفع کنیم.
ارسال نظر
لطفا قبل از ارسال نظر اینجا را مطالعه کنید