راهحل معماهای حیات دنیا
بدون نگاه به حیات آخرت، معماهای حیات دنیا حل نخواهد شد و زندگی پیچیدگیهایش را برای کسی که به حیات آخرت نمیاندیشد بیشتر خواهد کرد...
بدون نگاه به حیات آخرت، معماهای حیات دنیا حل نخواهد شد و زندگی پیچیدگیهایش را برای کسی که به حیات آخرت نمیاندیشد بیشتر خواهد کرد...
فرق دنیاگرایی و آخرت گرایی در این است که دنیا را اول میبینی بعداً علاقه پیدا میکنی، ولی آخرت را باید اول علاقه پیدا کنی و بعداً ببینی. حالا چگونه باید ندیده به آخرت علاقه پیدا کنیم؟ راه اصلی آن تفکر است؛ راه دیگرش، از دل بیرون کردن علاقه به دنیای فانی و بیارزش است و راه دیگرش، عمل کردن برای آخرت است.
دنیا جای خوبی است چون انسان عاشق میشود و جای بدی است چون جای عشقبازی نیست؛ تنها در آخرت است که میتوان عشق جاودانه داشت. دنیا مانند مغازهای است که انتخاب و خرید میکنی و آخرت خانۀ توست که خریدهایت را برایت میآورند و از آنها لذت میبری. لذت دنیا به مقدار چشیدن در مغازه است.
بدون تصدیق آخرت نمیشود دنیا را تحمل کرد و بدون تصور بهشت نمیشود به لذتهای دنیا اکتفا کرد. کسانی که بدون توجه به سرای آخرت به سرای دنیا خو گرفتهاند، خود را فریب دادهاند. انسان طوری آفریده شده است که نمیتواند به مواهب دنیا قانع شود.
دنیا نمیتواند انسان را از شیرینی و لذت سیراب کند، اگر یک وقتی بتواند خوشی به انسان برساند با همان خوشی به انسان صدمه نیز خواهد زد. دنیا اینگونه طراحی شده و نمیشود سنتهای خدا را تغییر داد. وقتی میخواهیم از دنیا بیشتر از حدش لذت ببریم به گناه میافتیم، دستِآخر هم دست ما خالی خواهد ماند.
اینکه دین، ما را از دنیا بر حذر داشته برای آن نیست که از دنیا بهره نبریم یا کم بهرهمند بشویم و یا فقط بیدینها از دنیا بهره ببرند! بلکه برای آن است که اتفاقاً تمام بهرۀ خود را از دنیا ببریم و با حرص و ولع، همان بهرۀ اندک را خراب نکنیم؛ چون بهرۀ دنیا اساساً کم است و برای بیدینها کمتر
99% پاسخ هایی که مردم می دهند اشتباهه!