هدف تمام امتحانات الهی سنجس میزان عزم و ایمان انسان‌ها در مواجهه عقلانی با «هوای نفس و تمایلات بی‌ارزش» است، که موجب رشد انسان‌ها و تعالی روحی آنها می‌شود. این‌بار نیز فضای مجازی با همۀ مختصات تازه‌اش، چیزی نیست جز زمینۀ جدیدی برای سنجش قدرت روحی انسان و انجام تکالیف انسانی و دینی، باید ببینیم چگونه از عهدۀ آنها برخواهیم آمد؟
هیچکس به اندازۀ ولیّ‌امر جامعۀ اسلامی مظلوم نیست. چون معمولاً مردم محدودیت‌های او را خوب درک نمی‌کنند و از طرفی دشمنانش محدودیت‌های او را خوب می‌فهمند و او را تحت فشار قرار می‌دهند و او نیز هرگز نمی‌تواند همۀ واقعیت‌ها را بیان کند. در عین حال باید به وظیفه‌ای که درست تشخیص می‌دهد، عمل کند.
فضای مجازی محل امتحان‌ها و تکلیف‌های جدید ماست؛ امتحاناتی که ماهیت متفاوتی نسبت به دیگر آزمایش‌های انسان در قرون و اعصار گذشته ندارند، ولی متناسب با وضعیت انسان معاصر مختصات خاصی پیدا کرده است. همچون تمام امتحانات دنیا، نه می‌توان کاملاً آن را کنار گذاشت و نه می‌توان به راحتی از آسیب‌هایش در امان بود. همۀ دنیا همینطور است.
هرچه بر سنّ آدم افزوده می‌شود سطح نگاهش بالاتر می‌رود، زمان را کوتاه می‌بیند و زمین را کوچک می‌یابد. اگر ارتفاع سطح نگاهش به بالاترین حدّ خود برسد، قیامت را هم می‌بیند. گویی وقتی سطح نگاه انسان بالا می‌رود، خودِ او را نیز به پرواز در می‌آورد و اوج می‌گیرد و لذت پرواز را احساس خواهد کرد.
علاقه‌مند شدن، حرکت در یک مسیر سرازیر است و دل بریدن مانند آن است که بخواهی همان مسیر را سربالا برگردی، به همین دلیل سخت‌تر است. و راه‌حل خدا این است که از اول مواظب دلت باشی.
قرآن یک قطعۀ نورانی از جایگاهی بالاتر از بهشت و از نزد خود خداوند متعال به دست ما رسیده است. ما مانند نیاز یک نوزاد به شیر مادر، هر ساعت به بهره‌بردن از نور قرآن نیازمندیم.
آرامش پایۀ همۀ خوشی‌ها و لذت‌هاست. اگر به خاطر یک لذت، آرامش خود را از دست بدهیم در واقع آن لذت را هم از دست داده‌ایم. هیچ خوشی و لذتی نباید آرامش ما را به هم بریزد. لذت گناه در ذات خود توأم با استرس و نگرانی است و موجب سلب آرامش است.
نشاط و انرژی انسان اگر ناشی از عوامل سطحی باشد به دنبالش یک افسردگی عمیق خواهد بود. و اگر ناشی از عوامل پایدار و عمیق باشد به دنبالش نشاط بالاتر و انرژی بیشتر خواهد آمد
ما آدم‌ها یا مشغول خیالبافی‌های خوش‌بینانه هستیم یا واقع‌بینی‌‌های بدبینانه. اگر به خیالاتمان کمی بدبینانه‌تر نگاه کنیم و واقعیت‌ها را کمی خوش‌بینانه‌تر تحلیل کنیم به تعادل می‌رسیم.
ادب در برابر پروردگار، باور انسان را به خدا زیاد می‌کند. رعایت آداب عبادت، یعنی ادب کردن در برابر پروردگار. ادب محبت می‌آورد و تکبر که ام‌الرذائل است را از بین می‌برد.
