یوم الترویه را احیا کنیم
چقدر خوبست هیئتیها یاد یومالترویه را احیا و نامش را بر زبانها جاری کنند و با برگزاری مراسم مخصوص این روز، آغاز غربت حسین(ع) و نقطۀ شروع حماسۀ عاشورا را گرامی بدارند. این روز، همراه ایام مسلمیّه و شهادت امام باقر(ع) است.

چقدر خوبست هیئتیها یاد یومالترویه را احیا و نامش را بر زبانها جاری کنند و با برگزاری مراسم مخصوص این روز، آغاز غربت حسین(ع) و نقطۀ شروع حماسۀ عاشورا را گرامی بدارند. این روز، همراه ایام مسلمیّه و شهادت امام باقر(ع) است.
مهمترین علامت بلوغ اکتسابی انسان، درک زمان است. اینکه آدم بتواند عبور زمان و سرعت آن را بفهمد. قیمت آن را درک کند و بداند این زمان به پایان خواهد رسید. برای رسیدن به این بلوغ باید به زمان احترام گذاشت و منظم زندگی کرد و برای هر کاری زمانی قرار داد.
روشنفکر باید از زمان خود جلوتر باشد. اگر همیشه بعد از روشن شدن معمّا راهحل آن را درک کنیم روشنفکر نیستیم. روشنفکر چراغ آیندهنگر جامعه است.

یومالترویه به روز هشتم ذیحجه و یکروز قبل از عرفه گفته میشود؛ روزی که حسین(ع) با ترک مراسم حج، سفر به کربلا را آغاز کرد./ یومالترویه اولین جلوۀ غربت حسین(ع) است؛ با اینکه حسین(ع) وسط حاجیها از صف حج بیرون رفت اما جز عدۀ کمی با او همراه نشدند. وای بر مردمی که امام خود را در نبرد با دشمن دین، تنها گذاشته و به عبادت پرداختند!
کودکی و بسیاری از حالات با صفای آن الگویی برای کمال انسان است. کینه به دل نگرفتن، زود گریستن، ایمان آنها به روزیرسان بودن پدر و مادر و بسیاری از خوبیهای دیگر در کودکان، الگویی برای اوج معنویت است. از دست دادن صفای دوران کودکی مانند بیرون رانده شدن از بهشت برای حضرت آدم است.
روشنفکر اگر ترسو باشد ترس را تئوریزه میکند و تنها محدودیتها را میبیند. ولی اگر شجاع باشد با روشنبینی راهی برای رفع موانع پیدا خواهد کرد
چرا بین اینهمه شهید سرجدا، نام شهید حججی اینقدر درخشید؟
زندگی شهید حججی بیشتر از شهادتش درسآموز است/ شهید حججی از اول شهید حججی بود!/ از جوانها میخواهم زندگی شهید حججی را مرور کنند؛ او ابراهیم هادیِ دیگری برای این زمان است/ وقتی زندگینامۀ شهید حججی منتشر شود، معلوم خواهد شد که چرا اینقدر بر دلها اثر گذاشته است؟
موقع عصبانیت فرزندانتان را تنبیه یا موعظه نکنید، چون او تصور میکند شما دارید عصبانیت خود را ارضاء میکنید؛ نه آنکه از یک حقیقت با ارزش سخن میگویید و در مقابل عصبانیت شما، بیشتر به دنبال فرار کردن از تنبیه است تا تنبّه یافتن.
تحجّر یعنی نپذیرفتن نقد عالمانه، بیاعتنایی به تحول در علوم و تصلّب به یافتههای سابق علمی و میتواند در هر زمان در حوزه و دانشگاه پدید بیاید.