در ارتباط با خطرات فضای مجازی، نباید صرفاً منفعلانه برخورد کنیم؛ باید ضمن محافظت از آنچه میخواهند از ما بگیرند، از فرصتهای این فضا استفاده کنیم. وقتی به فرصتهای فضای مجازی نگاه میکنیم، به سهولت در مییابیم چقدر جای این فناوری برای افزایش هدایت بشر و نجات انسانها خالی بود، و... شاید این فرصتها یکی از زمینههای پدید آمدن مقدمات ظهور باشد.
نیاز ما به خدا بسیار بیشتر از حد تصور ماست. نیاز ما به خدا بسیار بیشتر از نیاز نوزاد به مادر و نیاز ماهی به آب است. اگر میبینید میتوانیم بدون خدا زندگی کنیم، برای آن است که خدا با امر تکوینی خود ما را موقتاً زنده نگه میدارد و الّا هرکسی در عالم لحظهای بدون خدا باشد، از بین میرود.
اینکه ابزار و فناوری فضای مجازی، از کدام فرهنگ و تمدن سرچشمه گرفته و یا مهمتر از آن، اینکه چگونه جریان سلطه در حال سوءاستفاده از این ابزار است، مسئولیت ما را در مواجهه با این فضا کم نمیکند که هیچ، بیشتر هم میکند. فعلاً این ماییم و این امکاناتی که میتواند موجب شکست ما و یا بر عکس شکست دشمنان ما بشود. ما باید ببینیم با امتحان الهی در مواجهه با این فضای جدید چگونه برخورد میکنیم؛ آیا محل تجلی قدرت خدا میشویم یا محل تجلی ضعف خودمان؟
کلمات ما در و دیواری هستند که در اطراف خود میسازیم و تا ابد خود را در آن محصور میکنیم. حرفهای ما گاهی سقفی هستند که بالای سر خود میسازیم، سقفی که هر لحظه ممکن است بر سر ما فرود آید. گاهی با حرفهایمان در اطراف خود باغ و بوستان درست میکنیم و خود و دیگران در آن باغها تفرّج میکنیم.
هیچکس به اندازۀ ولیّامر جامعۀ اسلامی مظلوم نیست. چون معمولاً مردم محدودیتهای او را خوب درک نمیکنند و از طرفی دشمنانش محدودیتهای او را خوب میفهمند و او را تحت فشار قرار میدهند و او نیز هرگز نمیتواند همۀ واقعیتها را بیان کند. در عین حال باید به وظیفهای که درست تشخیص میدهد، عمل کند.
هرچه بر سنّ آدم افزوده میشود سطح نگاهش بالاتر میرود، زمان را کوتاه میبیند و زمین را کوچک مییابد. اگر ارتفاع سطح نگاهش به بالاترین حدّ خود برسد، قیامت را هم میبیند. گویی وقتی سطح نگاه انسان بالا میرود، خودِ او را نیز به پرواز در میآورد و اوج میگیرد و لذت پرواز را احساس خواهد کرد.
علاقهمند شدن، حرکت در یک مسیر سرازیر است و دل بریدن مانند آن است که بخواهی همان مسیر را سربالا برگردی، به همین دلیل سختتر است. و راهحل خدا این است که از اول مواظب دلت باشی.
قرآن یک قطعۀ نورانی از جایگاهی بالاتر از بهشت و از نزد خود خداوند متعال به دست ما رسیده است. ما مانند نیاز یک نوزاد به شیر مادر، هر ساعت به بهرهبردن از نور قرآن نیازمندیم.
ما آدمها یا مشغول خیالبافیهای خوشبینانه هستیم یا واقعبینیهای بدبینانه. اگر به خیالاتمان کمی بدبینانهتر نگاه کنیم و واقعیتها را کمی خوشبینانهتر تحلیل کنیم به تعادل میرسیم.
ادب در برابر پروردگار، باور انسان را به خدا زیاد میکند. رعایت آداب عبادت، یعنی ادب کردن در برابر پروردگار. ادب محبت میآورد و تکبر که امالرذائل است را از بین میبرد.
