ما آنقدر که به رحمت خدا نیازمندیم به آن اعتقاد نداریم؛ و آنقدر که تمنا داریم خدا با ما مهربان باشد؛ خدا را مهربان نمیدانیم. شاید به همین دلیل کمتر به دعا و مناجات میپردازیم. چون درخواست مهربانی از کسی که مهربان نیست انسان را خسته میکند. گناه و شیطان باعث یأس ما از رحمت خدا هستند.
تا وقتی ما به دنبال خوشحال شدن و راضی کردن خودمان باشیم، هیچگاه به رضایت و خوشحالی عمیق نخواهیم رسید. اما اگر بنا بر این بگذاریم که دیگران را خوشحال کنیم، آنگاه خوشحالتر خواهیم بود. خوشحالی و رضایت انسان وقتی به حد نهایت میرسد که هر لحظه به دنبال رضایت و خوشحال کردن خدا باشد.
چرا با وجود اینهمه گرایش خوبی که داریم، معمولاً بد میشویم و خوب نمیشویم؟...
زندگی مسافرتی در حال بازگشت است. شبیه مسافرتهایی نیست که رفت و برگشت دارد. از همان اول، حرکت برای بازگشتن آغاز میشود. آغاز زندگی از بیرون شهری است که از آن شدهایم و به سوی آن بر میگردیم. ما آن شهر را ندیدهایم و الا شاید از آن خارج نمیشدیم و یا با شتاب به سوی آن باز میگشتیم.
دعا یعنی تکرار حرفهای خوب و بیان آرزوهای بلند در محضر خدا. حیف است در خانۀ خدای با عظمت، حرفهای کوچک بزنیم. دعاهای بزرگ، ما را همنشین خدا می کند.
کلیپ تصویری | خدا از ما چه انتظاری داره؟
کلیپ تصویری | بهترین راه برای آسوده تر زندگی کردن