حجت الاسلام پناهیان در برنامۀ ثریا(2):
هیچ نظم و تدبیر دقیقی در سازماندهی فضای فرهنگی کنونی نمیبینم...
هیچ نظم و تدبیر دقیقی در سازماندهی فضای فرهنگی کنونی نمیبینم...
اگر فرهنگ را اصلاح کنیم سیاست، اقتصاد و سبک زندگی ما اصلاح خواهد شد...
محیط دیگری که باید محل رشد ما در زندگی اجتماعی باشد، حوزه و مدارس علمیه است. ما باید گفتگوی انتقادی را از محیطهای طلبگی خودمان شروع کنیم. نمیشود که طلبهها در کنار همدیگر «قال الصادق(ع)» یاد بگیرند ولی هیچ کاری با هم نداشته باشند و برای هم فداکاری نکنند! و اگر اینطور باشد، آیا ما زندگی تشکیلاتی را یاد میگیریم؟!
شکوفایی و کشف استعدادهای درونی انسان و رشد معنوی انسان در سایۀ آرامش امکانپذیر است. انسان تا آرامش نداشته باشد، شکوفایی استعداد و رشد معنوی چندانی هم پیدا نخواهد کرد. و منشاء و سرچشمۀ اصلی این آرامش خانواده است.
زوجین قبل از هرچیز باید مراقب آرامش هم باشند و به همدیگر آرامش بدهند!
تا چهار نفر در یک تشکل دینی، مثلاً در یک هیأت، کنار هم کار میکنند، یکدفعهای شعبه میزنند و دو تا هیأت دیگر درست میشود؛ چون نمیتوانند با هم کار کنند! البته تکثر هیأتها خوب است...
اصل مهدویت، یعنی اقامۀ حق در عالم توسط ولیالله الاعظم و یاران او. این نیاز به تشکیلات و نیروهای تشکیلاتی دارد. طلبههای حوزه، چقدر میتوانند کار جمعی کنند؟ بسیجیها و هیأتیها چقدر میتوانند کار جمعی کنند؟ ما باید توسط نیروهای مذهبی گفتگوی انتقادی دربارۀ نقایص نیروهای مذهبی را در جامعه افزایش دهیم.