نیازی که دوست نداریم برطرف کنیم

ما آدم‌ها معمولاً دوست داریم نیازهایمان را برطرف بکنیم ولی اگر نیاز به خدا را در وجودمان احساس کنیم، دوست خواهیم داشت خود این نیاز را بیشتر کنیم. نیاز به خدا هرچقدر برآورده شود بیشتر می‌شود.

دیدن بحران‌های غرب، لازمه درک تمدن اسلامی

دیدن بحران‌های تمدن غرب و پیش‌بینی بحران‌های فزایندۀ بعدی که بن‌بست‌های فراوانی را پیش خواهد آورد شرط مهم برای درک تمدن اسلامی است. کسانی که مرعوب و شیفتۀ مظاهر تمدن غرب هستند از درک و تصور تمدن اسلامی عاجزند.

تنها راه اثبات کارآمدی دین

اگر تمدن‌اسلامی شکل می‌گرفت...

تمدن اسلامی هنوز شکل نگرفته و آنچه در تاریخ به عنوان تمدن اسلامی مشهور است تمدن بخشی از مسلمانان است که بخش‌هایی از دین را اجرا کردند. تمدن اسلامی اگر شکل گرفته بود و برقرار شده بود هیچگاه نابود نمی‌شد، تمام جهان را می‌گرفت و بشر را از ظلم و جهل برای همیشه نجات می‌داد.

اندیشیدن، مسیری مطمئن، ماندگار و پرنتیجه

یا در اثر مصیبت و گرفتاری به اوج تمنا و خلوص در دعا می‌رسیم، که البته موقت خواهد بود، یا در اثر تفکر عمیق. اگر عمیقاً بتوانیم دربارۀ نیازهای روحی و آخرتی خود به خدا بیندیشیم آنگاه به دعای مخلصانه و تمنای شدید و پایدار خواهیم رسید و مقام محبت را هم درک خواهیم کرد.

یک دست به شکرانه و دستی به تمنا

وقتی دستانت را برای دعا بالا می‌بری یک دستت برای تشکر بالا باشد و دست دیگرت برای تمنا. تشکر از خدا و راضی بودن به مقدرات الهی شرط اساسی برای استجابت دعاست. بعد از تشکر صمیمانه از نعمات خدا درخواست‌هایت را آغاز کن.

برای خودسازی روی خدا حساب باز کنیم

اگر بدانیم برای خودسازی، خدا از ما زیاد توقع ندارد و با کمترین عزم و عمل به کمک ما می‌آید و خود او مسیر را هموار خواهد کرد تا به نتیجه برسیم، هیچگاه اهتمام و اقدام به خودسازی را عقب نخواهیم انداخت و هیچ فرصتی را از دست نخواهیم داد.

دنبال چنین فرصتی نگرد

اگر به دنبال این هستیم که فرصت و فراغتی پیدا کنیم تا به اصلاح خود بپردازیم، احتمالاً این فرصت هرگز پدید نیاید. هر عزم و برنامه‌ای برای خودسازی داریم، باید در متن همین زندگی و در میان همۀ گرفتاری‌ها آغاز کنیم.

مهمترین فایدۀ آزار دیدن از دیگران

آزارهایی که از دیگران می‌بینیم مهمترین فایده‌اش باید این باشد که با لمس‌ بدی‌های دیگران، عیب‌ها و نقص‌های خودمان را بهتر بشناسیم و برطرف کنیم.

جایگاه خانم‌ها در نذری محبت

امیرالمومنین(ع) فرمودند اگر در عید غدیر یک نفر را غذا بدهی مثل آن است که یک میلیون پیامبر را غذا داده ای! چرا وقتی از یک راننده تاکسی در مکه پرسیدم غدیر را میشناسی؟ او میگوید "نه". این‌ها تقصیر کیست؟ چرا در عید غدیر غذا ندادید؟ چرا عاشورا را به پا داشتید ولی غدیر را پاس نداشتید؟