هرچه بر سنّ آدم افزوده می‌شود سطح نگاهش بالاتر می‌رود، زمان را کوتاه می‌بیند و زمین را کوچک می‌یابد. اگر ارتفاع سطح نگاهش به بالاترین حدّ خود برسد، قیامت را هم می‌بیند. گویی وقتی سطح نگاه انسان بالا می‌رود، خودِ او را نیز به پرواز در می‌آورد و اوج می‌گیرد و لذت پرواز را احساس خواهد کرد.
علاقه‌مند شدن، حرکت در یک مسیر سرازیر است و دل بریدن مانند آن است که بخواهی همان مسیر را سربالا برگردی، به همین دلیل سخت‌تر است. و راه‌حل خدا این است که از اول مواظب دلت باشی.
قرآن یک قطعۀ نورانی از جایگاهی بالاتر از بهشت و از نزد خود خداوند متعال به دست ما رسیده است. ما مانند نیاز یک نوزاد به شیر مادر، هر ساعت به بهره‌بردن از نور قرآن نیازمندیم.
آرامش پایۀ همۀ خوشی‌ها و لذت‌هاست. اگر به خاطر یک لذت، آرامش خود را از دست بدهیم در واقع آن لذت را هم از دست داده‌ایم. هیچ خوشی و لذتی نباید آرامش ما را به هم بریزد. لذت گناه در ذات خود توأم با استرس و نگرانی است و موجب سلب آرامش است.
نشاط و انرژی انسان اگر ناشی از عوامل سطحی باشد به دنبالش یک افسردگی عمیق خواهد بود. و اگر ناشی از عوامل پایدار و عمیق باشد به دنبالش نشاط بالاتر و انرژی بیشتر خواهد آمد
ما آدم‌ها یا مشغول خیالبافی‌های خوش‌بینانه هستیم یا واقع‌بینی‌‌های بدبینانه. اگر به خیالاتمان کمی بدبینانه‌تر نگاه کنیم و واقعیت‌ها را کمی خوش‌بینانه‌تر تحلیل کنیم به تعادل می‌رسیم.
ادب در برابر پروردگار، باور انسان را به خدا زیاد می‌کند. رعایت آداب عبادت، یعنی ادب کردن در برابر پروردگار. ادب محبت می‌آورد و تکبر که ام‌الرذائل است را از بین می‌برد.
یکی از فوائد مهمّ قرآن خواندن شناختن خداوند بزرگ است. یکی از مهمترین راه‌های شناخت هرکسی شنیدن سخنان اوست. صفات زیبای خداوند متعال در پس آیات قرآن کاملاً پیداست.
شهدا جاذبۀ عجیبی دارند. اثر مغناطیسی شهدا در آدم‌های سالم فوق تصور است و می‌تواند به عنوان یک محک برای ارزیابی دل‌های نورانی و پاک قرار بگیرد.
بدون تصدیق آخرت نمی‌شود دنیا را تحمل کرد و بدون تصور بهشت نمی‌شود به لذت‌های دنیا اکتفا کرد. کسانی که بدون توجه به سرای آخرت به سرای دنیا خو گرفته‌اند، خود را فریب داده‌اند. انسان طوری آفریده شده است که نمی‌تواند به مواهب دنیا قانع شود.
