کسی از صفر شروع نمی‌کند؛ ما هر کدام زیبایی‌ها و دارایی‌های پرارزشی را با خود به همراه آورده‌ایم. کافی است آن‌ها را کشف کنیم و به‌کار بگیریم و از آن‌ها محافظت کنیم، آن‌گاه تا ثریا خواهیم رفت. تعلیم و تربیت بیش از آنکه به دنبال افزودن چیزی به ...
کودکی و بسیاری از حالات با صفای آن الگویی برای کمال انسان است. کینه به دل نگرفتن، زود گریستن، ایمان آن‌ها به روزی‌رسان بودن پدر و مادر و بسیاری از خوبی‌های دیگر در کودکان، الگویی برای اوج معنویت است. از دست دادن صفای دوران کودکی ...
تفکر مانند قدم‌زدن است. باید ببینی در کجا و در چه هوایی قدم میزنی؛ و به سوی کدام هدف قدم برمی‌‌داری. بعضی‌ها هنگام قدم‌زدن به سوی هیچ محبوبی نمی‌روند؛ فقط دور می‌زنند. ولی بعضی‌ها در سنگلاخ راه می‌روند. برنامۀ قدم‌زدن تو در چه هوایی...
وقتی داری میز کار یا اتاقت را مرتب می‌کنی انگار داری خودت را مرتب می‌کنی. انسان نیاز دارد هر چند وقت یکبار افکار و احساساتش را مرتب کند. اهداف عالی فراموش شده‌اش را پیدا کند و آن‌ها را روی طاقچۀ اندیشه‌اش کنار هم بچیند و خیلی از ...
حرفهای خداخداوند بزرگ و مهربان با زبان مقدرات و حوادث تلخ و شیرینی که برای ما رقم می‌زند، با ما سخن می‌گوید. خدا کند زبان خدا را بفهمیم. البته نباید دچار توهّم و خیال‌پردازی شویم. ولی اگر کمی از شرّ علاقه‌ها خلاص بشویم، معنای حرفهای خدا و منظور...
ویتامین روح انسانذکر نباشد انسان ضعیف می‌شود و با کمترین باد سردی سرما می‌خورد و با کوچک‌ترین ناراحتی صدمه می‌بیند. ذکر، ویتامین و پروتئین روح ماست و موجب تقویت اعصاب و عضلات اندیشۀ انسان می‌شود. اگر یک‌صدم اقداماتی که برای حلّ یک مشکل داریم به...
عقل و عشقانسان اگر عاشق نباشد زود پیر می‌شود و صفای جوانی را از دست می‌دهد و اگر عاقل نباشد دیر بزرگ می‌شود و در جهالت کودکی باقی می‌ماند. عشق نابجا عقل را می‌گیرد و عقل نابجا عشق را نابود می‌کند. عقل نابجا این است که دائماً در اندیشۀ دنیا باشد و...
دعا یعنی ...دعا یعنی تکرار حرفهای خوب و بیان آرزوهای بلند در محضر خدا. حیف است در خانۀ خدای با عظمت حرفهای کوچک بزنیم. دعاهای بزرگ، ما را همنشین خدا می‌کند.
سطح نگاههرچه بر سنّ آدم افزوده می‌شود، سطح نگاهش بالاتر می‌رود؛ زمان را کوتاه‌تر می‌بیند و زمین را کوچک‌تر می‌یابد. اگر ارتفاع سطح نگاهش به بالاترین حد خود برسد، قیامت را هم می‌بیند. گویی وقتی سطح نگاه انسان بالا می‌رود، خود او را نیز به پرواز درمی‌آورد و...
اگر مهربانی خدا نبوداگر مهربانی و عفو خدا که به هر بهانه‌ای بر سر و روی ما می‌بارد نبود، آن‌وقت می‌فهمیدیم یک گناه کافی است تا انسان به مرز نابودی برسد و دومینوی سقوط آغاز شود.
