دیدن مانند غذا خوردن است، هر چیزی را ببینی گویی آن را میل می‌کنی. خدا فرموده است انسان باید به طعام خود نگاه کند. یعنی ببیند چه چیزی وارد روحش می‌شود. دیدن، عبور صحنه‌ها از مقابل چشم ما نیست. هر چیزی را می‌بینیم با همۀ آلودگی‌ها و پاکی‌ها وارد روح ما می‌شود و به سادگی بیرون نمی‌رود.
تفکر مانند قدم زدن است باید ببینی که در کجا و در چه هوایی قدم میزنی، و به سوی کدام هدف قدم برمی‌داری. بعضی‌ها هنگام قدم زدن به سوی هیچ محبوبی نمی‌روند؛ فقط دور می‌زنند. بعضی‌ها در گلستان قدم برمی‌دارند، ولی بعضی‌ها در سنگلاخ راه می‌روند. برنامه قدم زدن تو در چه هوایی و به سوی کیست؟
محبت برای روح انسان مانند آب برای جسم است. خشکی روحی مانند خشکی جسم برای انسان بیماری‌زاست. محبت کردن به دیگران مانند آبیاری زیباست. اگرچه وقتی یک باغ را آبیاری می‌کنی خارها را هم آب داده‌ای، ولی نباید به گیاهی آب داد که انرژی نهال‌های مفید را می‌گیرد. باید آن را از باغ بیرون کرد
از هزار راه می‌شود به خدا رسید و هیچ راهی برای انکار خدا وجود ندارد. به هزار دلیل باید خدا را اطاعت کرد و هیچ دلیلی برای معصیت وجود ندارد. به هزار طریق می‌شود به خدا دلگرم شد و هیچ دلگرمی در دوری از خدا وجود ندارد. اما...
آرامش پایۀ همۀ خوشی‌ها و لذت‌هاست. اگر به خاطر یک لذت، آرامش خود را از دست بدهیم در واقع آن لذت را هم از دست داده‌ایم. هیچ خوشی و لذتی نباید آرامش ما را بهم بریزد. لذت گناه...
ظاهراً اعتراف و اعتقاد به نبوت یک پیامبر سخت‌تر از اعتقاد به خدا و توحید است. بنابر فرمودۀ قرآن، کفار و مشرکین نوعاً با خودِ پیامبران مخالفت داشتند نه با محتوای پیام آنها. علت مخالفت با پیامبران همان...
بر اساس روایات، مهمترین ویژگی ممتاز امت آخرین پیامبر «ایثار» است. اگر در جامعۀ اسلامی به جای دعوت به ازخودگذشتگی، دفاع از حقوق خود را ترویج کنیم ریشۀ فضائل امت اسلامی را زده‌ایم. اینکه انسان مواظب حق خود باشد خوب است، اما تنها در جامعه‌ای افراد به حق خود می‌رسند که مردم اهل ایثار و ازخودگذشتگی باشند.
پیامبر اکرم(ص) به کدام اخلاق دعوت می‌فرمودند؟ اخلاقی که انسان را به بردگی زورگویان قانع و صبور سازد یا اخلاقی که انسان را به بندگی خدا دعوت کند و مقابل مستکبران مقاوم کند؟ اگر اخلاقی انسان را به سر فرود آوردن در برابر ظلم دعوت کند آن اخلاق بردگی است. اما اخلاق بندگی انسان را در برابر ظالم عصیانگر می‌کند.
دردهای حضرت زهرا(س) ناشی از درک او بود؛درک او از آینده ای که مردم داشتند برای خودشان می ساختند. او و خانوادۀ گرامیش به این دلیل تنها مانده بودند که کسی درک آنها را نداشت.
انسان فطرتاً علاقه دارد کارش نتیجه داشته باشد؛ خصوصا اگر از جان برای کاری مایه گذاشته باشد. شهدا که مهمترین دغدغه‌هایشان را در وصیتنامه‌هایشان می‌نوشتند، و بیش از هر کسی نگران حفظ آرمان و اثر جانفشانی‌هایشان بودند، چرا به طور میانگین در هر وصیتنامه 4 مرتبه بر تبعیت از رهبری و ولایت فقیه تأکید کرده‌اند؟
