ترس از خدا نه تنها موجب ضعف نمی‌شود بلکه موجب قوت قلب و قدرت اندیشه و سلامت جسم خواهد شد چون خدا بندۀ خائف خود را در پناه خود قرار می‌دهد و حمایت خود را به بندگان خائف خود الهام می‌کند. کسانی که از خدا می‌ترسند بهتر می‌اندیشند و از عاطفه بیشتری برخوردارند و سالم‌تر می‌مانند.
آرامش به این نیست که گناهان گذشته را فراموش کنی و یا به مرگ و مجازات آینده فکر نکنی! غفلت از گذشته و آینده تنها یک آرامش سطحی و کاذب می‌آورد، آرامش عمیق و واقعی در این است که دربارۀ گذشته و آینده‌ات بارها با خدا حرف بزنی و مناجات کنی؛ آنگاه این خداست که به تو آرامش می‌دهد و تو را نوازش می‌کند.
دل‌نشین‌ترین محبت و عشق‌بازی، محبت به امام زمان(ع) است. امتحان کنید. کمی توجه به همان محبتی که به حضرت داریم، این تجربه را به ما خواهد داد.
حداقلّ مهربانی احوال‌پرسی است و حداکثر مهربانی در فهمیدن احوال دیگران و مراعات آنهاست. مشغول خود بودن و خودبینی مانع فهمیدن احوال دیگران است.
آدم‌های ضعیف دوست دارند هیچ عامل ترساننده‌ای در زندگی آنها نباشد و تمام همتشان فرار از عوامل ترس است. اما انسان‌های قوی دوست دارند از هیچ چیز نترسند و تمام همتشان غلبه بر عوامل ترس است. آدم‌های ضعیف هیچگاه موفق به حذف عوامل ترس نمی‌شوند ولی آدم‌های قوی همیشه موفق می‌شوند.
اگر گناهکار از خدا بترسد ترس او از خدا موجب توبه و تقرب به خدا خواهد شد؛ و الا موجب دوری از خدا و دوری از خدا موجب ضعف انسان خواهد شد و انسان ضعیف، ترسو خواهد شد و می‌شود بر او سلطه پیدا کرد. به همین دلایل سلطه‌طلب‌ها انسان‌ها را وادار به گناه و دوری از خدا می‌کنند.
ترس از خدا موجب می‌شود بیشتر به خدا پناه ببریم و بهتر در آغوش حمایت خدا قرار بگیریم. در این صورت بیشتر از حمایت و مهربانی خدا بهره خواهیم برد و لذت مهربانی خدا را بیشتر خواهیم چشید. کسانی که بیشتر از خدا می‌ترسند بیشتر او را دوست دارند.
