هر چه خدا ترس‌تر؛ عاشقترترس از خدا موجب می‌شود بیشتر به خدا پناه ببریم و بهتر در آغوش حمایت خدا قرار بگیریم. در این صورت بیشتر از حمایت و مهربانی خدا بهره خواهیم برد و لذت مهربانی خدا را بیشتر خواهیم چشید. کسانی که بیشتر از خدا می‌ترسند بیشتر او را دوست دارند.
کسانی که دستورات خدا را اجرا نمی‌کنند بلااستثناء قبل از مرگ پشیمان خواهند شد. اگر آدم‌های لج‌بازی باشند به روی خود نمی‌آورند. هرچه فاصلۀ این پشیمانی تا مرگ بیشتر باشد فرصت بازگشت زیادتر خواهد بود.
اشک فراوان و لذت‌بخش در مناجات و حال زیبای دعا مخصوص کسانی است که به خودِ خدا نیازمند هستند و از دوریِ از خدا غصه می‌خورند. نشاط آورترین غم، اندوهِ دوست داشتنِ خداست.
اگر از سر ضعف و به خاطر ترس از دیگران درِ خانه خدا برویم، خداوند مهربان، ما را در پناه خود قرار می‌دهد ولی کمتر نتیجه خواهیم گرفت. اما اگر ضعف ما فقط در برابر خدا باشد و تنها ترس ما از غضب خدا باشد و با این حال درِ خانۀ خدا برویم بیشترین بهره و حمایت را از خدا دریافت خواهیم کرد.
ترس از خدا موجب امنیت خاطر و آرامش انسان می‌شود چون ترس از خدا موجب وابسته شدن به خدا می‌شود و خدا از افراد وابسته به خود حمایت می‌کند. خلاف شأن پروردگار است که کسی به او وابسته باشد و از او حمایت بخواهد و بی‌پناه بماند.
ترس از خدا موجب امنیت خاطر و آرامش انسان می‌شود چون ترس از خدا موجب وابسته شدن به خدا می‌شود و خدا از افراد وابسته به خود حمایت می‌کند. خلاف شأن پروردگار است که کسی به او وابسته باشد و از او حمایت بخواهد و بی‌پناه بماند.
اگر وقت کافی و توجه لازم برای عبادت صرف کنیم(به ویژه در سحر و ابتدای صبح) آنگاه همۀ امورمان روبراه می‌شود و یا دیگر احساس بهم ریختگی نخواهیم کرد.
امید به غیر خدا داشتن پشتیبانی خدا را از انسان کم می‌کند چون حمایت خدا به اندازۀ اخلاص ما در امید به خداست. هر چه قدر به غیر خدا امید داشته باشیم از قدرت خدا کم کرده‌ایم و دیگر ارزش ایمان ما از دست می‌رود و مستحق مجازات خواهیم شد؛ البته خدا به سرعت بندگان خود را مجازات نمی‌کند.
