۹۷/۰۴/۱۳

چگونه مهربانی خدا را باور کنیم؟/ ج26

یکی از مواقف دریافت مهربانی خدا، دعاست/ از خدا گدایی کن تا مهربانی او را لمس کنی!

شناسنامه:

• مکان: مسجد امام صادق(ع)
• زمان: 1397/03/22
• مناسبت: ماه مبارک رمضان
• صوت: اینجا
• گزارش تصویری: اینجا
• کلیپ صوتی: پیشنهاد دهید
• اینفوگرافیک: پیشنهاد دهید

در ادامه بخش‌هایی از بیست و ششمین شب سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان در مسجد امام صادق(ع) با موضوع «چگونه مهربانی خدا را باور کنیم؟» را به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بیان معنوی می‌خوانید:

• در جلسات قبل، برخی از مواقف دریافت رحمت الهی را مرور کردیم؛ یکی از این مواقف، «قرائت قرآن» و دیگری «ذکرِ اهل‌بیت(ع)» بود. یکی دیگر از مواقف دریافت رحمت الهی و لذت‌بردن از گرمای مهربانی خدا «دعا» است. «بِذِکْرِ اللَّهِ تُسْتَنْزَلُ الرَّحْمَةُ» (غررالحکم/4209) به‌واسطۀ ذکر خدا، رحمت نازل می‌شود. همین‌که آدم در فضای دعا قرار می‌گیرد، می‌تواند رحمت خدا را حس کند.

• کجا و با کدام ذکر، رحمت خدا بیشتر نازل می‌شود؟ با تلاوت قرآن، دعا و ذکر اهل‌بیت(ع). حتی فرموده‌اند: «الدُّعَاءُ أَفْضَلُ مِنْ قِرَاءَةِ الْقُرْآن» (فقه الرضا/345) چرا دعا افضل است؟ شاید یکی از دلائلش این باشد که در دعا رحمت الهی را بهتر لمس می‌کنیم تا موقع قرآن‌خواندن. دعا راه انسان را راحت‌تر باز می‌کند.

• پیامبر(ص) می‌فرماید: «عَمَلُ البِرِّ کُلُّهُ نِصفُ العِبادَةِ وَ الدُّعاءُ نِصفٌ» (کنزالعمال/3137) همۀ کارهای خوب یک‌طرف، دعا یک‌طرف! به‌حدی که اگر بعد از نماز دعا نکنیم، نماز‌مان رد می‌شود، نماز که خواندی، حتماً بعدش بگو «خدایا، حالا این را به من بده...» (إِذَا فَرَغَ الْعَبْدُ مِنَ الصَّلَاةِ وَ لَمْ یَسْأَلِ اللَّهَ تَعَالَى حَاجَتَهُ...؛ مستدرک‌الوسایل/5/29)

• امام محمد باقر(ع) می‌فرماید: «مَا شَیْءٌ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ أَنْ یُسْأَلَ» (محاسن/1/292) هیچ‌چیزی نزد خدا محبوب‌تر از گدایی درِ خانۀ خدا نیست! اصلاً رابطۀ ما با خدا رابطۀ عبد و مولاست؛ تو چه دوست داری؟ گدایی را، خدا چه دوست دارد؟ گداییِ تو را، حالا تناسب برقرار شد! گرفتار‌ی‌ها برای این است که آدم گدایی از خدا را تجربه کند تا مهربانی خدا را لمس کند.

• پیامبر(ص) می‌فرماید: «إِذَا أَذِنَ اللَّهُ لِعَبْدٍ فِی الدُّعَاءِ فَتَحَ لَهُ بَابَ الرَّحْمَةِ إِنَّهُ لَنْ یَهْلِکَ مَعَ الدُّعَاءِ أَحَدٌ» (عده‌الداعی/41) وقتی که خدا به کسی برای دعا اجازه می‌دهد، باب رحمت به رویش باز می‌شود و هیچ‌کسی با وجود دعا، هلاک نمی‌شود. (البته حواسمان باشد که منفعت‌طلبانه به‌سراغ دعا نرویم، بلکه سعی کنیم با دعا، مهربانی خدا را تجربه کنیم)

• امام صادق(ع) می‌فرماید: «مَا أَبْرَزَ عَبْدٌ یَدَهُ إِلَى اللَّهِ الْعَزِیزِ الْجَبَّارِ إِلَّا اسْتَحْیَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یَرُدَّهَا صِفْراً» (عده‌الداعی/210) کسی دستش را درِ خانۀ خدا بلند نمی‌کند مگر اینکه خدا خجالت می‌کشد که دستِ او را خالی برگرداند، لذا بعد از دعا، دستت را به سر و صورت بکش «فَإِذَا دَعَا أَحَدُکُمْ فَلَا یَرُدَّ یَدَهُ حَتَّى یَمْسَحَ عَلَى وَجْهِهِ وَ رَأْسِهِ» (همان) چون این دست، دیگر آن دست قبلی نیست؛ یک چیزی در آن هست!

• نباید این‌طور باشد که فقط علمای دین، بگویند «جلسۀ روضه و دعا خوب است...» چون این مسائل به تجربه هم قابل درک است! دانشمندان علوم تجربی هم باید این را بگویند. بعضی از روانشناس‌ها در غرب، این کار را کرده‌اند؛ عده‌ای اهل دعا را از چند کلیسا به بخشی از یک بیمارستان بردند و آنها برای بیمارانِ آن بخش، دعا کردند(طوری که خودِ بیماران متوجه نمی‌شدند) تعداد بیمارانی که در این بخش، شفا پیدا کردند بیشتر شد و تعداد مصرف قرص‌های مسکن، کمتر شد، کارِ پرستارها هم کمتر شد. پس به‌صورت تجربی هم می‌توان اثبات کرد که دعا بر روی بیماری، مؤثر است.

• علاوه بر دعا خودِ «جمع مؤمنین» هم جذب‌کنندۀ رحمت الهی است! پیامبر(ص) می‌فرماید: «الْجَمَاعَةُ رَحْمَةٌ وَ الْفُرْقَةُ عَذَاب» (نزهه‌الناظر/27) حالا اگر دعا جمعی باشد که دیگر فوق‌العاده است!

• اگر شما-در این جلسه- برای ذکر خدا، کنار همدیگر جمع نشده بودید، انصافاً یک‌ساعت روی پا نشستن در میان جمعیت، خسته‌کننده نیست؟! طبق روایت؛ بر حاضرین در مجالس ذکر، آرامش نازل می‌شود و رحمت خدا آنها را در بر می‌گیرد «مَجَالِسُ الذِّکْرِ تُنَزَّلُ عَلَیهِمُ السَّکِینَةُ وَ تَحُفُّ بِهِمُ الْمَلَائِکَةُ وَ تَغشَاهُمُ الرَّحْمَةُ» (کنزالعمال/ج1/ص۴۲۴/ح۱۸۲۱)

• در جلسۀ ذکر، یک چیزهایی (از برکات و فواید) توزیع می‌شود که جای دیگر نیست! البته ذکر و نماز و قرآن‌خواندن در خانه هم لازم است؛ نه‌اینکه اینها فقط در مجالس ذکر باشد! آدم وقتی در خانۀ خودش هم قرآن میخواند خوب است که با صدای بلند قرآن بخواند تا بچه‌هایش بشنوند، همین اصوات که در خانه منتشر می‌شود، آثاری دارد.

• امام صادق(ع) فرمود: آن مجلسی که اگر آدم در آن بنشیند، دیگر بدبخت نمی‌شود، مجلس ذکر اهل‌بیت(ع) است. ملائکه وقتی به‌مجلس ذکرِ اهل‌بیت(ع) می‌آیند، به همدیگر می‌گویند: بایستید که به آن جای اصلی که می‌خواستیم، رسیدیم! پس در آن جلسه می‌نشینند و به‌همراه حاضرین در جلسه، چیزهایی می‌فهمند(به فهم و درک می‌رسند) از اهل این مجلس، اگر کسی مریض شود فرشتگان به عیادتش می‌روند و اگر از دنیا بروند او را تشییع می‌کنند. (...فَذَلِکَ الْمَجْلِسُ الَّذِی لَا یَشْقَى بِهِ جَلِیس؛ کافی/2/187)

<<جلسه قبل

جلسه بعد>>