فکری لذتبخشتر از تجربه واقعی
خداپردازان از اندیشیدن دربارۀ تقرب به خدا و دوستان خدا و رضوان الهی لذتی میبرند که خیالپردازان از تجربۀ شیرینیهای دنیا این لذت را نمیبرند.
خداپردازان از اندیشیدن دربارۀ تقرب به خدا و دوستان خدا و رضوان الهی لذتی میبرند که خیالپردازان از تجربۀ شیرینیهای دنیا این لذت را نمیبرند.
آموزش دین را از اثبات خدا شروع نکنیم، بلکه از نیاز انسان به حیات آغاز کنیم؛ حیاتی که میتواند هر انسانی را به هوس بیندازد و او را به خدا نیازمند کند.
در مدت زمانی که خیالپردازان سعی میکنند از خیالات خود لذت ناقص ببرند و بعد سرخورده بشوند، خداپردازان از حرکت واقعی به سوی خدا لذت کامل میبرند.
بعد از رحلت پیامبر(ص) لازم نبود مردم مدینه، خیلی ازخودگذشتگی کنند؛ یک اقدام سادۀ مردم میتوانست نگذارد آن مظلومیت بر علی(ع) و فاطمه(س) تحمیل شود.
فرزندان خانواده نسبت به مادر تکریم داشته باشند. هیچ منافاتی ندارد این تکریم نسبت به مادر، با آن حالت عاطفی و خودمانگیریای که بین فرزند و مادر وجود دارد؛ هیچ منافاتی ندارد؛ این احترام باید باشد.
آدمها دو دستهاند: خیالپرداز و خداپرداز. اگر خداپرداز باشی تمام همتت صرف جلب نظر خدا میشود و از نزدیک شدن به او لذت میبری وگرنه خیالپردازی!
اگر قبل از دیندار شدن، انگیزۀ زندهتر شدن و دستیابی به حیات برتر را در خودمان بیدار کنیم، با تمنّا دینداری خواهی کرد و الّا با منّت، دینداری میکنیم.
برای افراد سنگدل و بیادب تمسخر کردن دیگران بسیار آسان و باعث تفریح است ولی یک انسان مهربان و دلسوز به سختی راضی میشود دیگران را مسخره کند.