۹۲/۱۱/۲۰

حدیث | پاسخ امام باقر(ع) به کسانی که اعتقاد دارند ظهور حضرت بدون خون‌ریزی انجام می‌شود

متن روایت

عَنْ بَشِیرِ بْنِ أَبِی أَرَاکَةَ النَّبَّالِ قَالَ: لَمَّا قَدِمْتُ الْمَدِینَةَ انْتَهَیْتُ إِلَى مَنْزِلِ أَبِی جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ ع، فَإِذَا أَنَا بِبَغْلَتِهِ مُسْرَجَةً بِالْبَابِ، فَجَلَسْتُ حِیَالَ الدَّارِ، فَخَرَجَ فَسَلَّمْتُ عَلَیْهِ فَنَزَلَ عَنِ الْبَغْلَةِ وَ أَقْبَلَ نَحْوِی؛

فَقَالَ: مِمَّنِ الرَّجُلُ؟

فَقُلْتُ: مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ.

قَالَ: مِنْ أَیِّهَا؟

قُلْتُ: مِنْ أَهْلِ الْکُوفَةِ.

فَقَالَ: مَنْ صَحِبَکَ فِی هَذَا الطَّرِیقِ؟

قُلْتُ: قَوْمٌ مِنَ الْمُحْدِثَةِ.

فَقَالَ: وَ مَا الْمُحْدِثَةُ؟

قُلْتُ: الْمُرْجِئَةُ.

فَقَالَ: وَیْحَ هَذِهِ الْمُرْجِئَةِ إِلَى مَنْ یَلْجَئُونَ غَداً، إِذَا قَامَ قَائِمُنَا؟

قُلْتُ: إِنَّهُمْ یَقُولُونَ: لَوْ قَدْ کَانَ ذَلِکَ کُنَّا وَ أَنْتُمْ فِی الْعَدْلِ سَوَاءٌ.

فَقَالَ: مَنْ تَابَ، تَابَ اللَّهُ عَلَیْهِ، وَ مَنْ أَسَرَّ نِفَاقاً فَلَا یُبْعِدُ اللَّهُ غَیْرَهُ، وَ مَنْ أَظْهَرَ شَیْئاً، أَهْرَقَ اللَّهُ‏ دَمَهُ، ثُمَّ قَالَ: یَذْبَحُهُمْ وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ، کَمَا یَذْبَحُ الْقَصَّابُ شَاتَهُ.

وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَى حَلْقِهِ.

قُلْتُ: إِنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّهُ إِذَا کَانَ ذَلِکَ اسْتَقَامَتْ لَهُ الْأُمُورُ، فَلَا یُهَرِیقُ مِحْجَمَةَ دَمٍ.

فَقَالَ: کَلَّا وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ حَتَّى نَمْسَحَ وَ أَنْتُمُ الْعَرَقَ وَ الْعَلَقَ.

وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَى جَبْهَتِه‏

لغات و عبارت مشکل

فَإِذَا أَنَا بِبَغْلَتِهِ مُسْرَجَةً بِالْبَابِ: پس در آن هنگام دیدم حضرت استرش را زین کرده دم در است

حِیَالَ الدَّارِ: رو بروی خانه

الْمُرْجِئَةُ: از ماده (ارجاء) به معنى تاخیر انداختن است و این اصطلاحى است که در مورد جبریون به کار مى‏رود، چرا که آنها اوامر الهى را نادیده گرفته، و رو به سوى معصیت مى‏آورند به گمان این که مجبورند، یا این که معتقدند مرتکبین گناهان کبیره سرنوشتشان روشن نیست و آن را به قیامت مى‏اندازند.(تفسیر نمونه، ج23، ص84)

از کلمه إرجاء و بمعنى تأخیر است، این گروه در زمان حکومت معاویه در شام پیدا شده، و مى‏گفتند: إیمان ارتباطى با أعمال خارجى ندارد، و هرگز کسى نتواند در باره دیگرى که مؤمن است، در این دنیا حکم و رأیى بدهد، و حکم در عالم آخرت و از جانب خداوند باید معیّن گردد.(تفسیر روشن، ج5، ص189)

أَهْرَقَ اللَّهُ‏ دَمَهُ: خدا خونش را می‌ریزد

فَلَا یُهَرِیقُ مِحْجَمَةَ دَمٍ: به اندازه حجامت، خون ریخته نمی‌شود

نَمْسَحَ وَ أَنْتُمُ الْعَرَقَ وَ الْعَلَقَ: ما و شما عرق و خون را با هم پاک می‌کنیم

منبع

الغیبة(نعمانی)، ص283