یادداشت حجت الاسلام پناهیان:
سبک زندگی منفعلانه با موبایل/علیرضا پناهیان
- پی دی اف: A5 | A4
- اینفوگرافیک: پیشنهاد دهید
دومین یادداشت حجت الاسلام علیرضا پناهیان با عنوان «سبک زندگی منفعلانه با موبایل» در پایگاه اطلاعرسانی بیان معنوی منتشر میشود. در بخشی از این یادداشت آمده است: «آنچه مهمتر از رفتارهای خوب و بد ماست، عادتهایی است که این رفتارها در ما به جای میگذارند. بدترین قسمت یک رفتار بد، عادت بدی است که در ذهن و روحیۀ ما به جای میگذارد؛ و بهترین قسمت یک رفتار خوب عادت خوبی است که در ذهن و روحیۀ ما به جای میگذارد.» یادداشت حجت الاسلام پناهیان را در ادامه میخوانید:
بسم الله الرحمن الرحیم
بعضی وقتها ما متوجه برخی جزییات مهم نیستیم و تذکرات کلی، ما را به نتیجۀ رفتاری مورد نظر نمیرساند. لذا باید به جزییات پرداخت و به دستورالعملهای روشنی دست یافت تا زندگی ما را از خطرات مهم نجات بدهد. چه دلهای باصفا و اندیشههای قوی فراوانی که با بیدقتی در جزییات، تمام فرصتها و قوای خود را برای رشد کافی از دست میدهند و پس از یک عمر آرزومندی برای رسیدن به قلههای کمال و موفقیت از حداقل تواناییها هم بازمیمانند. یکی از عوامل مهم رشد یک انسان دقت در نوع رفتارهایی است به صورت روزمره انجام میدهد و سبک زندگی او را تشکیل میدهد.
آنچه مهمتر از رفتارهای خوب و بد ماست، عادتهایی است که این رفتارها در ما به جای میگذارند. بدترین قسمت یک رفتار بد، عادت بدی است که در ذهن و روحیۀ ما به جای میگذارد؛ و بهترین قسمت یک رفتار خوب عادت خوبی است که در ذهن و روحیۀ ما به جای میگذارد. به همین دلیل به شدت باید از مداومت بر رفتار غلط پرهیز کرد، حتی اگر این رفتار یک گناه واضح نباشد؛ اما رفتاری باشد که عادت بدی از خود به جای میگذارد. شاید به همین دلیل در روایات بر «مداومت بر رفتار خوب» اینقدر تاکید شده است. اگر یک رفتار اندکی ناصحیح باشد، اما انسان دائما آن را انجام دهد میتواند عامل هلاکت انسان بشود.
یکی از بدترین عادتها که زمینهساز محرومیتهای فراوان از معنویت و عقلانیت میشود و استعدادهای انسان را نابود میکند، عادت به بینظمی و عادت به رفتار منفعلانه است. کسی که بیبرنامه زندگی کند و زمانبندی دقیق و صحیحی برای بسیاری از رفتارهای خود نداشته باشد، دائما منفعلانه رفتار خواهد کرد، و این سبک زندگی منجر به از دست رفتن قدرت تمرکز و دیگر قوای ذهنی او خواهد شد.
امروزه مهمترین عامل سبک زندگی نامنظم، خصوصاً در بخش رفتارهای ذهنی، رسانههای دیداری و شنیداری هستند؛ که تماماً در گوشی همراه شما تجمیع شده است. باید به گوشی همراه به عنوان یک عامل قدرتمند که میتواند تمام قوای ذهنی انسان را نابود کند نگاه کنیم؛ خصوصاً اگر در گوشی همراه خود انواع شبکههای اجتماعی و نرمافزارهای اطلاعرسانی را نصب کرده باشیم. اگر برنامه منظم و متقنی برای استفاده از گوشی همراه خود نداشته باشیم، دچار یک زندگی انفعالی شدید و درماندگی گسترده خواهیم شد.
اما همین زمینۀ درماندگی، میتواند بستر بالندگی قرار گیرد، زیرا کنترل مراجعۀ منظم و هدفمند به گوشی همراه، میتواند قدرت ارادۀ انسان را تقویت کند و آدم را به برخی از صفات برجستۀ روحی و ذهنی برساند. انواع پیامهای گوشی همراه شما، حتی اگر همیشه حدیث و اخبار مهم و مفید باشد، به صورت نامنظم در هر لحظه ای از شبانهروز به شما میرسد، اگر شما با همان بینظمی که پیامها را دریافت میکنید، به صورت منفعلانه به گوشی مراجعه کنید و آن اطلاعات و اخبار خوب و مفید را مطالعه نمایید، به مرور بسیاری از قوای ذهنی خود را از دست خواهید داد؛ و چیزی از قدرت حافظه و تمرکز شما باقی نخواهد ماند.
اساساً نباید با گوشی همراه صرفاً به عنوان یک وسیلۀ سرگرمی و تفریح برخورد کرد. ولی از آنجایی که سرگرمکننده بودن گوشی همراه، خصوصاً با اینهمه نرم افزارهای متنوع، یک امر اجتناب ناپذیر شده است، باید برای این سرگرمی نظمی قرار داد. انسان باید برای تفریحات خودش برنامه داشته باشد، خصوصاً اگر نیاز دارد به بالاترین سطح رشد خود برسد و از سطحی ماندن خود متنفر است. مهمترین عنصر نظم در استفاده از گوشی همراه این است که در زمان و مدت معینی به مطالعه بپردازد و به مقدار مشخصی، ولو تقریبی، به تولید و ارسال پیامهای رسانهای خود اقدام نماید.
علیرضا پناهیان
پایگاه اطلاعرسانی بیان معنوی
1393/10/27
باسلام و تشکر. من علی رغم همه این حرفا بازم شک دارم و سوال دارم: آیا من وظیفه دارم حتما از این ابزار استفاده کنم؟ یعنی به عنوان یک دانشجوی علوم دینی یا حتی طلبه اگر از این ابزار استفاده نکنم گناه کردم؟ آیا این یک مساله شخصی نیست و من نباید با توجه به سایر کارهای فرهنگی که مشغول آن هستم اهم و مهم را در نظر بگیرم؟ در مورد یک نفر با تحصیلات و معلومات دینی متوسط چطور؟
لطفا کمک کنید از این شک بیرون بیام. من هنوز هم فکر می کنم واتس آپ و ..... در اصل جیزززززززززززززن