پناهیان: کسی که از زندگی لذت نبرد نمی‌تواند از گناه دوری کند

مکان: تهران - مسجد امام صادق(ع)
زمان: 1394/04/08
صوت: دانلود | بشنوید
مشروح سخنرانی: اینجا
گزارش تصویری: اینجا

چکیدۀ جلسۀ 12 از مبحث «زندگی بهتر»:

«محبت شدید» در زندگی، اولین مشخصۀ زندگی بهتر؛ و «تلاش» دوّمین/زندگی خوب باید با عشق و احساسات همراه باشد/ زندگی بهتر، با علاقۀ شدید است نه با این علاقه‌های معمولی و جزئی! شما اگر همسر یا فرزندتان را خیلی دوست داشته باشید، مگر این علاقه چقدر است؟ آیا این محبت روح بزرگ انسان را سیراب می‌کند؟
کسی که اسیر محبت‌های کوچک باشد، ممکن است به محبتش برسد، ولی بعد از مدتی دل‌زده می‌شود، چون این محبت‌ها اساساً نمی‌توانند انسان را سیرآب کنند/خدا انسان را طوری آفریده که جز با محبت خودش سیراب نمی‌شود/ اهمیت بیش ازحد به محبت‌های اندک، باعث فلج شدن زندگی‌ها شده/ محبت شدید باعث می‌شود انسان اسیر محبت‌های اندک نشود/کسی که به محبت شدید نرسیده باشد، هیچ‌وقت طعم زندگی را نمی‌چشد/ محبت‌ها و نفرت‌های جزئی، نباید زیاد در زندگی انسان مؤثر باشند
عنصر دوم زندگی بهتر: «تلاش و مبارزه، به‌خاطر محبت شدید»/زندگی بهتر آن است که با تلاش به آن برسی/ تا وقتی برای رسیدن به چیزی سختی نکشی، لذت زندگی را نخواهی برد/جامعه‌ای که دنبال پول بی‌زحمت باشد، گرفتاری‌های زیادی دارد/ فقط با سختی می‌شود از زندگی لذت برد/کسی که از زندگی لذت نبرد نمی‌تواند از گناه دوری کند/با فرار از تلاش و مبارزه، زندگی بهتری بدست نمی‌آید

سخنرانی های حجت الاسلام پناهیان در ماه مبارک رمضان با موضوع "زندگی بهتر" هر روز ساعت 7 صبح و 19 از شبکه 5 سیما پخش می شود.

* گفتنی است، اخبار پیامکی بیان معنوی از طریق پیامک، بیسفون، واتساپ برای مشترکین ارسال می شود. برای مقایسۀ این روشها با یکدیگر، اینجا را ببینید.

پیامک

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

۱۷ تیر ۹۴ ، ۱۵:۵۲ ناشناس,الف

من۲۳سالمه,زمانی خداروشناختم که برای اولین باربه راهیان نوررفتم,ازاون موقع به بعد مسیرزندگیم تغییرکرد,الان شش سال به اونجامیرم وهرسال باهاشون تعهدمیبندم که بهترازپارسال شم,تاجایی رسیدم که الان چادر روبعنوان حجاب قبول کردم ویکساله موفق به نگه داشتن چادرشدم,امانگرانی من اینه ممکنه یه روزی برسه همه اعتقادی که تواین چندسال بدست آوردم ازدست بره,چون شرایط زندگی ,شیطان,نفس,محیط و...کاررابرایمان سخت میکنه ونمیگذاره انسان درست زندگی.کنه وفکر درست رو از انسان میگیره...به نظرشماچیکاربایدکرد؟نمیدونیدکه چقدردوست دارم آدم خوبی باشم,هدفم خدمت به خلق وکسب رضای خداباشه....ولی ناموفق بودم وهنوز بهش نرسیدم.حتی بعضی اوقاتم سقوط کردم کهسخت منوآزرده کرده وبه این نتیجه رسیدم باید بیخیال بشم من آدمش نیستم,لیاقت ندارم...خیلی سخته گفتنش آسونه که بخوای تصمیم بگیری خوب باشی ولی وقتی به پای عمل میرسه برام نشدنی شده واینقدرخسته ازدست خودم وکارام خسته میشم که تصمیم به بیخیالی میگیرم...حالادنبال راه چاره ای هستم؟کجابرم؟ازکجاشروع کنم که دیگه زمین نخورم؟دلزده نشم؟تاهمین الانشم ترس ازعذاب خداودینی که ازشهدابرگردنم هست خودمونگه داشتم...حالاشمابگیدچیکارکنم؟آیابرای من دردمندچاره ای هست؟