انتظار عاشقی از خود/ اگر انتظار ایجاد شد کم‌کم راه باز می‌شود...

انسان با انتظاری که از خودش دارد رشد می‌کند/ بعضی‌ها نماز می‌خوانند، اما از خودشان انتظار نماز عاشقانه هم ندارند!/ چرا مسجد حضرت آیت‌الله‌العظمی بهجت(ره) جای سوزن انداختن نبود؟ چون یک نفر داشت عاشقانه نماز می‌خواند!/ بسیجی‌ای که فرهنگ عاشقی را تقویت نمی‌کند، چه حرفی برای مردم دارد که بزند؟/ بعضی‌ها فکر می‌کنند دین برای این است که ما همدیگر را اذیت نکنیم؟!/ دین ما عملیات عاشق‌سازی آدم‌هاست! / دین برای چه می‌گوید قمار نکن، شراب نخور؟/ قشنگ‌ترین حرف‌های ما با خدا و زیباترین غصه‌های ما چه باید باشد؟ غیر از اینکه خدایا می‌خواهم عاشقت شوم؟

حجت الاسلام پناهیان:

ما باید انتظاراتی را از خودمان داشته باشیم که یک انتظارات ضروری، معقول، مطلوب و ممکن باشد. وگرنه به خودمان آسیب خواهیم زد.

انسان با انتظاری که از خودش دارد رشد می‌کند، برنامۀ رشد هرکسی مطابق با انتظاراتی است که از خودش دارد. خداوند متعال هم کمک‌های خودش را برای بندگانش با انتظاراتی که افراد از خودشان دارند تنظیم می‌کند. «إِنَّمَا قَدَّرَ اللَّهُ عَوْنَ الْعِبَادِ عَلَى قَدْرِ نِیَّاتِهِم‏»(امالی مفید، ص66) یعنی شما چه ذهنیتی و انتظاری از خودت داری؟

باید انتظار داشته باشیم از خودمان که عاشق خدا بشویم؛ و این انتظار طبیعی و ضروری است. بعضی‌ها انتظار هم از خودشان ندارند، می‌روند نماز می‌خوانند می‌آیند، بعد می‌گوید خب خواندم دیگر، تمام چیزی که به عهده‌ام بود انجام دادم. امام رضا(ع) می‌فرماید: «کسی که به ذکر خدا بپردازد ولی مشتاق ملاقات خدا نشود،(که نتیجه محبت است)، خودش را مسخره کرده؛ مَنْ ذَکَرَ اللَّهَ تَعَالَى خَالِیاً وَ لَمْ یَشْتَقْ إِلَى لِقَائِهِ فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِهِ»(معدن‌الجواهر،ص59)

مردم از بچه مذهبی‌ها، نمازخوان‌ها، مسجدی‌ها، انتظار دارند، شما که نمازخوان‌ هستی پس چرا عاشق خدا نشدی؟ خودت را که مسخره نکردی که!

اگر انتظار ایجاد شد کم‌کم راه باز می‌شود، غمش در دل می‌نشیند. چه کسانی سحر بلند می‌شوند؟ کسانی که یا عاشق خدا هستند، یا دوست دارند عاشق خدا باشند! این انتظار را از خودشان دارند.

دعا باید هم فردی باشد، هم جمعی باشد. ولی اصلش فردی است. کسی که فقط در مجلس دعا حال پیدا می‌کند، ولی تنهایی حرفی برای گفتن ندارد، وضع خوبی ندارد.

دعای فردی کی به‌صورت نجوای عاشقانۀ قشنگ درمی‌آید؟ وقتی‌که آدم حرفی برای گفتن داشته باشد، یا دوست داشته باشد خدا را، یا دوست داشته باشد که عاشق خدا بشود. ناراحت است می‌گوید: «خدایا من اصلاً شاکی هستم از دست خودم، می‌خواهم بنشینم با تو مناجات کنم سر این‌که چرا من عبادتم رونق ندارد؟»

مرحوم ملکی تبریزی می‌فرماید که آدم خوب است زیباترین کلماتی که در طول سال به ذهنش می‌رسد، یادداشت کند، بعد شب قدر آن‌ها را بخواند و باخدا حرف بزند، فرصت طلایی‌ای است. شما قشنگ‌ترین حرف‌هایتان غیر از این است که خدایا من می‌خواهم عاشق تو شوم؟

شما وقتی‌که می‌روی دیگران را دعوت می‌کنی به دین‌داری، بعد نمی‌توانی یک دین‌دار عاشق معرفی کنی، کارت اثر ندارد. امام(ره) فرمود:« بسیج مدرسه عشق است» بسیجی‌ای که فرهنگ عاشقی را تقویت نمی‌کند، چه حرفی برای مردم دارد که بزند؟

مسجد حضرت آیت‌الله‌العظمی بهجت(ره) جای سوزن انداختن نبود، باید از قبل می‌رفتی نوبت می‌گرفتی! چرا؟ چون یک نفر داشت عاشقانه نماز می‌خواند، همه به عشق او می‌آمدند، همه عشق‌بازی او را دوست داشتند ببینند.

دین ما عملیات عاشق‌سازی آدم‌هاست؛ سحر بیدار می‌کند، صبح بیدار می‌کند، می‌گوید دو رکعت نماز بخوان، بعد می‌گوید خمس بده، بعد می‌گوید زکات بده. بعضی‌ها فکر می‌کنند دین برای این است که ما همدیگر را اذیت نکنیم؟ البته یکی از فواید دین، یعنی دستورات دین این است که ما همدیگر را اذیت نکنیم، ولی فلسفه‌اش نیست.

دین می‌گوید قمار نکن، شراب نخور، خیلی از هرزگی‌ها را نکن، برای چی؟ برای اینکه دیگر دل تو لایق عشق نیست، دیگر اصلاً حوصلۀ عاشقی نداری، تو همسر هم بگیری نمی‌توانی عاشق همسرت شوی، چه برسد به اینکه عاشق خدا بشوی! تو عاشق شغلت هم باشی، دیگر عشق به شغلت هم از دست می دهی.

لینک تلگرامی: اینجا