۹۵/۱۱/۱۷

عارف یعنی شخصیتی به‌ شدت باهوش، و عاقل

استاد پناهیان - هیئت نور - محرم 95 - ج11

💠 ادعیه یک سلسله متن‌های به‌شدت عقلانی هستند. یعنی شما می‌توانی با حداقل ایمان به سراغ ادعیه بروی. و آن‌ها را بخوانی. 

💠 برخی تعابیر ادعیه عاطفی هستند ولی بسیاری از تعابیر آن‌ها به‌شدت عقلانی هستند. مثلاً مقولۀ عقلانیت دریکی از فرازهای دعای ابوحمزۀ ثمالی این است:«خدایا می‌دانی چرا نرفتم جای دیگر آمدم در خانۀ تو؟ اگر می‌رفتم جای دیگر جواب نمی‌گرفتم؛ لَوْ دَعَوْتُ غَیْرَهُ لَمْ یَسْتَجِبْ لِی دُعَائِی‏» این فرازها بیشتر از اینکه عاشقانه باشند عاقلانه هستند. شما به این حرف‌ها چه می‌گویید؟ عارفانه! اصلاً عارف یعنی شخصیتی به‌شدت باهوش و عاقل.

💠 امیرالمؤمنین می‌فرماید: «آخر این چیست که مدام تولید می‌کنی و همیشه هم همراهت داری؟» (یَحْمِلُ غَائِطَهُ مَعَه؛ علل الشرائع، ج1، ص275‏) این دنیای توست که به آن عشق می‌ورزی. عاقل باش! 

💠 در جای دیگری حضرت امیر(ع) می‌فرماید: «بهترین شربت دنیا، عسل است که آب دهان حشره‌ای است.»(فَأَلَذُّ المَأکولاتِ العَسَلُ و هُوَ بَصقٌ مِن ذُبابَةٍ؛ غرر/165) این دنیایی است که تو به آن علاقه داری! ‌کمی عاقلانه برخورد کن! بگو خدایا اینجا جای من نیست! خدا هم می‌فرماید: «درست است عزیزم! جای تو در بهشت است! کم‌کم داری عاشق بهشت می‌شوی و برای آنجا اشک هم می‌ریزی.» نقطه شروع عشق عقلانیت است. 

💠 محاسبۀ نفس، کار عقلانی است، چیزی از جنس مدیریت و برنامه‌ریزی است. کسی که زندگی خودش، بلکه احساسات، عواطف و افکار خودش را مدیریت می‌کند و در همۀ این مراحل با برنامه‌ریزی پیش می‌رود، طبیعتاً رفتار خودش را هم مدیریت می‌کند. چنین انسانی حتماً در مدیریت خودش محاسبه را خواهد داشت.

لینک تلگرامی: اینجا

مشروح خبر: اینجا