در قرآن کریم، آیه‌ای است که 11 مرتبه از زبان پیامبران مختلف تکرار شده است. خداوند متعال در این سلسله آیات با کمی تفاوت عبارت در خصوص هر پیامبر، می‌‌فرماید:

1. ما فلان پیامبر را به سوی قومش فرستادیم

2. قومش او را تکذیب کرد

3. به قومش گفت: آیا تقوا پیشه نمی‌کنید، من فرستادۀ امانت‌دار خدا هستم

4. پس {تقوای الهی را پیشه کنید، و از من اطاعت کنید.}

5. آن قوم (پس از شنیدن جملۀ "از من اطاعت کنید!") دعوت پیامبرشان را را رد کردند.

فهرست 11 مرتبه‌ای که این آیه تکرار شده است را در ادامه می‌خوانید:

1) حضرت نوح(ع)

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (شعراء،108)

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (شعراء،110)

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطیعُونِ (نوح، 3)

2) حضرت هود(ع)

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (شعراء،126)

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (شعراء،131)

3) حضرت صالح(ع)

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (شعراء،144)

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (شعراء،150)

4)  حضرت لوط(ع)

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (شعراء،163)

5) حضرت شعیب(ع)

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (شعراء،179)

6) حضرت عیسی(ع)

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (آل‏عمران،50)

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ (زخرف،63)

7) حضرت محمد(ص)

قُلْ أَطیعُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ(آل‏عمران، 32)

قُلْ أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ(نور، 54)

همۀ پیامبران:

وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِیُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ (نساء،64)

ما هیچ پیامبرى را نفرستادیم مگر براى این که به فرمان خدا، از وى اطاعت شود.( ترجمۀ آیت الله مکارم شیرازی)

شعار مشترک مردم در پاسخ به شعار پیامبران: از انسانی مثل خودمان اطاعت نمی‌کنیم!

شعار مشترک مردم در پاسخ به شعار پیامبران: از انسانی مثل خودمان اطاعت نمی‌کنیم!

در مقابل دعوت پیامبران به تقوای الهی و اطاعت از خود، همواره مهم‌ترین پاسخ مردم به دعوت پیامبران این بوده که ما زیربار اطاعت از انسانی مانند خودمان نمی‌رویم! به عبارت دیگر، مهمترین مشکل مردم با دعوت پیامبران به ایمان به خدا و آخرت و کتاب، لزوم اطاعت از پیامبران بوده است. این پاسخ مردم به پیامبران، حداقل 8 مرتبه در قرآن تکرار شده است که فهرست آن در ادامه آمده است

1) مخالفین حضرت نوح(ع)

• فَقالَ الْمَلَأُ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ ما هذا إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُریدُ أَنْ یَتَفَضَّلَ عَلَیْکُمْ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَأَنْزَلَ مَلائِکَةً ما سَمِعْنا بِهذا فی‏ آبائِنَا الْأَوَّلینَ؛ جمعیّت اشرافى (و مغرور) از قوم نوح که کافر بودند گفتند: «این مرد جز بشرى همچون شما نیست، که مى‏خواهد بر شما برترى جوید! اگر خدا مى‏خواست (پیامبرى بفرستد) فرشتگانى نازل مى‏کرد ما چنین چیزى را هرگز در نیاکان خود نشنیده‏ایم!»(مؤمنون/24)

• «وَ لَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَراً مِثْلَکُمْ إِنَّکُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ؛ و بى‏تردید اگر بشرى مانند خود را اطاعت کنید، یقیناً زیانکارید»(مومنون،34)

• «فَقالَ الْمَلَأُ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ ما نَراکَ إِلاَّ بَشَراً مِثْلَنا وَ ما نَراکَ اتَّبَعَکَ إِلاَّ الَّذینَ هُمْ أَراذِلُنا بادِیَ الرَّأْیِ وَ ما نَرى‏ لَکُمْ عَلَیْنا مِنْ فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّکُمْ کاذِبینَ؛ اشراف کافر قومش (در پاسخ او) گفتند: «ما تو را جز بشرى همچون خودمان نمى‏بینیم! و کسانى را که از تو پیروى کرده‏اند، جز گروهى اراذل ساده‏لوح، مشاهده نمى‏کنیم و براى شما فضیلتى نسبت به خود نمى‏بینیم بلکه شما را دروغگو تصور مى‏کنیم!»(هود،27)

2) قوم حضرت شعیب(ع)

• «وَ ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا وَ إِنْ نَظُنُّکَ لَمِنَ الْکاذِبینَ؛ تو بشرى همچون مایى، تنها گمانى که درباره تو داریم این است که از دروغگویانى!»( شعراء،186)

3) قوم حضرت صالح(ع)

«کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ. فَقالُوا أَ بَشَراً مِنَّا واحِداً نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذاً لَفی‏ ضَلالٍ وَ سُعُرٍ»(طایفه ثمود (نیز) انذارهاى الهى را تکذیب کردند،گفتند: «آیا ما از بشرى از جنس خود پیروى کنیم؟! اگر چنین کنیم در گمراهى و جنون خواهیم بود!)(قمر، 23و24)

4) «ما أَنْتَ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآیَةٍ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقینَ؛ تو فقط بشرى همچون مایى اگر راست مى‏گویى آیت و نشانه‏اى بیاور!» (شعراء،154)

5) قوم پیامبران« شمعون، یوحنا و بولس»

«قالُوا ما أَنْتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا وَ ما أَنْزَلَ الرَّحْمنُ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ تَکْذِبُونَ(امّا آنان (در جواب) گفتند: «شما جز بشرى همانند ما نیستید، و خداوند رحمان چیزى نازل نکرده، شما فقط دروغ مى‏گویید!»(یس،15)

6) قوم حضرت موسی و هارون(ع)

«فَقالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَیْنِ مِثْلِنا وَ قَوْمُهُما لَنا عابِدُونَ؛ آنها گفتند:«آیا ما به دو انسان همانند خودمان ایمان بیاوریم، در حالى که قوم آنها بردگان ما هستند؟!» (المؤمنون،47)