صوت | عافیتطلبی و تشکیلاتگریزی
شناسنامه
- زمان: 96.01.22
- مکان: هیئت رزمندگان - مسجد جامع بازار
- تعداد: 1 جلسه
- موضوع سخنرانی: عافیتطلبی و تشکیلاتگریزی
معرفی بحث:
عافیتطلبی یکی از صفات بد در وجود انسان است که مقدمهساز بدیهای دیگر نیز میشود. آثار مهمتر عافیتطلبی را باید در مسایل اجتماعی جست. معمولاً بیتفاوتی نسبت به دیگران و شرایط جامعه، ریشه در عافیتطلبی دارد و یکی از علل عدم ورود به کارهای تشکیلاتی نیز همین عافیتطلبی است. در زندگی تشکیلاتی، الزاماتی پیش میآید که معمولاً افراد عافیتطلب از آن گریزانند. در این جلسه استاد پناهیان به تبیین ضرورتهای دوری از عافیتطلبی پرداخته و تأثیر آن بر دوری از تشکیلات را بررسی می کنند.
فهرست:
مدت: | دریافت با کیفیت: [پایین(5MB) | متوسط(18MB) ]
عافیتطلبی، مشکلی فراگیر در میان مردم
عافیتطلبی، ریشه بسیاری از مشکلات اخلاقی
فرق راحتطلبی و عافیتطلبی
برخی از جلوههای عافیتطلبی
نمونههایی از عافیتطلبی میان مؤمنین
عافیتطلبی، مانع انجام کارهای تشکیلاتی
نیاز جامعه به کار تشکیلاتی
نمونهای از کار تشکیلاتی حضرت زهرا(س)
ضرورت کار تشکیلاتی در حوزه اقتصاد
فعالیت در یک تشکیلات دینی، علامت دوری از عافیتطلبی
سلام خدمت زحمت کشان جهان اسلام
توجه به این سخن رهبری و تغییر تیتر سخنرانی قابل تامل است
«گریز از چالش هم یکی از ضعفهای درونی ماست. به گریز از چالش، بغلط میگویند عافیتطلبی. عافیتطلبی چیز خوبی است. عافیت یکی از بزرگترین نعمتهای الهی است؛ «یا ولىّ العافیة نسئلک العافیة؛ عافیة الدّنیا و الأخرة». عافیت به معنای پنجه نیفکندن نیست؛ به معنای درست عمل کردن، بجا قدم گذاشتن، بجا ضربت زدن و بجا عقب کشیدن است. عافیت از بلا، مثل این است که بگوئیم عافیت از گناه. بنابراین عافیتطلبی چیز بدی نیست؛ لیکن بغلط به گریز از چالش میگویند عافیتطلبی؛ یعنی در واقع همان راحتطلبی، مواجههی با مشکلات را زشت و ناپسند دانستن، آماده نبودن برای مواجههی با مشکلات. اینها ضعفهای درونی ماست.»
بیانات در دیدار با دانشجویان دانشگاه های شیراز به تاریخ 1387/2/14