۹۶/۰۵/۱۷

مجموعه کلیپ‌های تربیت فرزند (قسمت 10)

کلیپ صوتی | جشن ادب

شناسنامه:

• تولید: بیان معنوی
• مدت زمان: 4:34
• لینک تلگرامی: اینجا
• صوت مرجع: راه تسهیل انتقال مفاهیم دینی به کودکان و نوجوانان/ج4

متن:

ما وقتی مستقیم می‌رویم جشن تکلیف می‌گیریم در عبادات، ممکن است جشن تکلیف ما موفقیت نداشته باشد. من این خطر را به خانواده‌ها گوشزد بکنم. بنده پیشنهادم این است که یک جشنی در هفت‌سالگی برای آغاز ورود فرزندمان به دوران تربیت بگیریم. یکی دفعه‌ای چهارده سالگی یا مثلاً نه سالگی بچه مواجه می‌شود با اینکه باید یک دستورات الهی را گوش بکند. اگر ما هفت‌سالگی جشن ادب بگیریم، متوجه می‌شود که وارد فضای زندگی مؤدبانه و پر دستور شده. دقت فرمودید؟ آن‌وقت یکی از این دستورات تکلیف نماز است که جشن تکلیف برایش می‌گیریم. جشن تکلیف را پنجاه درصد موفقیت جشن تکلیف را افزایش خواهد داد جشن ادب. بچه هفت سال عبد پدر و مادر است. هفت سال دوران بارش دستورهاست. البته منطقی، البته مهربانانه، البته با همۀ شرایطش. و امر و نهی هم بکنیم، نیازی نیست حتی برای امر و نهی‌مان دلیل بیاوریم. این یک دستور است. پسرم این یک دستور است. اجرا بکن. دین مطابق فطرت است. وقتی از هفت‌سالگی بچه باید ضابطه‌مند بشود یعنی ضابطه‌مندی را دوست دارد فطرتاً. ما باید برویم آن فطرت او را بیدار کنیم. یک‌بار پیش یک بچه‌ای تشویق کنید، بگویید بچه‌هایی که دستورات را دقیق اجرا می‌کنند، برایشان کف بزنید. اصلاً دیگر دلیل نمی‌خواهد شما بیاورید برای دستوراتتان! آن حسّ بیدار می‌شود. ما باید بدانیم این دوران، دورانی نیستش که حالا مثلاً پدر و مادر دانشجو، تحصیلکرده، همه چی را با دلیل می‌پذیرند، بعد می‌گوید حالا من دلایلم را چه‌جوری برای این بچه توضیح بدهم؟ بابا این بچه دوران کودکی خودش را دنبال. مجری: دنبال یک ادبیات متناسب می‌گردد برای دلیلش. بله! اینجا اصلاً بچه خیلی از اوقات دلیل نمی‌خواهد. نوع دستور را می‌خواهد باهاش آشنا بشود. زندگی بچه خراب باشد، هیچ دستوری بهش ندهیم، یک دفعه یک دستور الهی آمده برای نماز. مجری: سنگین است برایش دیگر. بله دیگر؛ این یک‌دانه این وسط خودش را بد نشان می‌دهد. ولی وقتی که از هفت‌سالگی ما جشن تکلیف گرفتیم، تکلیف نه، جشن ادب. اسمش را می‌توانیم ادب بگذاریم. «خَیرُ ما وَرَّثَ الآباء الأبناء الأدب»؛ بهترین چیزی که به ارث می‌توانند بگذارند ادب است. ادب یعنی رفتار ضابطه‌مند. رفتار نه بر اساس دلم می‌خواهد. رفتار شیک و قشنگ. خیلی از اوقات ماها آدابی که رعایت می‌کنیم دلیل برایش نداریم. همین که ادب است رعایت می‌کنیم. در نحوۀ سلام و علیک‌ها. هر کسی، توی هر قبیله‌ای، ادبش است، فرهنگش است، رعایت می‌کند، می‌گوید این ادب ماست. ببین این را از هفت‌سالگی بچه آمادگی دارد بپذیرد. و خیلی راحت آنجا می‌توانی بهش بگویی نماز ادب ایستادن مقابل همان خدایی است که از سه سالگی ما شروع کردیم باهاش آشنا شدیم. الآن ببینید چقدر خانواده‌‌ها مشکل دارند از چهارده‌سالگی به بعد به بچه‌اش بخواهد دستور بدهد بچه‌اش نمی‌پذیرد. مجری: چون این سیر را طی نکرده. بله این سیر را طی نکرده. تو آن هفت سال اول مهربان تا نکرده؛ هفت سال دوم بارش دستورها زندگی مؤدبانه را فضایش را تقویت نکرده در حول و حوش بچۀ خودش. بعد می‌خواهد از چهارده‌سالگی به بعد هی جبران کند بچه هم حرف‌شنوی ندارد. بچه از چهارده‌سالگی به بعد اصلاً دوست ندارد حرف بشنود. این دوران هفت‌سال تربیت خاص که اسمش را می‌گذاریم دوران ادب، هم آغاز دارد هم انتها. انتهایش هم باید معلوم بشود. از اول هم باید بگوییم هفت‌ساله. یک‌وقت بچه سختش آمد می‌گوید این هفت‌سال بیشتر نیست. ولی بعد از هفت سال اینقدر بچه متعادل ان‌شاءالله شده که دستور هم بهش ندهی خودش اجرا می‌کند. ما وقتی مستقیم می‌رویم جشن تکلیف می‌گیریم، ممکن است جشن تکلیف ما موفقیت نداشته باشد. من این خطر را به خانواده‌ها گوشزد بکنم. دین مطابق فطرت است. وقتی از هفت‌سالگی بچه باید ضابطه‌مند بشود یعنی ضابطه‌مندی را دوست دارد فطرتاً. ما باید برویم آن فطرت او را بیدار کنیم.