حسینیه آیت الله حقشناس(ره) - چگونه آسودهتر زندگی کنیم؟/ -ج12
از «شادیِ بیخود» دوری کن تا آسودهتر زندگی کنی!
شناسنامه:
- مکان: حسینیه آیت الله حقشناس(ره)
- زمان: 1396/07/11
- صوت: اینجا
- گزارش تصویری: اینجا
- کلیپ صوتی: پیشنهاد دهید
- اینفوگرافیک: پیشنهاد دهید
یک راز برای آسودهزیستن بر اساس آیۀ قرآن: «خوشیِ الکی» به دلت راه نده تا دچار «ناراحتیِ الکی» نشوی/ هرچقدر از چیزهای بیخود خوشحال شوی، همانقدر از چیزهای بیخود ناراحت خواهی شد/ زهد موجب آسودگی است؛ اما زهد بهمعنای نداشتنِ پول و خانه و... نیست/ آرامش و آسودگی یکی از شاخصهای زندگیِ درست است
در ادامه بخشهایی از یازدهمین روز سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان در حسینیه آیت الله حقشناس(ره) با موضوع «چگونه آسودهتر زندگی کنیم؟» را به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بیان معنوی میخوانید:
- جامعۀ دینی چطور میتواند برتری خود را بر جامعۀ غیردینی نشان بدهد؟ ما کِی میتوانیم به اسلاممان افتخار کنیم؟ حالا که اسلام در جامعۀ ما قدرت گرفته است، ما باید به جوامع بیدین و کفرزده اثبات کنیم که «دین واقعاً بهتر است!» اما راهش چیست؟ آنهایی که دچار مادیگرایی و لذتپرستی هستند گوششان به معارف دینی و عقائد معنوی بدهکار نیست؛ پس باید از یک راه و زبان دیگر آنها را با حقیقت آشنا کنیم.
- ما باید در عمل نشان بدهیم که آرامتر و بانشاطتر هستیم، بیشتر لذت میبریم و بهتر خوشی میکنیم؛ در اینصورت میتوانیم حقانیت راه خود را به خوبی نشان دهیم. اگر ایمان در زندگی مؤمنین موجب افزایش آسودگی و کاهش آسیبهای اجتماعی شود مردم-حتی اگر مادیگرا هم باشند و فقط زندگی دنیا را بخواهند- طبیعتاً سراغ فرهنگ مؤمنین میآیند.
- شهید بهشتی میفرمود: برای تبلیغ اسلام و تعجیل فرج، «هیچ کاری بهتر از این نیست که ما یک جامعۀ نمونه بسازیم» آنوقت به جهانیان میگوییم: آن آقایی که میخواهد بیاید، یکچنین کاری انجام خواهد داد. در روایت هست: قومی از مشرق، زمینهساز ظهور خواهند شد «یخرُجُ ناسٌ مِنَ المَشرِقِ فَیوَطِّئونَ لِلمَهدی سُلطانَه» (کنزالعمال/ح ۳۸۶۵۷)
- ما میتوانیم با زندگیِ درست زیر بیرق امام حسین(ع) برای جهانیان الگو بشویم؛ یعنی طوری زندگی کنیم که مردم بگویند «مریدان امام حسین(ع) چقدر جوانمرد و آرام و باصفا و بانشاط هستند...»
- آرامش و آسودگی یکی از شاخصهای زندگیِ درست است. داشتنِ زندگی آسودهتر صرفاً یک منفعت شخصی نیست، بلکه رسالت اجتماعی، تاریخی و مهدویِ ماست. باید این را از جامعه خودمان شروع کنیم تا بعد بتوانیم روی جامعه جهانی هم اثر بگذاریم. در شهر خودمان، هر مؤمنی که شادتر، آرامتر، آزادتر، آسودهتر زندگی کرد، برای بقیه الگو میشود.
- یکی از راههای عملیاتی برای آسودهتر زندگیکردن-که در روایات آمده است- این است که «هرکسی میخواهد رنج بیخود نکشد از شادیِ بیخود دوری کند»
- امیرالمؤمنین(ع) میفرماید: زهد در دنیا، بزرگترین آسایش است «الزُّهْدُ فِی الدُّنْیَا الرَّاحَةُ الْعُظْمَى» (غررالحکم/1316) امام صادق(ع) فرمود: راحتی را طلب کردم آن را در زهد یافتم «طَلَبْتُ الرَّاحَةَ فَوَجَدْتُهَا فِی الزُّهْد» (مستدرکالوسایل/۱۲/۱۷۴) زهد نه فقط در روح و روان انسان، بلکه در واقعیت زندگی او، آرامش و آسودگی میآورد.
- خیلیها به اشتباه فکر میکنند که «زهد یعنی نداشتنِ پول و خانه و...» از امام زینالعابدین(ع) پرسیدند: زهد یعنی چه؟(کافی/۲/۱۲۸) ایشان یک رازی را از قرآن کریم برملا کردند برای آسودهزیستن: «لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاکُمْ؛ تا برای چیزی که از دست شما رفت متأسف نشوید و از چیزی که به شما رسید خوشحال نشوید» (حدید/۲۳)
- هرمقدار از چیزهای بیخود خوشحال شوی، بههمان مقدار از چیزهای بیخود ناراحت خواهی شد. اگر کسی از تعریفِ دیگران دربارۀ خودش خوشحال شود، از توهین آنها هم ناراحت میشود. و برعکس؛ خوشیِ الکی به دلت راه نده تا ناراحتیِ الکی هم به دلت نیاید. اگر «الکیخوش» نباشی، واقعی خوشحال خواهی شد! در بعضی از خوشیهای بیخود و بیهوده، خدا زود یک ناراحتیِ بیخود برایت پیش میآورد، چون خدا خوشش نمیآید بندهاش کوچک و حقیر باشد.
- أمیرالمؤمنین(ع) بهعنوان تکنیکی برای تأسف نخوردن میفرماید: اگر به چیزی که میخواستی نرسیدی، بگو اصلاً من چنین چیزی نمیخواستم و هر چیزی را از دست دادی بگو من اصلاً چنین چیزی نداشتم. (اجْعَلْ مَا طَلَبْتَ مِنَ الدُّنْیَا فَلَمْ تَظْفَرْ بِهِ بِمَنْزِلَةِ مَا لَمْ یَخْطُرْ بِبَالِک ؛ کشفالغمه/۱/۵۷۲)
- روحِ خودت را راحت کن؛ ناراحتیِ روح، انسان را به کفر نزدیک میکند. حالا با چه چیزی خوشحال بشویم؟ علی(ع) میفرماید: «قُرَّةُ عَیْنِهِ فِیمَا لَا یَزُول» (نهجالبلاغه/خطبه ۱۹۳) یعنی-آدم باتقوا- با چیزهایی که از بین نمیرود، خوشحال میشود؛ آن چیزی چشمش را روشن میکند که زائلنشدنی است.
شما از آیه قرآن برداشت کردید که برای چیزهای بیخود شاد نشوید و ناراحت نشوید. این «بیخود» بودن را از کجای آیه برداشت فرمودید؟ آیه اطلاق دارد برای تمام شادی ها و ناراحتی ها. اتفاقا شبه ای که در اینجا پیش می آید، این است که اگر قرار است نه ناراحت شویم و نه خوشحال، پس چه کار کنیم؟؟ همینجوری مثل سنگ بشینیم و نگاه کنیم؟