۹۸/۰۹/۰۵

نظر علیرضا پناهیان دربارۀ فیلم «منطقۀ پرواز ممنوع»

این فیلم می‌تواند پای کسانی را که با سینما قهر هستند به سینما باز کند / نقطۀ قوت این فیلم «جدی‌گرفتنِ نوجوان» است / زندگی بچه‌مذهبی‌ها باید سرشار از درگیری با علم و تکنولوژی باشد

فیلم «منطقۀ پرواز ممنوع» بیننده را به‌صورت نفسگیر، وادار به پیگیری داستان می‌کند

• «منطقۀ پرواز ممنوع» یک فیلم خوب و مفید با سرعتِ داستانی بالاست که به تعبیر رایج «در آن آب نبسته‌اند» و وقت مخاطب، پای آن تلف نمی‌شود. این فیلم از اول تا آخر، بیننده را به‌صورت نفسگیر، وادار به پیگیری داستان می‌کند.

• کمتر به این سادگی می‌شود فیلمی  پیدا کرد که به یک موضوع جدی و مهم ‌بپردازد و آن را در داستانی مفید و جذاب برای خانواده‌ها به‌ویژه نوجوانان، روایت ‌کند. منطقه پرواز ممنوع می‌تواند پای کسانی را که با سینما قهر هستند به سینما باز کند و خاطره‌ای-بدون هیچ نقطه تاریک و سیاهی- در ذهنشان به یادگار بگذارد.

• سوژۀ این فیلم برای خانواده‌هایی که تمایل دارند بچه‌هایشان به فعالیت درسی بپردازند موضوع خیلی مهمی است. بنده به خانواده‌هایی که زیاد با سینما ارتباط ندارند، پیشنهاد می‌کنم به‌خاطر این فیلم به سینما بروند. خانواده‌هایی که حتی نمی‌توانند به سینما بروند، بچه‌هایشان را به‌خاطر این فیلم به سینما ببرند.

• این فیلم یک مشوق است برای دانش‌آموزان که به‌طور مثال «المپیادی» بشوند یا به فعالیت‌های خاص علمی بپردازند و سرگرمی خودشان را کار‌های علمی قرار دهند. ما کمتر می‌بینیم فیلم، داستان و کتابی که بتواند بچه‌ها را در زمانی که می‌خواهند تفریح کنند و در لحظه‌های جدی زندگی‌شان، تشویق کند که بهتر درس بخوانند.

نقطۀ قوت این فیلم «جدی‌گرفتنِ نوجوان» است

• اولین نقطه قوّت فیلم این است که برای نوجوان ساخته شده‌ است و ما در سینمای خودمان کمتر این‌چنین کارهایی برای نسل جوانمان داریم. دومین نقطه قوّت فیلم که با نکته قبلی مرتبط هست «جدی گرفتن نوجوان» است. ما الان به نوجوانان خودمان، «دانش‌آموز» می‌گوییم، یعنی به آن‌ها همان کلمه‌ای را اطلاق می‌کنیم که به کودکان اول دبستان می‌گوییم. در جامعۀ ما این یک نقص فرهنگی است که مردم با نوجوانان این‌چنین برخورد می‌کنند و بچه‌ها، دیر به‌حساب می‌آیند.

• این فیلم برای بنده از این جهت خیلی جذاب بود که نوجوانان در این داستان برای خودشان، مردی شده بودند و اولین بار بود در یک داستانی می‌دیدم که چند نوجوان دبیرستانی را مرد به‌حساب آورده بود و این می‌تواند یک آغازی برای تغییر فرهنگی در جامعه ما باشد.

مهم‌ترین تأثیر این فیلم، کمک به ارتقا سینما و فرهنگ سینما رفتن در جامعه است

• اگر مردم از این فیلم استقبال کنند، بیشتر شاهد این دست فیلم‌های جدی، مهم و مفید خواهند بود. ما در لحظه‌هایی که به سینما برای تفریح و سرگرمی می‌رویم، باید یک انرژی و یک انگیزه و اندیشه‌ای برای زندگی‌مان دریافت کنیم، نه اینکه بعد از دیدن یک فیلم، خسته و منفی‌تر شده و زندگی‌مان بدتر بشود. سینما محل سرگرمی‌ست، سینما یک صنعتی است که می‌تواند مردم را سرگرم کند و حتی برای هنرمندان، درآمد هم داشته باشد؛ اما این وسط، آن چیزی که خیلی کم پیدا می‌شود فایده‌های جدی برای مخاطب است.

• بنده مهم‌ترین تاثیر این فیلم را کمک به ارتقا سینما و «فرهنگِ سینما رفتن» در جامعه می‌دانم. اگر ما چنین فیلم‌هایی را در سینما داشته باشیم، سینما یک تفریحگاه جدی، ارزشمند و حیاتی برای حیات فرهنگی جامعه خواهد شد.

زندگی بچه‌مذهبی باید سرشار از درگیری با علم و تکنولوژی باشد

• اگر بخواهم یک قشری را برای دیدن این فیلم دعوت کنم، دانش‌آموزان بسیجی، بچه‌های مذهبی‌ و بچه هیئتی‌ها را دعوت می‌کنم. زندگی یک آدم مذهبی باید سرشار از درگیری با علم و تکنولوژی باشد.

• بچه مذهبی‌ها باید درگیر انجام کارهای مفید باشند و آن آرمان‌های بلند معنوی خودشان را در درگیری با کار جدی علمی نشان بدهند. این فیلم احساس افتخار و عزت در انسان ایجاد می‌کند. هر بچه مذهبی‌ای باید سعی کند در زندگی خودش شخصیت جذابی داشته باشد و برای جامعه و اقشار مختلف مردم الگو باشد. مذهبی‌بودن به این نیست که فرد، یک چفیه‌ای بیندازد و در یک هیئتی شرکت کند و چهارتا شعار انقلابی بدهد.

• مقام معظم رهبری سال‌هاست که اندازه‌های یک جوان مذهبی را به ما نشان می‌دهند. در این فیلم یک نمونه‌اش را دیدیم، جوانِ سخت‌کوشی که برای ارتقاع علمی، درگیر فعالیت‌های جدی می‌شود، فداکاری می‌کند، وقت می‌گذارد و تفریحش را «تولید یک اثر علمی» قرار می‌دهد و این همان وضعیت مطلوبی است که همه آدم‌های جامعه ما می‌پسندند و ما باید تعریف مذهبی بودن را به این صورت ارائه دهیم.