همایش عاشقان اربعین
شرایط پیش‌آمده در اربعین امسال، چه فلسفه‌ای دارد؟/ اگر بی‌قرار نشویم، معلوم می‌شود کارمان ایراد دارد / چگونه با امام‌حسین(ع) مناجات کنیم؟
شناسنامه
- زمان: 99/07/01
- موضوع: همایش عاشقان اربعین
- مکان: بابلسر
- صوت: اینجا
به توصیۀ رهبر انقلاب، از راه دور با امام‌حسین(ع) مناجات کنیم
اخیراً مقام معظم رهبری فرمودند: اگر اربعین نمی‌توانید به کربلا بروید، با امام‌حسین(ع) مناجات کنید. اینکه مقام معظم رهبری فرمودند بنشینید مناجات کنید و بگویید «حسین جان، ما می‌خواستیم بیاییم ولی نتوانستیم...» این تجربۀ خود مقام معظم رهبری است. ایشان سال‌هاست که دوست دارد اربعین به کربلا برود اما برای ایشان مقدور نیست. لذا حتماً خودشان این‌طور مناجات کرده‌اند: «حسین جان، می‌خواهم بیایم اما نمی‌توانم...» و بعد نور و معنویت این مناجات را دریافت کرده‌اند و الآن به جوان‌ها توصیه می‌کنند که شما هم این کار را انجام بدهید.
امسال اربعین، همان‌طور که رهبر انقلاب توصیه کردند، با امام‌حسین(ع) مناجات کنیم و مطمئن باشیم که حضرت می‌شنود و جواب می‌دهد. از امام‌صادق(ع) پرسیدند: وقتی ما نمی‌توانیم به زیارت پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) برویم و از راه دور سلام می‌دهیم، آیا شما به ما جواب می‌دهید؟ فرمود: معلوم است که جواب می‌دهیم؛ شما از راه دور سلام می‌دهید و ما از نزدیک به شما جواب می‌دهیم. (...أَمَا إِنَّهُ یَسْمَعُکَ مِنْ قَرِیبٍ وَ یَبْلُغُهُ عَنْکَ مِنْ بَعِیدٍ ؛کامل‌الزیارات/12)
چگونه با امام‌حسین(ع) مناجات کنیم؟
اجازه می‌دهید من به سبک مناجات‌های امام سجاد(ع) با اباعبدالله(ع) مناجات کنم؟ یا اباعبدالله، امسال ما را اربعین راه ندادی؟ شاید خوب برایت سینه نزدیم، شاید اربعین سال قبل، از عملکرد ما خوشت نیامد، شاید خودمان و زن و بچه‌هایمان در راه اربعین، خوب خاکی نشدیم، شاید اربعین آمدیم ولی وفادار نماندیم، شاید هم یک دوری‌ای برای عاشقانت ایجاد کردی تا عاشق‌تر بشوند... اربعینی‌ها می‌دانند که هر کسی یک‌سال اربعین به کربلا می‌رود، سال بعد خیلی برایش سخت است که جا بماند و نرود.
هر کسی خواست این مناجات را با من بگوید: «یا اباعبدالله، راه اربعینت را باز کن، قول می‌دهیم این‌دفعه خیلی مؤدبانه‌تر بیاییم. قول می‌دهیم تا گرسنه شدیم، بلافاصله غذا نخوریم؛ مثل بچه‌های تو! وقتی در این راه بوی غذا به مشامشان می‌رسید آن نامردها به بچه‌ها و اسرای کربلا، غذا نمی‌دادند. قول می‌دهیم یک کمی به خودمان بیشتر سختی بدهیم. فقط تو این راه را باز کن، قول می‌دهیم که بیشتر دقت کنیم و فقط نیاییم با اربعین تفریح کنیم و برگردیم...»
از اربعین دست برنداریم؛ یک کاری انجام دهیم/ اگر بی‌قرار نشویم، معلوم می‌شود کارمان ایراد دارد!
تنها نعمتی که روز قیامت سؤال جدی خداوند است، این است که می‌فرماید: من نعمت ولایت و محبت اهل‌بیت پیامبر را به‌شما دادم، با آن چه‌کار کردید؟ امام‌صادق(ع) دربارۀ آیۀ «لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعیمِ» (تکاثر/ 8) فرمود: این سؤالِ روز قیامت، از نعمت‌هایی مثل غذاها و برخی امکانات رفاهیِ دنیا نیست! بلکه از نعمت ولایت و محبت ما اهل‌بیت(ع) سؤال می‌کنند که با این نعمت چه‌کار کردید؟ (لا تُسأَلُ عَن طَعامٍ طَیِّبٍ ولا ثَوبٍ لَیِّنٍ ولا رائِحَةٍ طَیِّبَةٍ... فَمَا النَّعیمُ؟ قالَ: حُبُّ عَلِیٍّ وعِترَتِهِ ؛ تفسیر فرات کوفی/ 606)
دوستان اربعینی، ما باید یک کاری انجام بدهیم، باید یک فکری کنیم. از اربعین دست برنداریم؛ درست است که شرایط کرونا پیش آمده است، اگر آدم بخواهد ظاهرش را نگاه کند، می‌تواند خودش را توجیه کند و بگوید: بالاخره یک مانعی پیش آمده و امسال یک‌جور دیگری عبادت از راه دور انجام می‌دهیم. ولی شما به باطن ماجرا نگاه کنید؛ اگر بی‌قرار نشویم، اگر این اربعین بی‌تاب نشویم و هلاک نشویم، معلوم می‌شود کارمان ایراد دارد!
از اینکه این توفیق را از دست داده‌ایم، خود را مقصر بدانیم
فرمود علامت مؤمن این است که مشتاق زیارت قبر اباعبدالله‌الحسین(ع) است. (مَنْ أَرَادَ أَنْ یَعْلَمَ أَنَّهُ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَیَعْرِضُ حُبَّنَا عَلَى قَلْبِهِ فَإِنْ قَبِلَهُ فَهُوَ مُؤْمِنٌ وَ مَنْ کَانَ لَنَا مُحِبّاً فَلْیَرْغَبْ فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع؛ کامل‌الزیارات/ ص193) از طرف دیگر، مؤمن حتی وقتی کار خوب هم انجام می‌دهد، خودش را مقصر می‌داند، چه رسد به اینکه توفیق یک کار خوب، از او سلب بشود؛ آن‌وقت دیگر چقدر خودش را مقصر می‌داند!
برویم درِ خانۀ اباعبدالله‌الحسین(ع) مناجات کنیم و بگوییم: «یا اباعبدالله یقیناً ما برای تو کم گذاشته‌ام، اینکه مسلّم است. ما باید خیلی بیشتر از اینها برای اربعین مایه می‌گذاشتیم. البته شما مهربان و بزرگوار هستی. شما یک کسی برایت آه بکشد، دستش را می‌گیری. ولی اینها کار امام‌زمان(ع) را راه نمی‌اندازد؛ اگر راه می‌انداخت که حضرت آمده بود...»
یا اباعبدالله، این راه را باز کن، تا ما این‌دفعه جبران کنیم. آخرین جمعیتی که از ایران برای اربعین رفتند، کمی بیشتر از سه میلیون بود، شما راه را باز کن ما کمک می‌کنیم دوبرابر این جمعیت برای اربعین بیایند. دیگر سعی می‌کنیم تفریحی نیاییم. بلکه به‌عنوان یک وظیفه به آن نگاه کنیم.
امام صادق(ع) به یکی از یارا‌ن‌شان فرمودند: من شنیده‌ام بعضی‌ها دو سه سال می‌شود به کربلا نرفته‌اند. گفت آقا خیلی‌ها هستند چهار سال نرفته‌اند بلکه بیشتر. حضرت فرمود: اگر کسی سه سال بگذرد و کربلا نرود، روز قیامت جواب پیغمبر را چه می‌دهد؟ (یَا عَلِیُّ! بَلَغَنِی أَنَّ قَوْماً مِنْ شِیعَتِنَا یَمُرُّ بِأَحَدِهِمُ السَّنَةُ وَ السَّنَتَانِ لَا یَزُورُونَ الْحُسَیْنَ؟ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی أَعْرِفُ أُنَاساً کَثِیرَةً بِهَذِهِ الصِّفَةِ... أَمَا إِنَّهُ مَا لَهُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ عُذْرٍ وَ لَا عِنْدَ رَسُولِهِ مِنْ عُذْرٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ؛ کامل‌الزیارات/۲۹۶)
در حدیث دیگری، اصحاب حضرت پرسیدند: هر چند وقت یک‌بار باید به زیارت حسین(ع) برویم؟ امام صادق(ع) فرمود: غیبت از زیارت قبر حسین(ع) نباید بیش از سه سال طول بکشد؛ در غیر این‌صورت مورد عاق و شکایت رسول خدا(ص) قرار می‌گیرید. (أَمَّا الْقَرِیبُ فَلَا أَقَلَ مِنْ شَهْرٍ وَ أَمَّا بَعِیدُ الدَّارِ فَفِی کُلِّ ثَلَاثِ سِنِینَ فَمَا جَازَ الثَّلَاثَ سِنِینَ فَقَدْ عَقَّ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ قَطَعَ رَحِمَهُ إِلَّا مِنْ عِلَّة؛ کامل‌الزیارات/۲۹۷)
اباعبدالله‌الحسین(ع) نعمت بزرگی است و این مسئله شوخی‌بردار نیست؛ کمااینکه وقتی حضرت ایستاد و صدا زد «هل مِن ناصرٍ ینصرنی» هر کسی کمکش نکرد به جهنم رفت.
فلسفۀ این شرایط بوجود آمده چیست؟
شاید ما برای کربلا کم گذاشته‌ایم. البته نمی‌خواهم بگویم فلسفۀ این شرایط بوجود آمده قطعاً کوتاهی‌های ما است. ما همیشه باید بین خوف و رجاء باشیم. از یک نگاه دیگر می‌توان گفت که امام‌حسین(ع) عاشق‌هایش را جمع کرد و آنها یک حال و لذتی از نظر معنوی بردند، و بعد فرمود: حالا یک کمی فراق ایجاد کنیم، این برای یک عاشق خوب است، وقتی در غم فراق، آب و کباب بشود تربیت می‌شود و بعد دوباره او را تحویل می‌گیرند. ان‌شاءالله سال بعد راه اربعین باز بشود، در این صورت یقین دارم همۀ شما اربعینی‌ها با یک حال دیگری خواهید رفت؛ یک حالی که بروید ان‌شاءالله بدون مهدی فاطمه برنگردید.
بالاخره گاهی خدا با بندگانش این‌گونه برخورد می‌کند، مثلاً می‌فرماید: می‌بینم بندۀ من نماز شب می‌خواند و عبادت‌های خوب می‌کند، برای اینکه دچار غرور نشود یک شب نمی‌گذارم بیدار شود نماز شب بخواند و حتی نماز صبحش هم قضا می‌شود. بلند می‌شود می‌گوید: خاک بر سر من، ای وای...! بعد خدا می‌فرماید: این مذمّتی که کردی بهتر از آن گریه‌ها و نماز شب بود. (...فَیَنَامُ حَتَّى یُصْبِحَ فَیَقُومُ وَ هُوَ مَاقِتٌ لِنَفْسِهِ ؛ کافی/ ج2/ ص61)
نمی‌دانم، شاید امام‌حسین(ع) خیلی شما را پسندیده و خیلی خوشش آمده است و این فراق را برایتان رقم زده است. «اُریدُ وصالَکَ و تُریدُ هِجری فاُترکُ ما أریدُ لما تُرید»؛ من وصال تو را می‌خواهم اما تو به من گفتی دور باش، باشد من دور می‌مانم چون تو گفتی! می‌خواهم حرف تو باشد.
اربعین امسال با این شرایط سخت، چه‌کار کنیم؟
رفقا گفتند این اربعین با این شرایط سخت، چه‌کار کنیم؟ گفتم اگر در بعضی شهرها نمی‌شود تجمع برگزارکرد، اشکالی ندارد، یا اگر نمی‌شود راهپیمایی برپا کرد، اشکالی ندارد؛ لااقل می‌توانیم در خیابان‌ها موکب بزنیم. اگر غذا دادن در موکب‌ها هم مشکل دارد، خُب غذا ندهید، فقط موکب بزنید، تا یک نوا و نمایی از اربعین در شهر باشد، چه‌بسا خدا خواسته شما این موکب‌ها و آن جادۀ نورانی نجف تا کربلا را بیاوری توی شهرها.
آن‌وقت مردم می‌آیند به این موکب‌ها و می‌گویند: اینجا ایستگاه صلواتی است، چرا آب نمی‌دهند؟ چرا غذا نمی‌دهند؟ بگویید: یک کمی شبیه راه کوفه و شام شده است. در این موکب‌ها صدای نوحه پخش کنید، بگذارید مردم بگویند: اینجا چه خبر است؟... شما هیئت که نمی‌توانید بگیرید، اما در عوض میتوانید در کنار خیابان موکب برپا کنید و بلندگو را در موکب بگذارید و شعارهای حسینی پخش کنید. بگذارید ماشین‌ها که می‌خواهند رد بشوند، این نوای حسینی را بشنوند و این خیابان یکی دو روز عطر و بوی حسین(ع) بگیرد.
از اربعین دست برنداریم؛ همان‌طور که شما هیئتی‌ها از محرم دست بر نداشتید و کاری کردید که مقام معظم رهبری از شما تشکر کردند.
(الف2/ن2)
سلام
ببخشید چرا صوت این رو قرار ندادید؟