۰۰/۱۱/۱۱

کلیپ تصویری | چگونه فرزندانی باشخصیت تربیت کنیم؟

شناسنامه

• تولید: بیان معنوی

• زمان: 04:11

• منبع: خودآگاهی، آغاز حرکت و قدرتمندی- جلسه دوم

• دریافت با کیفیت (پایین(12مگابایت) | متوسط(18مگابایت) | بالا(39مگابایت) | صوت)

• آپارات | یوتیوب

متن:

 یکی از راه‌های تربیت نسل نو این است که ارزش‌های او را بهش بگویی. پدر و مادر گاهی از اوقات غفلت می‌کنند و این غفلت سهمگینی است. خیلی جنایت در حقّ کودک می‌شود. غفلت می‌کنند از خوبی‌های بچۀ‌شان که به بچۀ‌شان بگویند. که تو این خوبی‌ها را داری. با جزئیات ها! نه اینکه حالا همین‌جوری کلّی بگویند تو فوق‌العاده‌ای. تا یک حُسنی در بچه دیدید، او را تشویق کنید.

 البته تشویق غلط داریم تشویق صحیح داریم؛ تشویق غلط آنی است که بچه متوقف می‌شود و دوست دارد آن رفتار را تکرار کند که دوباره این تشویق را دریافت کند. تشویق صحیح آنی است که خیال بچه را راحت می‌کند از استرس و اضطراب و احساس حقارت و به او انرژی می‌دهد برای اینکه برود جلو. مثل اینکه یک بچه‌ای را تشویق می‌کنی برود توی مسابقه. اگر بچه‌ات نرفت توی مسابقه، ترسید از باختن، تشویقش کن برود. حالا این تشویق عیبی ندارد. چرا؟ چون او را درگیر با یک چالش می‌کند، او را وادار به یک حرکت می‌کند، او را وادار به درگیری با یک سری مشکلات می‌کند. این تشویق عُجب‌آور نیست، این تشویق انرژی‌بخش است. آن تشویق مخرّب این است که بگویی مثلاً «تو ارزشت بالاتر از این حرف‌هاست، بیخود کردند می‌خواهند با تو مسابقه بدهند، نمی‌خواهد بروی توی مسابقه.» آن ترس از مسابقه و ترس از باختن را به بهانه‌های واهی تویش تقویت بکنی.

 پدر و مادرها چی می‌شود که به بچه‌ها ظلم می‌کنند؟ نگران بدرفتاری بچه‌ها هستند، هی نصیحت می‌کنند. هی موعظه می‌کنند. هی بدتر از موعظه سرزنش می‌کنند. هی توبیخ می‌کنند. این بچه دیگر می‌بیند هیچی جز بدی ندارد، هیچی جز ضعف ندارد، بابا و مامان را می‌بیند یاد سرزنش‌ها و توبیخ‌ها و نصیحت‌ها می‌افتد. شما اگر با یک عارف کامل با یک ولیّ خدا که از همه‌چی خبر دارد زندگی کنید، تقریباً اکثر اوقات به شما لبخند می‌زند، هیچی نمی‌گوید به شما. به این سادگی مگر حاضر می‌شوند؟ التماس‌اش کن، اگر عیب تو را گفت! اصلاً حاضر نمی‌شود بگوید. آدم حسابی‌ها که اینقدر نصیحت نمی‌کنند به اطرافیان‌شان، خفه نمی‌کنند بقیه را.

 بعضی‌ها هستند در خانواده‌های گرامی، در خانواده‌های با کرامتی بزرگ شدند. ممکن است فقیر باشند، ممکن است از نظر اجتماعی حالا پست برتری نداشته باشد، ولی اینقدر بچه‌هایش را با شخصیت بار می‌آورد؛ پایۀ اصلی این با شخصیت بار آوردن چیست؟ خوبی‌های خودشان را، خوبی‌های بچه‌اش را یادآوری می‌کند، این خودآگاهی مثبت را بچه پیدا می‌کند، بعد چه اتفاقی می‌افتد؟ بچه خودش را ارزان نمی‌فروشد. بچه نمی‌گوید آب از سر که گذشت چه یک وجب چه صد وجب. ما که اوضاع‌مان خراب هست دیگر حالا خراب‌تر می‌شود فوقش دیگر به جایی بر نمی‌خورد. پدر و مادرهایی که زیادی بچه‌هایشان را نصیحت می‌کنند بچه‌هایشان را فاسد بار می‌آورند.

 پدر و مادر گاهی از اوقات غفلت می‌کنند و این غفلت سهمگینی است. خیلی جنایت در حقّ کودک می‌شود. غفلت می‌کنند از خوبی‌های بچۀ‌شان که به بچۀ‌شان بگویند. که تو این خوبی‌ها را داری. با جزئیات ها! نه اینکه حالا همین‌جوری کلّی بگویند تو فوق‌العاده‌ای.