۰۱/۰۶/۰۲

اجتماع بزرگ خادمان اربعین در استان ایلام- ۱۴۰۱/۰۵/۳۰

اربعین، تمرین تحقق «حکمرانی مردمی» است/ الگوی مردمی‌سازیِ ادارۀ جامعه را از اربعین دریافت کنیم     

شناسنامه:

• زمان: 1401/05/30
• مکان: مصلای ایلام-همایش بزرگ خادمان اربعین

مردم ایلام که از ما به کربلا نزدیک‌ترند، حق است که این‌طور برای خدمت زائران حسین(ع) قیام کنند  

اینجا نزدیک‌ترین نقطۀ ایران اسلامی به کربلا است؛ نه‌تنها از نظر جغرافیایی بلکه از نظر دل‌های شما مردمان این سرزمین. وقتی گفته می‌شود که مرز مهران، مرز دهلران و استان ایلام، نزدیک‌ترین مسافت به کربلا را دارند، این نزدیک‌بودن را می‌شود در چهرۀ شما و در دل‌های شما دید، و حق هم همین است که شما مردمانی که از همۀ ما ایرانی‌ها به کربلای اباعبدالله الحسین(ع) نزدیک‌تر هستید، این‌جور پای زائران اباعبدالله الحسین(ع) به خدمت قیام کرده باشید و مقدمه‌ساز ظهور حضرت باشید.

یک بحث کوتاه را در اینجا خدمت شما عرض می‌کنم که امیدوارم در ایران اسلامی، همۀ مسئولین و همۀ عناصر فرهنگی، خوب وارد این گفتگو بشوند و اگر عرائض بنده را صحیح می‌دانند، به آن ترتیب اثر بدهند.

اربعین یک زیارت ساده نیست بلکه از عمق راهبردی باعظمتی برخوردار است

اربعین یک زیارت ساده نیست، اربعین یک روضۀ صِرف برای سوگواری اباعبدالله‌الحسین(ع) نیست. اگرچه یک روضۀ ساده و یک زیارت سادۀ اباعبدالله‌الحسین(ع) هم از عمق راهبردی باعظمتی برخوردار هست و حضرت امام فرمودند: آن‌زمانی‌که امامان ما برای یک قطره اشک برای امام حسین این‌قدر ثواب اعلام فرمودند، نقشه داشتند برای قدرت اسلام. (صحیفه امام/ج16/ص346)

این مضمون با تعابیر مختلف در کلمات حضرت امام موجود است که اگر اهل‌بیت(ع) این‌قدر ثواب را برای زیارت اباعبدالله الحسین(ع) و برای هرگونه ابراز ارادتی به اباعبدالله الحسین(ع) اعلام فرمودند، یک طرح و نقشه بوده است. یقیناً جزو همین نقشه است که امام حسن عسکری(ع) آن روایت مشهور را برای زیارت اربعین فرمودند (عَلَامَاتُ‏ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلَاةُ الْخَمْسِینَ وَ زِیَارَةُ الْأَرْبَعِینَ‏ وَ...؛ تهذیب‌الاحکام/ج6/ص52)

چرا اربعین در دهۀ اخیر شکل گرفته؟ چون قبلاً قدرت امنیت‌بخشی به زائران میلیونی را نداشتیم

بعضی از افراد نادان، می‌گویند چه شده که یک‌دفعه‌ای اربعین این‌قدر شلوغ شده است؟ اگر آدم یک لحظه تفکر کند، می‌بیند که این امر طبیعی است؛ چرا که مؤمنین و ارادتمندان به اباعبدالله الحسین(ع) ده پانزده سال است که قدرت دفاع از جمعیت میلیونی خودشان را پیدا کردند. طبیعتاً وقتی این قدرتِ دفاع پیدا شد، امام زمان(ع) هم دل‌ها را متحول می‌کند؛ هم دلِ موکب‌دارها را، هم دلِ زائران پای پیاده را که به میعادگاه شیعیان جهان حضور پیدا می‌کنند. قبل از اینکه این قدرت پدید بیاید، معلوم است که امام زمان ارواحناله‌الفدا دل‌ها را متحول و متوجه اربعین نمی‌کنند؛ به این دلیل که اگر قبل از این ده پانزده سال اخیر، مردم با جمعیت میلیونی برای اربعین می‌آمدند، میلیونی هم در این راه، به شهادت می‌رسیدند، چون قدرت دفاع از خود را نداشتند.

یادمان نمی‌رود که هشت سال پیش، دواعش و تکفیری‌ها تا چند کیلومتری کربلا آمده بودند و هجوم زائران به نیروهای مقاومت قدرت بخشید. وقتی که مردم با نشان دادن کارت ملی، از همین مرز مهران عبور می‌کردند، چقدر موجب شد تکفیری‌ها تضعیف بشوند و همین آغاز انهدام داعش بشود که یک فتنۀ بزرگ بود.

پس چرا اربعین اخیراً (در همین ده سال اخیر) شکل گرفته است؟ به دلیل اینکه ما اخیراً قدرت امنیت‌بخشی به زائران میلیونی این میعادگاه بزرگ را پیدا کردیم. قبلاً که بعثی‌ها زائران را می‌گرفتند و اعدام می‌کردند، کمتر کسی برای زیارت اربعین می‌رفت. تا کمی قبل هم که دواعش می‌خواستند امنیت زائران را به مخاطره بیندازند، همین اربعین آنها را کنار زد. پس معلوم است چرا دل‌های شما در این ده سال اخیر، برای زیارت اربعین هوایی شده است! چون این دهه دهۀ اقتدار ارادتمندان به اباعبدالله الحسین(ع) هست.

اولین اثر اربعین، اتحاد بین دو ملت ایران و عراق است

اما اثر اربعین چیست؟ اثر ابتدایی‌اش، اتحاد بین دو ملت ایران و عراق است. زیارت اربعین بین مردم ایران و عراق، پیوند زد. حضرت امام(ره) در اواسط دفاع مقدس بود که می‌فرمودند: بعد از جنگ، دو ملت ایران و عراق بر محور عتبات عالیات با هم متحد خواهند شد و قدرتی ایجاد خواهند کرد که دیگر به هیچ کشور و ملتی ما نیاز نداریم. (صحیفه امام/ج16/ص353) این پیش‌بینی حضرت امام، با زیارت‌های اتوبوسی و نوبه‌ای پدید نیامد؛ این پیوند در اربعین رخ داد که زائران ایرانی دستبوس موکبداران عراقی شده و عاشقانه از پذیرایی‌های آنها استفاده کرده و شرمندۀ احسان آنها هستند. و از آن‌طرف، موکبداران عراقی هم با عشق به ایرانی‌ها خدمت می‌کنند.

این اتحاد و همدلی بین دو ملت، همان چیزی است که امام در دوران دفاع مقدس می‌فرمود که این اتحاد، بزرگ‌ترین قدرت را ایجاد می‌کند و شما می‌بینید که الان این قدرت دارد تولید می‌شود. اربعین موجب عزت و سرافرازی مردم عراق شد. موجب حفظ استقلال کشور عراق شد که ما از هرچیزی بیشتر همین را دوست داریم که ملت عراق سرافراز، استقلال کشورشان را حفظ کنند و همان‌قدر که ما دنبال پیشرفت ایران اسلامی هستیم، از صمیم دل همان‌قدر دنبال پیشرفت مردم عراق هستیم.

ملت عراق در اربعین، شایستگی خود را برای مقدمه‌سازی پایتخت جهانی حکومت امام‌زمان نشان می‌دهند

ما دوست داریم همسایه‌ای مقتدر، کشوری با پیشرفت‌های اساسی و مقدمه‌ساز ظهور حضرت ولی‌عصر ارواحناله‌الفدا باشد. برای ما عراق سرزمین مقدس و آینده‌داری است، سرزمین آیندۀ حکومت جهانی اسلام است. معلوم است که ما نسبت به این سرزمین و مردمان این سرزمین تواضع داریم و به این مردم افتخار می‌کنیم و اربعین هم موقع این اتحاد و این افتخار است.

همین‌جا به مردم عراق عرض می‌کنم که ما به اربعین شما و به فرهنگ شما افتخار می‌کنیم و شما را ستایش می‌کنیم. ما این موکبداری را از شما یاد گرفتیم و در مشهد مقدس در ایام صفر و در دیگر ایام، این حرکت‌ها را انجام می‌دهیم. ما از شما تقدیر می‌کنیم برای این حرکت باعظمت. شما دارید شایستگی خودتان را برای مقدمه‌سازی پایتخت جهانی حکومت امام زمان ارواحناله‌الفدا نشان می‌دهید. مرحبا به شما.

عظمت اربعین بیش از این چیزی است که در رسانه‌ها می‌بینید/ انعکاس‌ اربعین در رسانه‌های خودمان هم بسیار ضعیف است

تازه اینها، ابتدای ماجرای اربعین است؛ اینها سطح رویین و اولین آثاری است که دارد دیده می‌شود. اجازه بدهید یک کمی به لایه‌های عمیق‌تر این ماجرا بپردازیم. شما منتظر نباشید که رسانه‌های بیگانه و دشمنان شما، بیایند در تریبون‌ها و برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی خودشان، برنامه‌های عادی را قطع کنند و دربارۀ اربعین بگویند «وای چه عظمتی رخ داده! چه تحولی در جهان رخ داده! این بی‌نظیر است! نمونه‌اش قبلاً در جهان نبوده! این دارد مسیر تاریخ را تغییر می‌دهد!» معلوم است که شما این را از دشمنان‌تان نخواهید شنید و آنها این واقعیت را نمی‌گویند ولی خودشان می‌دانند که این‌گونه است.

عظمت اربعین بیش از این چیزی است که در رسانه‌ها هست؛ حتی در رسانه‌های خودمان. در رسانه‌های خودمان هم اکثراً می‌آیند به زائرین می‌گویند «چه حس و حالی دارید؟ چه حال خوشی دارید؟ چه بهرۀ معنوی‌ای بردید؟» بسیاری از انعکاس‌های اربعین در رسانه‌های ما انعکاس‌های بسیار ضعیفی است. بعضی از خبرگزاری‌های انقلابی ما، نزدیک موسم اربعین که می‌شود، به‌جای اینکه به متن مثبت اربعین بپردازند، به حاشیه‌های منفی اربعین می‌پردازند. انگار یک جورهایی تلویحاً می‌خواهند این حرکت باعظمت را تضعیف کنند یا ناخواسته، آن را کوچک جلوه بدهند. عظمت اربعین در رسانه‌های ما ظاهر نشده است؛ در بیان و بیانیه‌ها ظاهر نشده است. هنوز ما به عمق فرمایش رهبری عزیز که اربعین را طلیعۀ تمدن نوین اسلامی می‌دانند، نرسیدیم.

اربعین رزمایش منتظران امام‌زمان است / روضه‌ها و دسته‌های کوچک عزا، انقلاب ما را نتیجه داد، آیا اربعین نتیجه‌ای جز ظهور خواهد داشت؟

اربعین رزمایش منتظران امام‌زمان اروحناله‌الفدا است. اربعین برای ما اثبات کرد که ظهور حضرت، امری شدنی است و با واقعیت‌های موجود جهان اسلام، قابل تطبیق و قابل پیش‌بینی است. اربعین که جریان مقاومت در مقابل تکفیری‌ها را تقویت کرد به ما اثبات کرد چه ثمراتی خواهد داشت! روضه‌های خانگی و دسته‌های عزاداری در کوچه پس‌کوچه‌های شهرها و روستاهای ما، انقلاب اسلامی را نتیجه داد. اربعین چه نتیجه‌ای خواهد داشت جز ظهور آقا امام زمان ارواحناله‌الفدا؟ روضه‌های خانگی شهیدانی مثل سردار سلیمانی‌ها را تربیت کرد، اربعین چه کسانی را تربیت خواهد کرد؟!

ما هنوز در آغاز ماجرا هستیم. اربعین رزمایش عاشقان اباعبدالله الحسین و منتظران امام زمان ارواحناله‌الفداست. اربعین رزمایش مقدمه‌سازان ظهور است. اربعین محلّ تغذیۀ معرفتی و معنوی سربازان حضرت ولی‌عصر ارواحناله‌الفداست. کودکانی که در مسیر اربعین می‌آیند، چه آینده‌ای خواهند داشت؟ کودکانی که در دسته‌های عزاداری صدنفره، دویست‌نفره، هزارنفره، در کوچه پس‌کوچه‌های شهر، میان دسته‌های عزاداری می‌آمدند، انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و دفاع از حرم را رقم زدند. کودکانی که در اربعین حضور پیدا می‌کنند، چه آینده‌ای را رقم خواهند زد؟

آیندۀ اربعین کمتر از مقدمه‌سازی برای ظهور نیست

خانم‌های خانه‌داری که برای نذری محلی خودشان غذا می‌پختند، انقلاب اسلامی را رقم زدند. دفاع مقدس را رقم زدند. دفاع حرم را رقم زدند و شهدای بزرگ مدافعین حرم را رقم زدند و این تحول جهانی را در مقابل استکبار جهانی رقم زدند. خانم‌های خانه‌داری که در خانۀ خودشان غذا می‌پزند؛ در همین ایلام، در مهران، در دهلران، در این شهرهای اطراف و نمی‌گذارند زائر پیاده‌روی‌کنندۀ میلیونی اربعین گرسنه بماند یا بخواهد برای غذا هزینه‌ای بدهد، اینها چه انقلاب جهانی‌ای را رقم خواهند زد؟!

فقط خدا می‌داند ماجرا چیست! مطمئن باشید آیندۀ اربعین کمتر از مقدمه‌سازی برای ظهور حضرت ولی‌عصر نیست. این یک بُعد ماجرا که البته نمی‌شود همه‌اش را باز کرد.

اربعین برای جامعۀ ما «تمرین تحقق حکمرانی مردمی» است

اما بُعد دیگر مسئله این است که اربعین برای جمهوری اسلامی ایران «رزمایش» یا به تعبیر دیگر، تمرین تحقق حکمرانی مردمی است. مقام معظم رهبری بارها فرموده‌اند که دولت باید ابتدا اسلامی بشود. اگر دولت بخواهد اسلامی بشود باید مردمی بشود. اگر دولت بخواهد مردمی بشود باید کوچک، مؤثر و مفید بشود. برای اینکه این امر تحقق پیدا بکند، باید مردم به صحنه بیایند و مردم‌سالاری دینی تحقق پیدا کند. مقام معظم رهبری فرمودند: مردم‌سالاری دینی فقط به انتخابات و شرکت در رأی‌گیری نیست.

رئیس جمهور ما شعارشان این بود که این دولت را «دولت مردمی» قرار بدهند. رهبری عزیز فرمودند: اینکه رئیس جمهور می‌آیند بین مردم عالی است اما این کافی نیست. پس باید چه‌کار کرد؟ باید کارها بیشتر به مردم سپرده بشود. رئیس جمهور در نطق مجلس شورای اسلامی در آغاز کار یک جملۀ طلایی گفتند و فرمودند: انتخابات آغاز مشارکت مردم است؛ نه پایان مشارکت مردم! یعنی این‌طور نیست که مردم دیگر به خانه بروند و دولت بخواهد کار بکند.

اگر مردم در ادارۀ جامعه نقش نداشته باشند و فقط دولت بخواهد کارها را به‌دست بگیرد، موفق نخواهد بود

اگر فقط دولت کارها را به‌دست بگیرد و مردم در ادارۀ جامعه نقش نداشته باشند، قطعاً دولت موفق نخواهد بود. چون وقتی قدرت، در دولت تمرکز پیدا کرد، اگر آدم‌های صالح هم یک خدمت‌هایی را انجام بدهند، بالاخره آدم‌های ناصالحی هستند برای اینکه نقشه بکشند تا این قدرت را به‌دست بگیرند، بستر رانت‌بازی‌ها و بستر مافیاها را فراهم بکنند و از آن سوءاستفاده بکنند.

خوب‌بودن دولتمردان جمهوری اسلامی و خدمتگذار بودنشان ابداً کافی نیست. باید کار به‌دست مردم سپرده بشود تا امکان رانت‌خواری از بین برود، تا امکان شکل‌گیری مافیاها در بخش خصوصی از بین برود، تا امکان دعواهای سیاسی بیهوده که مملکت را عقب نگه داشته از بین برود.

مردم‌سالاری و حکمرانی مردمی، همان چیزی است که ولایت می‌خواهد و الآن تنها کسی که پای آن ایستاده و دارد این عَلم مردم‌سالاری را جلو می‌برد تا در جزئیات تحقق پیدا بکند، شخص مقام معظم رهبری است. وقتی مردم‌سالاری دینی به معنای واقعی کلمه تحقق پیدا بکند، اصطلاحات مسخرۀ چپ و راست از بین می‌رود و نیروهای شایسته به‌کار گرفته می‌شوند و دیگر کسی برای گرفتن پست‌ها طمع نخواهد داشت، چون مردم در کنار همۀ مدیریت‌ها در همۀ سطوح، حضور دارند، رانت‌خواری دیگر امکان نخواهد داشت و احزابی که باندهای مخوف سیاسی هستند و دنبال ولایت مطلقۀ احزاب هستند، کمر پیشرفت کشور را نخواهند شکست.

اربعین، تمرینی برای مردمی‌سازیِ ادارۀ جامعه و مقدمه‌ای برای اصلاح امور مملکت است

ما الان در این جلسۀ اربعینی، داریم از تحول حکمرانی و از مسائل سیاسی جمهوری اسلامی صحبت می‌کنیم. این معجزۀ بزرگ اربعین است که وقتی به عنوان یک تمرین و یک تجربۀ مردمی‌سازی ادارۀ جامعه، به اربعین نگاه کنید، آن‌وقت می‌بینید که اربعین می‌تواند مقدمه‌ای برای اصلاح امور مملکت بشود.

با توجه به نگاهی که مسئولین محترم دارند؛ از شخص رئیس جمهور تا وزرای محترم و استاندار محترم ایلام، حتماً استانداران دیگر هم پای این قصه هستند، امام جمعۀ محترم و نمایندۀ ولیّ فقیه در استان ایلام، فرماندهی محترم سپاه، فرماندهی محترم نیروی انتظامی و نیروهای منطقه‌ای، حضور فعال دارند و همه عزم دارند که یک تمرین را به نمایش بگذارند. اگر کار به دست مردم سپرده بشود، با کمترین هزینه و بالاترین سلامت، بیشتر فایده هم به‌دست خواهد آمد و بسیاری از مشکلات حل خواهد شد.

ایلام همان‌طور که پایتخت خدمت به زائران کربلاست، می‌تواند نمونۀ پیاده‌سازی حکمرانی مردمی باشد

شما در ایلام همان‌طور که نگین و پایتخت خادمان زائران سیدالشهدا هستید، می‌توانید نمونۀ پیاده‌سازی حکمرانی مردمی باشید. این را در حضور آقای عبودتیان دستیار ویژۀ رئیس‌جمهور در مردمی‌سازی دولت عرض می‌کنم. چرا زیارت اباعبدالله‌الحسین(ع) این‌همه ثواب و عظمت دارد؟ از بس که از آن، کار بر‌می‌آید! و شما خواهید دید با کمترین قانونگذاری، با کمترین نظارت، با کمترین هزینه‌های اضافی، مردم استان ایلام چگونه میلیون‌ها نفر زائر را از اینجا راهی کربلا خواهند کرد و در هنگام بازگشت هم از آنها استقبال خواهند کرد.

این الگو اگر محقق بشود، کلّ مملکت باید به همین شیوه اداره بشود! وقتی کلّ مملکت، به همین شیوۀ مردمی اداره شد، ریشۀ فساد کنده می‌شود. قوۀ قضائیه به تنهایی ریشۀ فساد را نمی‌تواند بکَند. قوانین مجلس شورای اسلامی به تنهایی ریشۀ فساد را نمی‌تواند بکَند. دولتمردان خوب هم به تنهایی ریشۀ فساد را نمی‌توانند بکَنند. مگر امیرالمؤمنین علی(ع) نبود؟ آیا ایشان به تنهایی توانست زمینه‌های نفوذ دشمن را از بین ببرد؟ وقتی مردم نیامدند، کارها پیش نرفت! و امیرالمؤمنین دیگر فریادش بلند شده بود که «یَا أَشْبَاهَ الرِّجَالِ وَ لَا رِجَالَ» (نهج‌البلاغه/خطبه27)

چگونه می‌شود حکمرانی را مردمی کرد؟ ببینید امام‌حسین چگونه الگوی مردمی‌سازی حکمرانی را در اربعین اجرا می‌کند

چگونه می‌شود حکمرانی را مردمی کرد؟ این یک معمای جهانی است، این یک معمای تاریخی است، این یک معما برای اندیشمندان علوم سیاسی در جهان است، الان اندیشمندان علوم سیاسی در جهان، اعتراف می‌کنند که ما به بن‌بست رسیده‌ایم. این یک سؤال بزرگ تاریخی در حیات بشر است که چگونه می‌شود حکمرانی را مردمی کرد؟ بیایند نگاه کنند امام حسین چه‌جوری الگوی مردمی‌سازی حکمرانی را دارد در اربعین اجرا می‌کند.

منطقۀ پایلوت برای تمرین این الگو، استان ایلام است؛ استانی که مثل خیلی از استان‌های دیگر درگیر خیلی از امور نیست لذا فراغت دارد و می‌تواند این کار را انجام بدهد و اختصاصاً وقتی موضوع اربعین پیش می‌آید، هم نزدیک‌ترین نقطه به کربلاست، هم اینکه مردمی خونگرم و اراداتمند نسبت به اباعبدالله الحسین(ع) را در خودش جا داده است.

شما موکبداران و فعالان اربعین استان ایلام، شاید ندانید که چه‌کار بزرگی دارید انجام می‌دهید! تسهیل مردمی برای زائران اربعین اباعبدالله الحسین(ع) کم چیزی است؟ شما گره‌گشایی از معمای تاریخی حیات بشر در این صدسال اخیر خواهید کرد. راه به مسئولین و قانونگذاران و دانشمندان جامعه نشان خواهید داد که کار را وقتی به مردم بسپارید، مردم این‌گونه کار انجام می‌دهند!

مثلاً فرض بفرمایید یک میلیون نفر می‌خواهند از این مرز عبور کنند. خصوصاً در بازگشت که معمولاً تدریجی نیست و زائران با تراکم جمعیت بیشتری برمی‌گردند، باید وسایل نقلیه مهیا باشد. چند تا اتوبوس در کشور داریم که این اتوبوس‌ها بخواهند از لب مرز مردم را ببرند؟ سازماندهی‌شان چندصد نفر نیروی اداری می‌خواهد؟ حقوق و دستمزد آنها چقدر می‌شود؟ چقدر احیاناً تخلفات ممکن است صورت بگیرد؟ اگر کار طبق روال عادی به‌دست دولت باشد، این مسائل پیش می‌آید ولی اگر کار دست مردم باشد چطور؟ دوستان فرمودند که می‌خواهیم با یک اپلیکیشن، مردم را صدا بزنیم تا هرکسی ماشین دارد، هر تعداد سفری که می‌خواهد برود لب مرز و زائران را بیاورد، در آنجا ثبت بشود. آن‌وقت ببینید چه اتفاقی می‌افتد؟! جابجایی میلیونی بدون هزینه؛ به عشق اباعبدالله‌الحسین(ع)! آیا اینها ساده است؟

بیست میلیون زائر اربعین را شما ساده نگیرید! اداره‌کنندگان حج در سرزمین حجاز، پیش یکی از مراجع نجف آمده بودند، این مرجع بزرگوار به بنده می‌فرمودند که حدود شش نفر از مدیران برجستۀ حجاز می‌گفتند: ما سالیانه حدود سه میلیون زائر داریم. مکانشان مشخص، محدوده‌ها مشخص، خیمه‌ها در منا برقرار، لوله‌های آب و فاضلاب هم کشیده شده است، همه‌چیز معلوم است! از هشت کشور، متخصصینی با مسئولیت خود آن کشور، یک ستادی دارند که این کارها را اداره می‌کنند ولی آخرش هم زائران مریض می‌شوند و تعدادی هم کشته می‌دهند. شما در اربعین با بیست میلیون زائر، چه‌کار می‌کنید با اینکه دولت‌ها دخالت ندارند! آیا اینها ساده است؟ شما انتظار دارید این حرفها را از BBC و VOA بشنوید؟ انتظار دارید این حرف‌ها و این مطالب عمیق را از چهار تا نادان روغن‌فکر بشنوید؟

عمق معنای ولایتمداری یعنی سپردن کار به‌دست مردمی که به عشق مولایشان بزرگ‌ترین کارها را انجام می‌دهند

می‌دانید چه اتفاقی دارد در جهان می‌افتد؟ عمق معنای ولایتمداری یعنی سپردن کار به دست مردمی که به عشق مولایشان بهترین صورت را برای بزرگ‌ترین کارها فراهم می‌کنند. ما منتظریم الگوی حکمرانی اسلامی را از استان ایلام دریافت کنیم، این الگو برود در مجلس شورای اسلامی و در دولت، ساختارهای حقوقی و ساختارهای اداری تغییر پیدا کند و ساختارهای منحوس ماکس وبری را کنار بزند.

در ساختارهای ماکس وبری می‌گویند که ما قانون را می‌گذاریم تا رفیق‌بازی نشود. چون اگر رفیق‌بازی بشود، تو رفیق‌های خودت را ترجیح می‌دهی و بقیه را حذف می‌کنی... اینها نمی‌فهمند و درواقع صورت مسئله را پاک می‌کنند. خُب بیایید رفیق‌بازی را توسعه بدهید و بگویید «همۀ مردم رفقای تو هستند! با همه رفیق هستی!» شما در اینجا به همۀ زائران خدمت می‌کنید؛ حتی آن زائری که از پاکستان آمده و می‌خواهد عبور کند به سمت کربلا برود، خاک قدمش را توتیای چشم خود می‌کنید. اصلاً یک غوغای دیگری است! شما دارید یک حرکت دانشمندانۀ فوق‌العاده انجام می‌دهید.

بزرگ‌ترین قربانی تاریخ بشریت برای یک اتفاق سادۀ معنوی به شهادت نرسیده!

امام حسین(ع) که برای یک اتفاق معنوی ساده به شهادت نرسیده است؛ امام حسین(ع) بزرگ‌ترین سرمایۀ خدا و بزرگ‌ترین قربانی تاریخ بشریت است! بزرگ‌ترین شهید همۀ انبیاء است! امام حسین(ع) برای کارهای بزرگ است نه کارهای کم و کوچک. نه اینکه فقط یک بساط روضۀ بیست میلیونی فراهم بکند و یک‌عده‌ای هم بیایند و نذری بدهند و تمام بشود! نه! ارزش خون امام‌حسین(ع) بالاتر از این حرف‌هاست و شما در این ماجرا سهیم هستید.

دوستان نقل می‌کردند که چند سال پیش، یک خانمی در همین ایلام، یک مرغ به دستش گرفته بود و جلوی ستاد مردمی اربعین آورده بود و گریه می‌کرد و می‌گفت: به خدا من غیر از این ندارم که برای زائران کربلا بیاورم، نگویید کم است و به درد نمی‌خورد، همین یک مرغ را از من بگیرید... ببینید، این دارد چه انقلابی را رقم می‌زند! یک خانم دکتری که می‌گفتند حجابش هم زیاد دقیق نبود، آمده بود و ماشین خودش را پر از ساندویچ کرده بود. می‌گفت: خودم دیشب تا صبح با بچه‌هایم نشستیم و این ساندویچ‌ها را درست کردیم برای زائران اربعین. خواهش می‌کنم از من بگیرید...

این دولت، با کمال میل خدمتگذارِ خادمان اربعین است

بنده هم گلایه‌ای را که بعضی از شما خادمان عزیز مطرح کردید قبول دارم که این خدمات شما خوب انعکاس پیدا نمی‌کند. خدمت شما کمتر از خدمت زائر نیست.

این دولت، با کمال میل، خدمتگذار خدمتگذاران اربعین است؛ از رئیس‌جمهور محترم تا بقیۀ مسئولین دولت. شما یک زمانی در این شهر دولتمردانی داشتید که می‌گفتند «مگر کسی که به زیارت مشهد می‌رود، کسی یک لیوان آب به دستش می‌دهد؟ خب بگذارید اینجا هم زائران خودشان بیایند و بروند!» یعنی نگاه توریستی داشتند و می‌خواستند از زائر پول دربیاورند! حتی به موکب‌ها اجازه نمی‌دادند و بعضاً می‌آمدند و موکب را از کنار خیابان جمع می‌کردند. آنها درک استراتژیک و عقل راهبردی نداشتند.

ولی الآن این‌طور نیست. الآن ای مردم خونگرم ایلام؛ این شما و اباعبدالله‌الحسین(ع)! این شما و امام زمان(ع)! این شما و جهانی که باید تغییر بدهید. این شما و همۀ روشنفکرانی که شما باید به آنها درس بدهید که مردم وقتی در صحنه باشند این‌چنین عمل خواهند کرد... این شما و خون اباعبدالله الحسین(ع) که حبّش و حزنش در رگ‌های شما جاری است.

مردم ایران؛ اهالی ایلام و مهران را در خدمت‌رسانی به زائران اربعین، تنها نگذارید

به مردم شریف ایران عرض می‌کنم که مردم ایلام را، مردم مهران، مردم دهلران را، در این حرکت عظیم تنها نگذارید. میلیون‌ها نفر زائر در گرما به اینجا می‌آیند. همین الان دمای هوای مهران، 51 درجه است. هوای ایلام البته کمی بهتر است. در مهران، خانه‌ها و حسینیه‌هایی هست از حدود صدسال پیش، مردم شیراز و اصفهان و جاهای دیگر برای زائر اباعبدالله الحسین(ع) وقف کرده‌اند. وقتی از صدسال گذشته این کار را کردند، الآن باید چه‌کار کنند؟ چند تا سوله و چندتا محیط چندصدهزار نفری باید در این استان، در مهران، در دهلران و در موقعیت‌های دیگر مرزی، وقف بشود؟

واقفین عزیز، کجا می‌خواهید خدمتتان را به اباعبدالله الحسین(ع) نشان بدهید؟ ای کسانی که می‌خواهید به اربعین خدمت کنید؛ مردم استان ایلام، می‌توانند به شما این محبت را بکنند که خدمات شما را به زائرین اربعین برسانند. می‌توانند زمینۀ این توفیق را برای شما فراهم کنند. مردم ایلام وقتی آن مادربزرگش یک دانه مرغ دارد و همان یک دانه را می‌آورد، چشمداشتی به شما ندارند. آبادانیِ شهرشان را از حسین می‌خواهند و حسین و مهدی او و یاران او این سرزمین را آباد خواهند کرد و ان‌شاءالله این مردم، سرزمینی آبادتر از همۀ ایران اسلامی در آیندۀ نزدیک شاهد خواهند بود. ولی شما مردم بدانید که امام صادق(ع) می‌فرماید: هر کسی یک درهم در راه زائر امام‌حسین(ع)-نه زیارت امام‌حسین(ع)- خرج کند، خدا به اندازۀ کوه احد که درهم صرف کرده باشد به او پاداش می‌دهد و در دنیا چندبرابر برای او جبران می‌کند.

امسال که اربعین به تابستان افتاده، امتحان ما سخت‌تر از سال‌های قبل است

ما بااین طرح خداوند مواجه شدیم که وقتی دید ما اهل اربعین هستیم، اربعین را به تابستان آورد؛ نگذاشت ما با هوای خوب و با راحتی، این مسیر را طی کنیم. امتحان را سخت‌تر کرد. خداوند متعال همیشه کارش این است که امتحان را سخت‌تر می‌کند. خُب زائران الآن در مهران، سایه‌بان ندارند، چه‌کار می‌کنید؟! آبسردکن به قدر کافی نیست، چه‌کار می‌کنید؟ البته دولت زیرساخت‌ها را باید فراهم بکند و دولتمردان هم عزمشان را جزم کردند. من از وزارت راه خبرهای خوبی شنیدم الآن هم استاندار محترم فرمودند بدون هیچ اعتبار خاصی که به این استان اختصاص پیدا کند با قرض، دارند کار می‌کنند؛ کاری بیشتر از حدّ اعتبارات. انتظار داریم نه فقط برای مهران، بلکه برای موقعیت‌های دیگر هم دیگر مشکل زیرساختی نداشته باشیم. بقیه را هم به مردم بسپارید و ببینید مردم چه خواهند کرد!

ما چقدر خوشبختیم که می‌توانیم مقدمه‌ساز ظهور حضرت باشیم. چقدر زیباست که خداوند، شما مردم عزیز را سرِ راه زائران اباعبدالله الحسین(ع) قرار داده است. شهر شما باید رنگ و نمایش تغییر بکند. این شهر چهره‌اش باید تبدیل بشود به نزدیک‌ترین نقطه به کربلای اباعبدالله الحسین(ع). نمادها و اِلمان‌های شهری‌ را چه کسی باید تأمین کند؟ شهرداران هر یک از شهرهای کشور، یکی از این میدانگاه‌ها و یکی از این ورودی‌های شهر و یکی از این تابلوهایی که باید در شهر آماده بشود را به عهده بگیرند. وزارت ارشاد کجا می‌خواهد بودجه‌های فرهنگی خودش را هزینه کند بهتر از مسیر کربلا؟

امام جمعه محترم فرمودند: ما می‌خواهیم این شهر را که راه زائرین اباعبدالله الحسین(ع) است به گونه‌ای تزئین کنیم که هر زائری آمد، حس کند این شهر و این استان، نزدیک‌ترین نقطۀ کشورمان به کربلاست! این بودجه از کجا باید تأمین بشود؟ مگر مردم تهران، نمی‌خواهند از این مسیر عبور کنند؟ خُب یک تابلویش را شهرداری تهران، به‌عهده بگیرد. مگر مردم اصفهان نمی‌‌خواهند از اینجا عبور می‌کنند؟ خُب یک میدانش هم به عهدۀ اصفهان. شهرهای دیگر هم باید بیایند مشارکت کنند. بعضی از هزینه‌ها کار مردم نیست؛ هم زیرساخت‌های فرهنگی، هم زیرساخت‌های جاده‌ای و عمرانی و...

حالا فکر کنید به اینکه اگر دعای ندبه‌های شما مستجاب بشود، اگر دعای مادران شهدا مستجاب بشود، اگر خون شهدا به جوش بیاید و امام زمان(ع) ظهور کنند، آن‌وقت رفت و آمد مردم ما به سمت کوفه و کربلا، همیشه(در همۀ ایام سال) مثل اربعین خواهد بود. مگر در روایات نفرمودند که شما خودتان را برای ظهور آماده نگاه دارید؛ ولو به نگهداری یک مرکب و اسلحه؟ قدیم‌ها که دوران اسب بود، مشتاقان و منتظران، طبق برخی از روایات، یک اسب آماده نگه می‌داشتند. خُب الآن ما باید چه‌کار کنیم؟ یک راه و یک مسیر ویژه برای کربلا نگه داریم. بگذارید چند نفر توریست که از اینجا عبور می‌کنند، بگویند: این همه راه برای چیست؟ اینجا که این‌قدر ماشین نیست! بگویید: این راهِ منتظران ظهور مهدی فاطمه است. آقایمان اگر تشریف‌فرما بشوند، چند میلیون نفر از اینجا‌ دائماً عبور خواهند کرد...

چه کسی به دل‌های شما انداخته که برای خدمت زائران اربعین قیام کنید؟

  ان‌شاءالله که خداوند متعال به همۀ شما و به مردم ایران توفیق بدهد که بیایند در این خدماتی که برای زائران اربعین انجام می‌دهید، مشارکت کنند. بگذارید یک مثال عرض کنم که البته بیشتر با مادران گرامی و بانوان محترم حاضر در جلسه تناسب دارد. شما را چه کسی به اینجا آورده است؟ چه کسی به دل‌های شما انداخته که برای خدمت زائران اربعین قیام کنید؟ چه کسی شما را جمع کرده که با همدیگر بروید یک موکب بزنید؟ زنگ بزنید این‌طرف و آن‌طرف و کمک بگیرید؟ الآن همین جلسه را چه کسی به دل شما انداخته است؟ اینها ساده نیست.

این قصه‌ای که می‌خواهم برایتان نقل کنم، از کسانی که شاهد ماجرا بودند شنیده‌ام، و ماجرا حدوداً مربوط به چهار سال پیش است. یک گروه از جوان‌ها بودند که نه دولت و نه هیچ نهادی آنها را وادا به فعالیت نکرده برای اربعین نکرده بود، آنها یک جریانی را در اربعین راه انداختند برای کمک به گمشدگان. به این صورت که هرکسی گم شد، با شمارۀ ما تماس بگیرد و هر کسی هم کسی را گُم کرد، با شمارۀ ما تماس بگیرد. ما گمشده‌ها را به رفقایشان می‌رسانیم. یک فعالیت عظیمی انجام دادند و کار قشنگی هم هست. یک کتاب خاطره هم داشتند چاپ می‌کردند که بنده یکی از قصه‌های آن کتاب را برای شما می‌گویم.

یا اباالفضل، یک خدمتی هم بده من انجام بدهم...

می‌گویند: ما اطراف حرم امام حسین(ع) یک دفعه‌ای مواجه شدیم با یک مادری که به‌شدت گریه می‌کرد و می‌گفت بچۀ شش ماهۀ خودم را گم کرده‌ام. می‌گفت: بچه‌ام را گذاشتم در بغل مادر خودم که ویلچری بود. یک جوانی در نزدیکی کربلا به من گفت: بگذار ویلچر را من هول بدهم، برای شما سخت است. گفتم: اشکالی ندارد، او هم کمک کرد و من دنبال آن جوان و ویلچر مادرم و بچۀ خودم می‌رفتم. یک دفعه‌ای در ازدحام جمعیت، این جوان را گُم کردم. او هم حتماً دنبال من گشته بود ولی دیگر همدیگر را پیدا نکردیم. الان دارم هلاک می‌شوم.

گفتیم: خُب مادرت شماره تلفن ندارد؟ گفته بود: مادرم کر و لال است. اصلاً نمی‌تواند با کسی ارتباط برقرار کند، چه برسد به تلفن. خدایا ما یک مادر کر و لال را چطوری بین بیست میلیون نفر پیدا کنیم؟ سه روز این مادر را ما فقط دلداری می‌دادیم، مدام می‌بردیمش اطراف حرم، دو سه روز گذشت. یک‌بار همین‌جور که داشتیم او را دور حرم طواف می‌دادیم یک دفعه‌ای این خانم جیغ کشید و گفت: این مادرم است! رفتیم سمت یک ویلچر و دیدیم که مادرش آنجاست. بچه هم در بغل یک خانم عراقی بود و داشت بچه را شیر می‌داد.

از آن خانم عراقی پرسیدیم: شما چه‌کار می‌کنید؟ این بچه بغل شما چه‌کار می‌کند؟ گفت: من هیچ چیزی نداشتم که موکبداری کنم و از زائران اباعبدالله الحسین(ع) پذیرایی کنم؛ به حرم حضرت اباالفضل آمدم و گفتم: «یا اباالفضل، یک خدمتی هم بده من انجام بدهم» شب خواب دیدم، اباالفضل العباس فرمود: خانم، یک زائر شش ماهه دارم، سه روز تو باید به او خدمت کنی. از خواب بیدار شدم، می‌گفتم: زائر شش ماهه دیگر چیست؟ من خودم بچۀ شیرخواره دارم. آمدم کنار حرم اباالفضل العباس با یک فاصله‌ای ایستادم. دیدم یک آقایی ویلچر دستش هست و این مادر هم نشسته است و یک بچه‌ای دارد زار می‌زند. رفتم جلو، گفتم این بچه گرسنه‌اش است، شیر می‌خواهد... بچه را گرفتم شیر دادم و آنها را به خانه بردم. در این سه روز، شب‌ها می‌آیند خانۀ من استراحت می‌کنند و روزها می‌آییم اینجا بنشینیم بلکه مادرش را پیدا کنیم.

حضرت اباالفضلی که به فکر آن طفل شش ماهه هست، به فکر همۀ زائران هم هست. حالا آن خانم عراقی را با رؤیا باید راهنمایی می‌کرد، و شما را با عقلتان و با دلتان و با معرفتتان راهنمایی کرده است که «بیایید به زائر اباعبدالله الحسین(ع) خدمت کنید» مرحبا به شما. شما اگر امسال توفیق زیارت پیدا نکردید، مطمئن باشید که زیارتتان از زائران مقبول‌تر افتاده است. چون زیارت نرفته‌ای یک دلشکستگی‌ هم داری و در روایت می‌فرماید: «إنّما الأعمال بالنّیّات»  

آفرین، چه ملتی! چه جمعیتی جمع شدند برای زائران حسین نقشه بکشند که چگونه به آنها خدمت کنند. اما شاید به این تعداد شما مردمان در شام جمع شدند که چگونه به کاروان حسین(ع) توهین کنند و مقدمۀ ورود اسیران کربلا را فراهم کنند. ما چقدر اینجا به زائران حسین خدمت کنیم تا جبران یک‌ساعت از اسارت زینب کبری(س) بشود...

(الف3/ن2)