کلیپ تصویری | دین، برنامهای برای بلند همتها
شناسنامه
- تولید: بیان معنوی
- زمان: 03:55
- منبع: محفل هفتگی هیئات دانشجویی استان تهران/ (تاریخ تحلیلی اسلام)/ ج۱۵
- دریافت با کیفیت ((پایین 8مگابایت) | متوسط(47مگابایت) | بالا(63مگابایت))
- آپارات
متن:
اساساً دین برنامهای است برای بلندهمتها. دین قواعد راهنمایی رانندگی نیست. دین برنامهای است برای بردن مسابقات اتومبیلرانی.
«دین برنامهای برای بلندهمتها»
مثلاً شما فرض کنید یک نفر نشسته پشت فرمان، میخواهد یک مسابقهای را ببرد. چه همّتی دارد، چه عزمی دارد؟ با کسی که دارد هیچی میخواهد «آسته برو آسته بیا که گربه شاخش نزند» چقدر تفاوت میکند؟ دین برای روحیههای حداقلی محافظهکار نیست. دین برای رعایت احتیاط برای اینکه به کسی نزنی نیست. دین خیلی فضایش فرق میکند. امام صادق(ع)، میفرماید ما شما را قطعاً شفاعت میکنیم و شما قطعاً جایتان بهشت است. «فتَنافَسُوا فی الدَّرَجاتِ» بروید مسابقه بگذارید سر درجات.
حالا طرف این یک تیکهاش را میشنود که آقا ما شما را شفاعت میکنیم، میگوید خب پس خیالمان راحت، میرود خانهاش میگیرد میخوابد. «فتَنافَسُوا فی الدَّرَجاتِ»چی شد؟ این آن همّت بلند را ندارد که حالا حتماً مدال بگیرد. مدال طلا بگیرد. این آقای یزدانی دیدید؟ گریه میکرد مدال طلا نگرفته بود برای ایران. خب این روحیۀ مسابقه دارد، این روحیه قشنگ است. بعضیها همین که میروند توی المپیک مثلاً خوشحال هستند. دیگر بیشتر از این واقعاً روحشان اقتضا نمیکند اصلاً تقاضا ندارد. حالا تا همان المپیکاش هم رفته خوب است ها! چون مسابقه داده بالاخره اینجا برنده شده دیگران را.
ولی همّت بلند موجب میشود آدم نبرد گریه بکند. فلسفۀ گریههای امیرالمؤمنین علی(ع) و اولیاء خدا هم همین است، میخواهند عالیترین درجات را بگیرند. «بابا کی میرود این همه راه را خوب است دیگر همین مقدار کافی است دیگر!» ببینید این ممکن است آدم را از دین خارج بکند. یعنی میکند انسان را دچار غرور و عُجب، متوقف بشود آدم. اینقدر خدا از توقف بدش میآید! اینقدر خدا از توقف بدش میآید که حد ندارد. عُجب و غرور شاید حتی بدتر از یأس باشد از این جهت که خدا زود میزند. بلکه طرف متنبّه بشود بیاید بیرون.
راز اینکه اصلاً غرور و یأس بد است، این است که اساساً خدا انسان را برای بردن آفریده. راز اینکه خدا بدش میآید از غرور به خاطر اینکه غرور متوقف میکند انسان را. راز اینکه خدا از یأس بدش میآید چون چون یأس آدم را متوقف میکند. و توقف خیلی خدا نفرت دارد ازش. خیلی عجیب است. میفرماید هیچ بلایی بالاتر از یأس نیست. بعد از شرک به خدا یأس بدترین معصیت است. بدترین معصیت یأس است. مثلاً شما حساب کنید کشتیگیر ببیند شما دو سه تا امتیاز عقب است. بگوید نه دیگر ما که دیگر عقب هستیم که. همین کفایت میکند آمدیم روی دوشک. هیچوقت نمیبرد. نه مأیوس میشود نه مغرور.
اساساً دین برنامهای است برای بلندهمتها. دین قواعد راهنمایی رانندگی نیست. دین برنامهای است برای بردن مسابقات اتومبیلرانی. دین برای روحیههای حداقلی محافظهکار نیست.
«خودآگاهی، آغاز حرکت و قدرتمندی- محرم 1400»
خدا کنه مردم این مسئله ی مهم رو متوجه بشن و بیان سمت دینداری حداکثری. خیلی بده که اکثر افراد بظاهر مذهبی هم دینداری حداقلی و قشری دارن و عمق و مغز دین رو رها کردن. من یه دخترم و واقعا زندگی با دینداری حداقلی برام غیرقابل تحمل و سخته و خواستگارهایی که برام پیدا میشه پسرهای بظاهر مذهبی با دینداری حداقلی هستن که اصلا نمیتونم چنین زندگی رو بپذیرم. هرکس این کامنت رو میخونه برام دعا کنه. واقعا این حرفای استاد پناهیان داغ منو تازه میکنه و میسوزم از غربت دین در بین مذهبی ها و در یک جامعه ی بظاهر دیندار