محل رفاقت

مسجد محلّ رفاقت مؤمنین است. کسی که اهل مسجد باشد با دریافت انرژی مثبت از دوستانش، زندگی بهتری خواهد داشت. معمولاً غیرمسجدی‌ها منفی‌باف‌ترند.

روشنفکری(9)

رها از تشویق و تحقیر

روشنفکر نه تحت تأثیر تشویق قرار می‌گیرد و نه از تحقیر دیگران هراس دارد. کسانی که با تأیید دیگران به شوق می‌آیند نمی‌توانند آزاداندیش باشند.

سحر، بهترین زمان تنهایی

هنگام تنهایی بهتر می‌توان خود را یافت، همچنان که بیشتر می‌شود خود را باخت. هنگام تنهایی زمان جمع‌آوری امتیازات کلان و نیز زمان از دست دادن امتیازات فراوان است. بهترین زمان تنهایی، برای به دست آوردن امتیازات فراوان، سحر است. سحر می‌توان تنها با مرور آرزوهای خوب به خیلی جاها رسید.

روشنفکری(8)

روشنفکری ارمغان ایمان و دینداری

ایمان آزادگی می‌آورد و دینداری رهاکنندۀ انسان از تصلّب و تعصّب است. روشنفکری و برخورداری از اندیشۀ پویا می‌تواند ثمرۀ ایمان و دینداری باشد.

احترام به زمان

مهمترین علامت بلوغ اکتسابی انسان، درک زمان است. اینکه آدم بتواند عبور زمان و سرعت آن را بفهمد. قیمت آن را درک کند و بداند این زمان به پایان خواهد رسید. برای رسیدن به این بلوغ باید به زمان احترام گذاشت و منظم زندگی کرد و برای هر کاری زمانی قرار داد.

روشنفکری(7)

روشنفکر، چراغ آینده‌نگر جامعه

روشنفکر باید از زمان خود جلوتر باشد. اگر همیشه بعد از روشن شدن معمّا راه‌حل آن را درک کنیم روشنفکر نیستیم. روشنفکر چراغ آینده‌نگر جامعه است.

کودکی‌ ما الگویی برای اوج معنویت

کودکی و بسیاری از حالات با صفای آن الگویی برای کمال انسان است. کینه به دل نگرفتن، زود گریستن، ایمان آنها به روزی‌رسان بودن پدر و مادر و بسیاری از خوبی‌های دیگر در کودکان، الگویی برای اوج معنویت است. از دست دادن صفای دوران کودکی مانند بیرون رانده شدن از بهشت برای حضرت آدم است.

روشنفکری(6)

تئوری‌های روشنفکر ترسو

روشنفکر اگر ترسو باشد ترس را تئوریزه می‌کند و تنها محدودیت‌ها را می‌بیند. ولی اگر شجاع باشد با روشن‌بینی راهی برای رفع موانع پیدا خواهد کرد

زمان موعظه

موقع عصبانیت فرزندانتان را تنبیه یا موعظه نکنید، چون او تصور می‌کند شما دارید عصبانیت خود را ارضاء می‌کنید؛ نه آنکه از یک حقیقت با ارزش سخن می‌گویید و در مقابل عصبانیت شما، بیشتر به دنبال فرار کردن از تنبیه است تا تنبّه یافتن.

روشنفکری(5)

معنای تحجّر

تحجّر یعنی نپذیرفتن نقد عالمانه، بی‌اعتنایی به تحول در علوم و تصلّب به یافته‌های سابق علمی و می‌تواند در هر زمان در حوزه و دانشگاه پدید بیاید.