یا در اثر مصیبت و گرفتاری به اوج تمنا و خلوص در دعا میرسیم، که البته موقت خواهد بود، یا در اثر تفکر عمیق. اگر عمیقاً بتوانیم دربارۀ نیازهای روحی و آخرتی خود به خدا بیندیشیم آنگاه به دعای مخلصانه و تمنای شدید و پایدار خواهیم رسید و مقام محبت را هم درک خواهیم کرد.
پیامبر اکرم(ص): برترین عمل، بادوامترین آنهاست، هرچند اندک باشد.
أَفْضَلَ الْعَمَلِ أَدْوَمُهُ، وَإِنْ قَلَّ
وقتی دستانت را برای دعا بالا میبری یک دستت برای تشکر بالا باشد و دست دیگرت برای تمنا. تشکر از خدا و راضی بودن به مقدرات الهی شرط اساسی برای استجابت دعاست. بعد از تشکر صمیمانه از نعمات خدا درخواستهایت را آغاز کن.
اگر بدانیم برای خودسازی، خدا از ما زیاد توقع ندارد و با کمترین عزم و عمل به کمک ما میآید و خود او مسیر را هموار خواهد کرد تا به نتیجه برسیم، هیچگاه اهتمام و اقدام به خودسازی را عقب نخواهیم انداخت و هیچ فرصتی را از دست نخواهیم داد.
اگر به دنبال این هستیم که فرصت و فراغتی پیدا کنیم تا به اصلاح خود بپردازیم، احتمالاً این فرصت هرگز پدید نیاید. هر عزم و برنامهای برای خودسازی داریم، باید در متن همین زندگی و در میان همۀ گرفتاریها آغاز کنیم.
آزارهایی که از دیگران میبینیم مهمترین فایدهاش باید این باشد که با لمس بدیهای دیگران، عیبها و نقصهای خودمان را بهتر بشناسیم و برطرف کنیم.
