ناشکری
یکی از نواقص فرهنگی بسیار مهم در جامعه ما کمبود شکر در روحیه رفتار ماست. گوی در فرهنگ ما ناشکری نهادینه شده...
ناشکرییکی از نواقص فرهنگی بسیار مهم در جامعه ما کمبود شکر در روحیه رفتار ماست. گوی در فرهنگ ما ناشکری نهادینه شده...
مقصد نهایی
هدف غایی حیات انسان و این همه فرآیندهای تلخ و شیرین و فراز و فرودها در حیات انسان...
آدم عاقلقدرت تمرکز، نشانۀ قوّت روح است. برای پیدا کردن قدرت تمرکز اول اجازه ندهید دیگران شما را وادار به تمرکز کنند...

خدا از انسان یک درخواست بیشتر ندارد و آن اینکه انسان خودش را برای لحظۀ دیدار با خدا سالم و لایق نگه دارد. چون بالاترین لذت برای انسان ملاقات خود خداوند است؛ ما باید با عبور سالم از کنار چیزهای کمارزش و بیارزش؛ بیشترین لیاقت را برای بالاترین سطح از ملاقات با خدا پیدا کنیم.

فقط راه رسیدن به خدا مستقیم است و انگار بقیه راهها غیرمستقیم هستند. برای رسیدن به ثروت باید انفاق کنی، برای رسیدن به بزرگی باید کوچکی کنی، برای رسیدن به راحتی باید سختیها را تحمل کنی، برای رسیدن به امنیت باید جهاد کنی، و برای رسیدن به منافع خودت باید به فکر منافع دیگران باشی.
آرزودوستداشتنیترین آرزوها، دستنیافتنیترین آنهاست. زندگی سرابی برای آرزوهای انسان است و هر لحظه انسان را از آرزوهایش دورتر میکند. مگر آنکه فقط یک آرزو داشته باشی و آن ملاقات خدا باشد. در این صورت احساس میکنی هر لحظه به آرزویت نزدیکتر میشوی و خوشبختترین انسان هستی.
مهربانی باید مثل باران باشد، نه آبیاری قطرهای، خدای مهربان معمولاً بر سر راه انسان، کسانی را قرار میدهد که شایستگی مهربانی ندارند و قدرشناسی نمیکنند. این امتحان مهربانی است و دلیل صداقت شخص مهربان. مهربانی کردن و وفاداری ندیدن و همچنان مهربان بودن اوج مهربانی است.

ما آنقدر که به رحمت خدا نیازمندیم به آن اعتقاد نداریم؛ و آنقدر که تمنا داریم خدا با ما مهربان باشد؛ خدا را مهربان نمیدانیم. شاید به همین دلیل کمتر به دعا و مناجات میپردازیم. چون درخواست مهربانی از کسی که مهربان نیست انسان را خسته میکند. گناه و شیطان باعث یأس ما از رحمت خدا هستند.

تا وقتی ما به دنبال خوشحال شدن و راضی کردن خودمان باشیم، هیچگاه به رضایت و خوشحالی عمیق نخواهیم رسید. اما اگر بنا بر این بگذاریم که دیگران را خوشحال کنیم، آنگاه خوشحالتر خواهیم بود. خوشحالی و رضایت انسان وقتی به حد نهایت میرسد که هر لحظه به دنبال رضایت و خوشحال کردن خدا باشد.

آدمهای شکستخورده و غمگین غالباً ناله میزنند، شِکوه دارند و درد دل میکنند! پای حرفهایشان ننشین که نگاه تو را هم به عالم سیاه میکنند؛ هر چند با صدایی خوش و نغمۀ زیبا ترانهسرایی کنند، تنها صدای شادِ آدمهای خوشبین را بشنو که به جای درد دل، درک خود را از خوشبختی بیان میکنند و قدرت میدهند.