|| ۹۴/۰۴/۱۰

نیاز انسان به قرآن

قرآن یک قطعۀ نورانی، از جایگاهی بالاتر از بهشت است و از نزد خود خداوند متعال به دست ما رسیده است. ما مانند نیاز یک نوزاد به شیر مادر، هر ساعت به بهره بردن از نور قرآن نیازمندیم.

|| ۹۴/۰۴/۰۸

حداقل توبه

حداقل توبه این است که احساس کنی جهالت کردی و به خودت ضربه زدی و علیه خودت اقدام کردی؛ بعد پشیمان شده باشی و از خدا تقاضای کمک کنی که تو را از منجلابی که در آن افتاده‌ای نجات دهد.

|| ۹۴/۰۴/۰۴

دعای جوشن کبیر، مخزن اسماء الهی

نشاط دائم برای کسی است که هر لحظه و در هر صحنه می‌داند از کدامیک از اسماء پروردگار متعال استفاده کند. ذکر دائم نشاط دائم می‌آورد و غفلت، اندوه‌آور است. برای هر رنج ما و برای هر نیاز ما، اسمی از اسماء خدا مداوا کننده و آرامش‌بخش است. دعای جوشن کبیر مخزن اسماء الهی است.

|| ۹۴/۰۴/۰۲

سحر، آغاز زندگی

سحر هنگام بیداری است و سرآغاز زندگی. اگر بیداری خود را از سحر آغاز نکنیم، در طول روز با تمام وجود زنده نخواهیم بود و در بیداری هم شبیه خواب، تمام مشاعرمان کار نمی‌کند. سحر هنگام اندیشیدن است و اگر اولیاء خدا در سحر گریه می‌کنند، این اشک نتیجۀ اندیشه‌هایشان است.

|| ۹۴/۰۳/۳۱

راهی برای شناخت نقطه‌ضعف‌ها

کسی که برای مهربان بودن به دنبال دلیل می‌گردد، معمولاً برای نامهربانی کردن دلیل نمی‌خواهد. کسی که برای تلاش کردن دلیل می‌خواهد معمولاً برای تنبلی کردن به دنبال دلیل نمی‌گردد. ببین برای چه کارهایی بیشتر دلیل می‌خواهی، احتمالاً نقطه ضعف‌های بیشتری در آن زمینه داری.

|| ۹۴/۰۳/۲۹

لحظه‌های مهم سحر

سحر لحظۀ اصلی زندگی مؤمنان است. جدی‌ترین لحظات انسان و عمیق‌ترین ثانیه‌ها در سحر سپری می‌شود، ولی ما برعکس در چنین لحظاتی در خواب به سر می‌بریم و شبیه مرده‌ها هستیم. لااقل بیدار باشیم و اگر در لحظات سحر زندگی نمی‌کنیم، زنده باشیم.

|| ۹۴/۰۳/۲۶

زبان مناجات

گشوده شدن زبان مناجات با خدا نیاز به تمرین دارد. تنها حال خوش و محبت به پروردگار نیست که زبان انسان را باز می‌کند. بعضی‌ها از بس با خدا در خلوت خود حرف نزده‌اند، زبان گفتگو با خدا ندارند و نطقشان به مناجات بسته شده است. مطالعۀ ادعیه زبان مناجات را باز می‌کند.

|| ۹۴/۰۳/۲۴

تنهایی‌های انسان‌

انسان موجودی تنهاست و نمی‌تواند تنهایی‌اش را جز با خدا برطرف کند. بهترین رفاقت‌ها با آدمها در این دنیا، در نهایت طوری می‌شود که باز انسان به تنهایی خود بازمی‌گردد. تنهایی انسان تقصیر کسی نیست، نباید دنبال مقصر بگردیم. انسان فقط با خدای خودش انس می‌گیرد و از تنهایی بیرون می آید.

|| ۹۴/۰۳/۲۲

چرا نمی‌توانیم به خدا توکل کنیم؟

بنا بود مصرف «ترس» در انسان این باشد که از همۀ خطرها بترسد و مانند کودکی که به مادر پناه می‌برد، به خدا پناه ببرد و سپس با تکیۀ به او از چیزی نترسد، اما هم از خطرات اصلی حیات نترسیدیم و هم هر گاه ترسیدیم به خدا پناه نبردیم؛ حالا از پناه بردن به خدا می‌ترسیم یعنی نمی‌توانیم به او توکل کنیم.

|| ۹۴/۰۳/۲۰

آیا باور می‌کنیم!

باید باور کنیم می‌توانیم با خدا رفیق باشیم و انس بگیریم؛ باور کنیم می‌توانیم با او گفتگو کنیم و یک رابطۀ عاشقانه و دو طرفه را با او احساس کنیم. مشکل ما این است که با خدا مثل غریبه‌ها ارتباط داریم و دنبال برقراری ارتباط دوستانه با خدا نیستیم. تصورمان از خدا یک تصور رسمی، خشک و بی روح است.