(رمضان98 - مسجد امام صادق(ع) - جلسه 26(پایانی) اضافه شد)
اگر گناهان بزرگ در زندگی دارید؛ به پدر و مادرتان مهربانی کنید تا گناهانتان در پرونده کمرنگ شوند....
شاید بدترین اثر گناهُکم شدن امید انسان به رحمت خدا باشد. دیگر انسان نمیتواند از کَرم خدا زیاد انتظار داشته باشد و به این ترتیب شیطان به هدف خود میرسد و انسان را از دریافت عنایات فراوان پروردگار محروم میکند. در این حالت باید با تفکر دربارۀ «محبت خدا به بندگانش» خود را نجات دهیم.
گناهان در همین دنیا محدودیتها و مصائب زیادی را به ما تحمیل میکنند و در شخصیت و موقعیت ما آثار سوء فراوانی به جا میگذارند. دو راه اساسی برای نجات از آثار سوء گناه، فکر و ذکر است. ذکر خدا و اولیاء خدا و فکر دربارۀ حقایق برجستۀ عالم که هر دو به بهترین وجه در قرائت قرآن به دست میآیند.
شاید بدترین اثر گناه، کم شدن امید انسان به رحمت خدا باشد. دیگر انسان نمیتواند از کَرم خدا زیاد انتظار داشته باشد و به این ترتیب شیطان به هدف خود میرسد و انسان را از دریافت عنایات فراوان پروردگار محروم میکند. در این حالت باید با تفکر دربارۀ «محبت خدا به بندگانش»، خود را نجات دهیم.
آرامش پایۀ همۀ خوشیها و لذتهاست. اگر به خاطر یک لذت، آرامش خود را از دست بدهیم در واقع آن لذت را هم از دست دادهایم. هیچ خوشی و لذتی نباید آرامش ما را به هم بریزد. لذت گناه در ذات خود توأم با استرس و نگرانی است و موجب سلب آرامش است.
خدا مهربانتر از آن است که با چند گناه بنده خود را دور بیندازد. ولی شیطان دائماً در حال ناامید کردن انسان است. یک آدم گنهکار اگر احساس میکند خدا دیگر به او نگاه نمیکند، باید بداند این ناامیدی القاء همان شیطانی است که او را وادار به گناه کرده؛ پس نباید به احساس منفی خود اعتنا کند.