اندیشیدن دربارۀ آینده یک مهارت است، برای برخی از روحیهها آموختن این مهارت بسیار ضروری است. بعضیها توانایی دیدن آینده و تفکر دربارۀ آن را ندارند، با اینکه زیاد هم هوسباز نیستند. برای به دست آوردن این مهارت باید از آیندۀ نزدیک شروع کرد و به مرور به لحظات پایان زندگی و قیامت رسید.
خرمشهر دیگری فتح شد/ و اندیشۀ سازش که بخشهایی از اندیشۀ مردم ما را اشغال کرده بود، نابود شد
دانشگاه امام صادق(ع) - مؤثرترین مفهوم در حیات بشر(8)/ قسمت اولاخلاق فقط یکی از فوائد و اتفاقات کوچکی است که سرِ راه ایمان میافتد...
انسان اگر عاشق نباشد زود پیر میشود و صفای جوانی را از دست میدهد و اگر عاقل نباشد دیر بزرگ میشود و در جهالت کودکی باقی میماند. عشق نابجا عقل را میگیرد و عقل نابجا عشق را نابود میکند. عقل نابجا این است که دائما در اندیشۀ دنیا باشد و عشق نابجا این است که به غیر خدا علاقمند باشد
ذکر نباشد انسان ضعیف میشود و با کمترین باد سردی سرما میخورد و با کوچکترین ناراحتی صدمه میبیند. ذکر، ویتامین و پروتئین روح ماست و موجب تقویت اعصاب و عضلات اندیشه انسان میشود. اگر یک صدم اقداماتی که برای حل یک مشکل داریم به ذکر بپردازیم، مشکلاتمان را بهتر حل خواهیم کرد.
دبستانهای ما، بچههای ما را منظم بار بیاورند بهتر است از اینکه بخواهند آنها را وادار کنند به نماز خواندن، پایۀ نماز، نظم است. وقتی بچه روحیۀ نظم نداشته باشد، مدتی با مدرسه نماز میخواند، بعد آن را کنار میگذارد. نه اینکه نظم مهمتر از نماز باشد بلکه نظم در مسیر تربیت، پایه است و انسان اول پایه را میگذارد. مثل ساختمان که اول اسکلتها و پایهها گذاشته میشود؛ بعد سقف را میگذارند. دبستانی که فرزند منظم تحویل جامعه ندهد، مثل کارخانه ورشکسته است که نتوانسته محصول خوب ارائه دهد
یکی از مشکلاتی که در جامعۀ ما هست این است که به دبیرستانیها، مثلاً کسی که در کلاس دهم یازدهم است. هنوز به او میگویند «بچهمدرسهای» در حالی که برای خودش یک مردی شده است. اسلام خیلی موافق است که خیلی زود به بچهها بگویند «تو مرد شدهای» به دختر خانمها هم خیلی زود بگویند «تو برای خودت خانم شدهای». اینکه از سن چهاردهسالگی، بچه مکلف میشود، مسئول میشود و دیگر باید خودش کارهای خودش را در ارتباط با پروردگار عالم انجام دهد و یک رابطۀ قویِ مسئولانه داشته باشد، به خاطر این است.
اگر باور کنیم آنچه برای ما رخ میدهد یک امتحان گذراست نه چیزی فراتر از آن، مانند ماشینی که با آن امتحان رانندگی میدهیم یا لباسی که بازیگر در آن نقش بازی میکند، دیگر با کم و بیش زندگی راحتتر برخورد خواهیم کرد. بازیگران وقتی نقشی را میپذیرند، تنها در اندیشۀ ایفای درست نقش خود هستند.
