زندگی تشکیلاتی مهمترین صفات بداخلاقی را از قلب انسان زائل میکند. حسادت و تکبر در رأس صفاتی هستند که با زندگی تشکیلاتی از بین میروند. تلاش برای درک دیگران و ایثار و صفت برتری هستند که تشکیلات آنها را تسهیل میکنند.
لازمۀ برقراری حکومت مهدوی رسیدن به رشد و عقلانیت زندگی جمعی است به گونهای که بتوانند با زندگی جمعی، قدرتمند بشوند و به ادارۀ امور خود بپردازند. فعلاً بشریت دچار فریب شعارهای توخالی دموکراسی و ادعاهای پوچ آزادی و حقوق بشر است و اسیر وعدههای قدرتمندان منافق و زورگوست.
حضور در یک تشکیلات مردمی خود نوعی ولایتمداری است؛ چون برتری رفقایت را پذیرفتهای و این مقدمهای است برای پذیرفتن برتری ولیّ خدا. از طرف دیگر ولایتمداری نیز یعنی کسب آمادگی برای حضور در یک تشکیلات مردمی و پذیرفتن برتری دیگران بر خود. چون در ولایتمداری اصل برتری افراد بر یکدیگر را پذیرفتهای.
مهربانی در دو سطح قابل تعریف است: حداقلی و حداکثری، مهربانی حداقلی آن است که با دیگران مهربان باشیم بدون آنکه مستقیماً با آنها زندگی کنیم و تنها هنگام عبور از کنار دیگران مهربان باشیم. و مهربانی حداکثری آن است که با دیگران زندگی کنیم و منافعمان را با آنها به مشارکت بگذاریم، بدیهایشان را تحمل کنیم و مهربان باشیم.
نظام ولایی تنها راه تحقق حاکمیت مردم است، نقش ولایت مانند نقش داوری در زمین فوتبال است که بدون آن نمیتوان یک بازی خوب ارائه کرد و بازیکنان بدون حضور و قدرت داور نمیتوانند استعدادها و خلاقیتهای خود را به نمایش بگذارند. تنها یک داوری قدرتمند است که امکان مسابقۀ آزاد و عادلانه را فراهم میکند.
یکی از مصادیق راحتطلبی تشکیلاتگریزی و فرار از کارجمعی است. وقتی آدمهای یک جامعه منسجم و متشکل نباشند قدرتطلبها سلطه پیدا میکنند و میشود با فریب دموکراسی و زورگویی دیکتاتوری بر مردم حکومت کرد. بیداری مردم کافی نیست بلکه همافزایی قدرت مردم هم لازم است.
توصیۀ شنیدنی آیت الله بهجت برای رسیدن به حال خوش